-
1 ōminor
ōminor ātus, ārī, dep. [omen], to forbode, prognosticate, augur, interpret, presage, predict, prophesy: suo capiti ominetur, may his evil wishes fall: melius: quae nec Iuppiter nec Mars passuri sint accidere, L.: velut ominatae (naves) ad praedam repetendam sese venisse, had a presentiment, L.: male ominata verba, of evil omen, H.* * *ominari, ominatus sum V DEPforebode, presage -
2 ominor
ōmĭnor, ātus, 1, v. dep. (ante-class. act. collat. form ōmĭno, āre: ut tibi bene sit, qui ominas, Pompon. ap. Non. 474, 11) [omen], to forebode, prognosticate, to augur, presage, predict, prophesy (class.;syn.: divino, auguro, auspicor, vaticinor): malo (alienae) quam nostrae (rei publicae), ominari,
Cic. Off. 2, 21, 74:melius, quaeso, ominare,
id. Brut. 96, 329: felix faustumque imperium, Liv. 26, 18, 8:ac prope certā spe ominatos esse homines finem, etc.,
id. 44, 22, 17:vera de exitu Antonii,
Vell. 2, 71, 2:optamus tibi ominamurque in proximum annum consulatum,
Plin. Ep. 4, 15, 5; cf.:clamor militum et sibi adversa, et Galbae prospera ominantium,
wishing, Suet. Ner. 48.—Of things:naves cum commeatu rediere, velut ominatae ad praedam alteram repetendam sese venisse,
as if they had divined, had had a presentiment, Liv. 29, 35, 1; cf. Weissenb. ad id. 27, 31, 3:male ominatis Parcite verbis,
words of evil omen, Hor. C. 3, 14, 11. -
3 ab-ōminor
ab-ōminor ātus, ārī, dep. orig. of bad omens, to deprecate, wish to nullify: quod abominor, which may God avert! O.: bene facitis, quod abominamini, you do well to deprecate it. L. — Meton., to abhor, detest, execrate: aliquid, L.: parentibus abominatus Hannibal, H.: clade abominandam curiam facit, causes to be dreaded as of bad omen, L. -
4 abominor
I.Lit.: cum dixisset sepulcrum dirutum proram spectare, abominatus, etc., when he had spoken the words “ a ruined sepulchre,” etc., wishing that this ( the sepulchre, or the words spoken) might not be of evil omen, Liv. 30, 25 fin.; so also id. 6, 18, 9; Suet. Claud. 46.—Hence:II.quod abominor,
which may God avert, Ov. M. 9, 677; id. P. 3, 1, 105; Plin. Ep. 6, 22, 7 al.—With inf.:haec universa habere abominabitur,
Sen. Ben. 7, 8.—In gen. (opp. to opto), to abominate, abhor, detest, Liv. 30, 30, 9; Col. 6, prooem. § 1; Quint. 4, 1, 33.—Hence derivv.,1. 2. ► 1. 2.ăbōmĭnor in pass. signif.: saevitia eorum abominaretur ab omnibus, Varr. ap. Prisc. p. 791 P.—So Part.: abominatus, abominated, accursed:Hannibal,
Hor. Epod. 16, 8:semimares,
Liv. 31, 12, 8:bubo funebris et maxime abominatus,
Plin. 10, 12, 16. -
5 ominatio
ōmĭnātĭo, ōnis, f. [ominor], a foreboding, prognostic, Paul. ex Fest. p. 88 Müll. -
6 omino
ōmĭno, āre, v. ominor init. -
7 vaticinor
vātĭcĭnor, ātus, 1, v. dep. n. and a. [vates], to foretell, predict, prophesy, forebode, vaticinate (syn.: ominor, divino).I.Lit.:II.furor vera vaticinatur,
Cic. Div. 1, 31, 67:quod et somniantibus saepe contingit et vaticinantibus per furorem,
id. ib. 1, 18, 34:haec duce praedico vaticinorque deo,
Ov. P. 3, 4, 94; cf. Liv. 2, 41, 5; 5, 15, 4; Quint. 4, 2, 3; Ov. H. 16, 278; id. Ib. 268 al.—With object-clause:saevam laesi fore numinis iram Vaticinatus erat,
Ov. M. 4, 9; 8, 773.— Poet.:parcite, vaticinor, cognatas caede nefandā Exturbare animas,
i.e. I warn you as a prophet, Ov. M. 15, 174; cf.:venturi praescia Manto Per medias fuerat... Vaticinata vias,
id. ib. 6, 159:vaticinor moneoque,
id. P. 1, 1, 47.—Transf.A.To sing or celebrate as a poet:B.Agrigentinum quidem doctum quendam virum carminibus Graecis vaticinatum ferunt, quae in rerum naturā totoque mundo constarent quaeque moverentur, ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam,
Cic. Lael. 7, 24: Ps. Parricida... Sacrilege... Perjure. Ba. Vetera vaticinamini, you're singing the old song, Plaut. Ps. 1, 3, 129.—To rave, rant, talk foolish stuff:vaticinari atque insanire,
Cic. Sest. 10, 23:sed ego fortasse vaticinor, et haec omnia meliores habebunt exitus,
id. Fam. 2, 16, 6.
См. также в других словарях:
Vögelflug — macht nicht klug. Lat.: A volatu vulturum ominor bellum … Deutsches Sprichwörter-Lexikon