-
1 Σκειρων
v. l. Σκίρων (ῑ), ωνος ὅ Скирон (разбойник, живший на границе Аттики и Мегариды и убитый Тесеем) Soph., Xen., Plat., Arst.Σκείρωνος ἀκτή или ἀκταί Soph., Eur. — Скироновы скалы (местность, где жил Скирон)
-
2 Σκείρων
Σκείρωνmasc nom /voc sg -
3 Σκείρωνα
Σκείρωνmasc acc sg -
4 Σκείρωνες
Σκείρωνmasc nom /voc pl -
5 Σκείρωνι
Σκείρωνmasc dat sg -
6 Σκείρωνος
Σκείρωνmasc gen sg -
7 Sciron
Σκείρων, -ωνος ὁ.The Scironian Rocks: Σκειρωνίδες πέτραι, αἱ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Sciron
-
8 Σκιρων
I1) ветер, дующий от Скиронских скал на Коринфском перешейке Arst.2) = Ἀργέστης См. Αργεστης Arst.II -
9 Sciron
Scīrōn, ōnis, Akk. ōna, m. (Σκίρων, Σκείρων), I) als Männername, A) ein berüchtigter Räuber auf den Meerfelsen zwischen Megaris und Attika, von Theseus getötet, Mela 2, 3, 7 (2. § 47). Ov. met. 7, 444. Stat. Theb. 1, 333: Akk. -ona, Gell. 15, 21. Stat. Theb. 12, 577. – Dav.: AA) Scīrōnis, idis, f. (Σκιρωνίς, Σκειρωνίς), scironisch, petrae, Sen. Hipp. (Phaedr.) 1023. – BB) Scīrōnius, a, um, scironisch, des Sciron, saxa, Mela u. Plin.: rupes, Claud. – B) (Sciron, Scyron, Siron, Syron) ein Epikureer, Zeitgenosse Ciceros u. Vergils, Cic. Acad. 2, 106 (Halm Sciron, Müller Siron); de fin. 2, 119 (Baiter u. Müller Sironem). Cic. ep. 6, 11, 2 (Baiter Sironem, Wesenb. Syronem). Verg. cat. 7, 9 u. 10, 1 (codd. Scir. od. Scyr.). Donat. vit. Verg. § 79 (codd. Scir., Sillig Syr.). Serv. Verg. ecl. 6, 13 (Sir.) u. Serv. Verg. Aen. 6, 264 (Sir. od. Syr.). – II) ein vom scironischen Felsen her wehender Nordwestwind, Plin. 2, 120. Sen. nat. qu. 5, 17, 4. Suet. fr. 151. p. 232, 6 Reiff.
-
10 Σκιρων-
-
11 Sciron
Scīrōn, ōnis, Akk. ōna, m. (Σκίρων, Σκείρων), I) als Männername, A) ein berüchtigter Räuber auf den Meerfelsen zwischen Megaris und Attika, von Theseus getötet, Mela 2, 3, 7 (2. § 47). Ov. met. 7, 444. Stat. Theb. 1, 333: Akk. -ona, Gell. 15, 21. Stat. Theb. 12, 577. – Dav.: AA) Scīrōnis, idis, f. (Σκιρωνίς, Σκειρωνίς), scironisch, petrae, Sen. Hipp. (Phaedr.) 1023. – BB) Scīrōnius, a, um, scironisch, des Sciron, saxa, Mela u. Plin.: rupes, Claud. – B) (Sciron, Scyron, Siron, Syron) ein Epikureer, Zeitgenosse Ciceros u. Vergils, Cic. Acad. 2, 106 (Halm Sciron, Müller Siron); de fin. 2, 119 (Baiter u. Müller Sironem). Cic. ep. 6, 11, 2 (Baiter Sironem, Wesenb. Syronem). Verg. cat. 7, 9 u. 10, 1 (codd. Scir. od. Scyr.). Donat. vit. Verg. § 79 (codd. Scir., Sillig Syr.). Serv. Verg. ecl. 6, 13 (Sir.) u. Serv. Verg. Aen. 6, 264 (Sir. od. Syr.). – II) ein vom scironischen Felsen her wehender Nordwestwind, Plin. 2, 120. Sen. nat. qu. 5, 17, 4. Suet. fr. 151. p. 232, 6 Reiff. -
12 σκειρός
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκειρός
См. также в других словарях:
Σκείρων — masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Σκείρων — ωνος, ο, ΝΑ βλ. Σκίρων … Dictionary of Greek
Σκίρων ή Σκείρων — Κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία, θρυλικός ληστής που σκοτώθηκε από το Θησέα. Σύμφωνα με μια αττική παράδοση, ο ληστής παραμόνευε στις Σκιρωνίδες Πέτρες, που ονομάστηκαν έτσι από το μύθο αυτό και που βρίσκονταν στην ανατολική ακτή της Μεγαρίδας … Dictionary of Greek
Σκείρωνα — Σκείρων masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Σκείρωνες — Σκείρων masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Σκείρωνι — Σκείρων masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Σκείρωνος — Σκείρων masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
СКИРОН — • Sciron, Σκίρων, Σκείρων, 1. см. Theseus, Тесей; 2. сын Пила (Πύλας), правнук Лелега, супруг дочери Пандиона, вследствие чего он оспаривал владычество над Мегарой у сына Пандиона, Ниса. Эак, как посредник, присудил Нису … Реальный словарь классических древностей
Скирон — Тесей, убивающий Скирона, V в до н. э. Скирон (др. греч … Википедия
Σκίρων — ωνος, ο, ΝΜΑ, και Σκίρρων και Σκείρων Α 1. μυθ. ληστής που διέμενε στις Σκιρωνίδες πέτρες, ο οποίος, αφού λήστευε τους διαβάτες, τούς ανάγκαζε να τού πλύνουν τα πόδια και με αιφνίδιο λάκτισμα τούς έριχνε στη θάλασσα, όπου μια τεράστια χελώνα… … Dictionary of Greek
καράγιαλης — ο δημώδης ονομασία τού βορειοδυτικού ανέμου, μαϊστροτραμουντάνα, ο σκείρων τών αρχαίων. [ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. kara yel «μαύρος άνεμος»] … Dictionary of Greek