-
1 arcano
arcano agg. arcane; mysterious, hidden, enigmatic◆ s.m. mystery, arcanum*: svelare l'arcano, to solve the mystery.* * *[ar'kano] arcano (-a)1. agg2. sm* * *[ar'kano] 1.aggettivo arcane2.sostantivo maschile (mistero)* * *arcano/ar'kano/arcane(mistero) svelare l'arcano to unravel the mystery. -
2 arcānō
arcānō adv. [arcanus], secretly, in private: cum alquo conloqui, Cs.: legere.* * *arcanius, arcanissime ADVsecretly, in confidence; in one's inner thoughts, privately -
3 arcano
arcānō, adv., v. arcanus fin. -
4 arcano
adj.arcane, mysterious, secret, enigmatic.m.1 arcanum, secret, mystery.2 arcanum.* * *► adjetivo1 arcane2 arcano secret, mystery* * *1.ADJ arcane, recondite2.SM secret, mystery* * *I- na adjetivo (liter) arcane (liter)IImasculino (liter) mystery* * *I- na adjetivo (liter) arcane (liter)IImasculino (liter) mystery* * *( liter)mysterylos arcanos del alma humana the secrets o mysteries of the human soul* * *
arcano sustantivo masculino secret, mystery
* * *arcano, -a♦ adjarcane♦ nm1. [misterio] mystery2. [del tarot] arcana* * *arcano, -na adj: arcane -
5 arcano
-
6 arcano
• abstruse• arcane• enigmatic• esoteric• myrtle• mysterious• mysteriously• mystery boat• recondite• secret -
7 svelare l'arcano
-
8 Arcani
1. I.That keeps a secret, trusty:II.dixisti arcano satis,
Plaut. Trin. 2, 4, 155:petiit, ut aliquem ex arcanis mitteret,
Plin. 7, 52, 53, § 178.— Hence, poet., of the night: omina arcanā nocte petita, in silent night, or night that keeps secrets, Ov. H. 9, 40; Stat. S. 1, 3, 71.—Hidden, concealed, secret, private (class., although very rare in Cic.):A.at quīcum joca, seria, ut dicitur, quīcum arcana, quīcum occulta omnia,
Cic. Fin. 2, 26, 85:consilia,
Liv. 35, 18; so Hor. C. 3, 21, 15:secretae et arcanae opes,
Plin. Pan. 34, 3:fontis arcani aqua,
Tac. A. 2, 54:libidines,
Suet. Tib. 43 al.:littera celatos arcana fatebitur ignes,
Ov. M. 9, 516:sensus,
Verg. A. 4, 422 al. —Esp., in the lang. of religion, of things sacred and incommunicable: ARCANA VRBIS PRAESIDIA,
Inscr. Orell. 2494: audivit arcana verba, quae non licet homini loqui, Vulg. 2 Cor. 12, 4;and of secret, mysterious usages: sacra,
Ov. M. 10, 436:arcana cum fiunt sacra,
Hor. Epod. 5, 52; so Stat. S. 3, 4, 92; Sil. 2, 427; Claud. Rapt. Pros. 3, 402; and by poet. license transf. to the deity presiding over such mysteries:qui Cereris sacrum Volgavit arcanae,
Hor. C. 3, 2, 27.—Hence, subst.: arcānum, i, n., a secret.In gen.:B.nox arcanis fidissima,
Ov. M. 7, 192:arcani Fides prodiga,
Hor. C. 1, 18, 16:si quid umquam arcani sanctive ad silendum in curiā fuerit,
Liv. 23, 22, 9:arcana regum,
Curt. 4, 6, 5:revelare arcana,
Vulg. Prov. 11, 13:denudare arcana amici,
ib. Eccli. 27, 17.—Spec., a sacred secret, a mystery:fatorum arcana,
Ov. M. 2, 639; so Verg. A. 7, 123:Pythagorae arcana,
Hor. Epod. 15, 21; cf.:Jovis arcana,
the secret decrees of, id. C. 1, 28, 9:deorum arcanum proferre,
Plin. Pan. 23, 5: arcana quaedam, secret rites (of the diviners), Vulg. Exod. 7, 11:violabunt arcanum meum,
my secret place, sanctuary, Vulg. Ezech. 7, 22 et saep.— Adv.: arcā-nō (cf. Charis. pp. 173 and 179 P.), in secret, privately:arcano tibi ego hoc dico,
Plaut. Trin. 2, 4, 117:hunc (librum) lege arcano convivis tuis,
Cic. Att. 16, 3 (cf. Charis. l. c.):arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
