żwawo

См. также в других словарях:

• żwawo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., żwawowiej {{/stl 8}}{{stl 7}} żywo, energicznie, z temperamentem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żwawo biegać. Żwawo tańczyć, maszerować, ruszać się. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• żwawo — żwawowiej «w sposób żwawy, znamionujący werwę, temperament» Zabrać się żwawo do pracy. Rozmowa potoczyła się żwawo. Żwawo ruszył w drogę …   Słownik języka polskiego

• życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… …   Słownik frazeologiczny

• chołodziec — m II, D. chołodziecodźca; lm M. chołodziecodźce, D. chołodziecodźców reg. → chłodnik w zn. 1 Wtenczas wszyscy siedli i chołodziec litewski milcząc żwawo jedli. (Mickiewicz) ‹ukr.› …   Słownik języka polskiego

• krzątać się — ndk I, krzątać sięam się, krzątać sięasz się, krzątać sięają się, krzątać sięaj się, krzątać sięał się «poruszać się żwawo, energicznie, zajmując się jakąś pracą; zabiegać o coś» Krzątała się gorączkowo po mieszkaniu. Krzątać się przy obiedzie… …   Słownik języka polskiego

• raźnie — raźnieej zwykle w st. wyższym 1. «prędko, szybko, żwawo, ochoczo, z życiem» Rozmowa potoczyła się raźniej. Zabrali się raźniej do pracy. Raźnie maszerowali. 2. «zdrowo, przyjemnie, dobrze» Poczuł się raźniej, gdy odpoczął. 3. «bezpiecznie,… …   Słownik języka polskiego

• rączo — książk. «szybko, prędko, żwawo» Koń rusza rączo. Strumyk płynął rączo …   Słownik języka polskiego

• szparko — «szybko, prędko, żwawo, wartko» Ruszyć szparko przed siebie. Prace posuwały się szparko …   Słownik języka polskiego

• uciąć — dk Xc, utnę, utniesz, utnij, uciął, ucięła, ucięli, ucięty, uciąwszy ucinać ndk I, uciąćam, uciąćasz, uciąćają, uciąćaj, uciąćał, uciąćany 1. «oddzielić coś od czegoś za pomocą ostrego przedmiotu, narzędzia, skrócić przez cięcie; odciąć, obciąć,… …   Słownik języka polskiego

• zwijać — ndk I, zwijaćam, zwijaćasz, zwijaćają, zwijaćaj, zwijaćał, zwijaćany zwinąć dk Vb, zwijaćnę, zwijaćniesz, zwiń, zwijaćnął, zwijaćnęła, zwijaćnęli, zwijaćnięty, zwijaćnąwszy 1. «zmniejszać powierzchnię czegoś rozpostartego lub długość czegoś, np.… …   Słownik języka polskiego

• życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …   Słownik języka polskiego