Caes. B. C. 1, 19.—* Comp.:2. A.arcanius judicare aliquid de aliquā re,
Col. 3, 2 fin.—Sup. not used.Arcāni, ōrum, m., the inhabitants of Arcœ, Inscr. Orell. 4007.—B.Arcānum, i, n., a villa of Q. Cicero, in the neighborhood of Arcœ, Cic. Att. 5, 1; id. ad Q. Fr. 3, 1 al. -
9 arcanum
1. I.That keeps a secret, trusty:II.dixisti arcano satis,
Plaut. Trin. 2, 4, 155:petiit, ut aliquem ex arcanis mitteret,
Plin. 7, 52, 53, § 178.— Hence, poet., of the night: omina arcanā nocte petita, in silent night, or night that keeps secrets, Ov. H. 9, 40; Stat. S. 1, 3, 71.—Hidden, concealed, secret, private (class., although very rare in Cic.):A.at quīcum joca, seria, ut dicitur, quīcum arcana, quīcum occulta omnia,
Cic. Fin. 2, 26, 85:consilia,
Liv. 35, 18; so Hor. C. 3, 21, 15:secretae et arcanae opes,
Plin. Pan. 34, 3:fontis arcani aqua,
Tac. A. 2, 54:libidines,
Suet. Tib. 43 al.:littera celatos arcana fatebitur ignes,
Ov. M. 9, 516:sensus,
Verg. A. 4, 422 al. —Esp., in the lang. of religion, of things sacred and incommunicable: ARCANA VRBIS PRAESIDIA,
Inscr. Orell. 2494: audivit arcana verba, quae non licet homini loqui, Vulg. 2 Cor. 12, 4;and of secret, mysterious usages: sacra,
Ov. M. 10, 436:arcana cum fiunt sacra,
Hor. Epod. 5, 52; so Stat. S. 3, 4, 92; Sil. 2, 427; Claud. Rapt. Pros. 3, 402; and by poet. license transf. to the deity presiding over such mysteries:qui Cereris sacrum Volgavit arcanae,
Hor. C. 3, 2, 27.—Hence, subst.: arcānum, i, n., a secret.In gen.:B.nox arcanis fidissima,
Ov. M. 7, 192:arcani Fides prodiga,
Hor. C. 1, 18, 16:si quid umquam arcani sanctive ad silendum in curiā fuerit,
Liv. 23, 22, 9:arcana regum,
Curt. 4, 6, 5:revelare arcana,
Vulg. Prov. 11, 13:denudare arcana amici,
ib. Eccli. 27, 17.—Spec., a sacred secret, a mystery:fatorum arcana,
Ov. M. 2, 639; so Verg. A. 7, 123:Pythagorae arcana,
Hor. Epod. 15, 21; cf.:Jovis arcana,
the secret decrees of, id. C. 1, 28, 9:deorum arcanum proferre,
Plin. Pan. 23, 5: arcana quaedam, secret rites (of the diviners), Vulg. Exod. 7, 11:violabunt arcanum meum,
my secret place, sanctuary, Vulg. Ezech. 7, 22 et saep.— Adv.: arcā-nō (cf. Charis. pp. 173 and 179 P.), in secret, privately:arcano tibi ego hoc dico,
Plaut. Trin. 2, 4, 117:hunc (librum) lege arcano convivis tuis,
Cic. Att. 16, 3 (cf. Charis. l. c.):arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
Caes. B. C. 1, 19.—* Comp.:2. A.arcanius judicare aliquid de aliquā re,
Col. 3, 2 fin.—Sup. not used.Arcāni, ōrum, m., the inhabitants of Arcœ, Inscr. Orell. 4007.—B.Arcānum, i, n., a villa of Q. Cicero, in the neighborhood of Arcœ, Cic. Att. 5, 1; id. ad Q. Fr. 3, 1 al. -
10 Arcanus
1. I.That keeps a secret, trusty:II.dixisti arcano satis,
Plaut. Trin. 2, 4, 155:petiit, ut aliquem ex arcanis mitteret,
Plin. 7, 52, 53, § 178.— Hence, poet., of the night: omina arcanā nocte petita, in silent night, or night that keeps secrets, Ov. H. 9, 40; Stat. S. 1, 3, 71.—Hidden, concealed, secret, private (class., although very rare in Cic.):A.at quīcum joca, seria, ut dicitur, quīcum arcana, quīcum occulta omnia,
Cic. Fin. 2, 26, 85:consilia,
Liv. 35, 18; so Hor. C. 3, 21, 15:secretae et arcanae opes,
Plin. Pan. 34, 3:fontis arcani aqua,
Tac. A. 2, 54:libidines,
Suet. Tib. 43 al.:littera celatos arcana fatebitur ignes,
Ov. M. 9, 516:sensus,
Verg. A. 4, 422 al. —Esp., in the lang. of religion, of things sacred and incommunicable: ARCANA VRBIS PRAESIDIA,
Inscr. Orell. 2494: audivit arcana verba, quae non licet homini loqui, Vulg. 2 Cor. 12, 4;and of secret, mysterious usages: sacra,
Ov. M. 10, 436:arcana cum fiunt sacra,
Hor. Epod. 5, 52; so Stat. S. 3, 4, 92; Sil. 2, 427; Claud. Rapt. Pros. 3, 402; and by poet. license transf. to the deity presiding over such mysteries:qui Cereris sacrum Volgavit arcanae,
Hor. C. 3, 2, 27.—Hence, subst.: arcānum, i, n., a secret.In gen.:B.nox arcanis fidissima,
Ov. M. 7, 192:arcani Fides prodiga,
Hor. C. 1, 18, 16:si quid umquam arcani sanctive ad silendum in curiā fuerit,
Liv. 23, 22, 9:arcana regum,
Curt. 4, 6, 5:revelare arcana,
Vulg. Prov. 11, 13:denudare arcana amici,
ib. Eccli. 27, 17.—Spec., a sacred secret, a mystery:fatorum arcana,
Ov. M. 2, 639; so Verg. A. 7, 123:Pythagorae arcana,
Hor. Epod. 15, 21; cf.:Jovis arcana,
the secret decrees of, id. C. 1, 28, 9:deorum arcanum proferre,
Plin. Pan. 23, 5: arcana quaedam, secret rites (of the diviners), Vulg. Exod. 7, 11:violabunt arcanum meum,
my secret place, sanctuary, Vulg. Ezech. 7, 22 et saep.— Adv.: arcā-nō (cf. Charis. pp. 173 and 179 P.), in secret, privately:arcano tibi ego hoc dico,
Plaut. Trin. 2, 4, 117:hunc (librum) lege arcano convivis tuis,
Cic. Att. 16, 3 (cf. Charis. l. c.):arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
Caes. B. C. 1, 19.—* Comp.:2. A.arcanius judicare aliquid de aliquā re,
Col. 3, 2 fin.—Sup. not used.Arcāni, ōrum, m., the inhabitants of Arcœ, Inscr. Orell. 4007.—B.Arcānum, i, n., a villa of Q. Cicero, in the neighborhood of Arcœ, Cic. Att. 5, 1; id. ad Q. Fr. 3, 1 al. -
11 arcanus
1. I.That keeps a secret, trusty:II.dixisti arcano satis,
Plaut. Trin. 2, 4, 155:petiit, ut aliquem ex arcanis mitteret,
Plin. 7, 52, 53, § 178.— Hence, poet., of the night: omina arcanā nocte petita, in silent night, or night that keeps secrets, Ov. H. 9, 40; Stat. S. 1, 3, 71.—Hidden, concealed, secret, private (class., although very rare in Cic.):A.at quīcum joca, seria, ut dicitur, quīcum arcana, quīcum occulta omnia,
Cic. Fin. 2, 26, 85:consilia,
Liv. 35, 18; so Hor. C. 3, 21, 15:secretae et arcanae opes,
Plin. Pan. 34, 3:fontis arcani aqua,
Tac. A. 2, 54:libidines,
Suet. Tib. 43 al.:littera celatos arcana fatebitur ignes,
Ov. M. 9, 516:sensus,
Verg. A. 4, 422 al. —Esp., in the lang. of religion, of things sacred and incommunicable: ARCANA VRBIS PRAESIDIA,
Inscr. Orell. 2494: audivit arcana verba, quae non licet homini loqui, Vulg. 2 Cor. 12, 4;and of secret, mysterious usages: sacra,
Ov. M. 10, 436:arcana cum fiunt sacra,
Hor. Epod. 5, 52; so Stat. S. 3, 4, 92; Sil. 2, 427; Claud. Rapt. Pros. 3, 402; and by poet. license transf. to the deity presiding over such mysteries:qui Cereris sacrum Volgavit arcanae,
Hor. C. 3, 2, 27.—Hence, subst.: arcānum, i, n., a secret.In gen.:B.nox arcanis fidissima,
Ov. M. 7, 192:arcani Fides prodiga,
Hor. C. 1, 18, 16:si quid umquam arcani sanctive ad silendum in curiā fuerit,
Liv. 23, 22, 9:arcana regum,
Curt. 4, 6, 5:revelare arcana,
Vulg. Prov. 11, 13:denudare arcana amici,
ib. Eccli. 27, 17.—Spec., a sacred secret, a mystery:fatorum arcana,
Ov. M. 2, 639; so Verg. A. 7, 123:Pythagorae arcana,
Hor. Epod. 15, 21; cf.:Jovis arcana,
the secret decrees of, id. C. 1, 28, 9:deorum arcanum proferre,
Plin. Pan. 23, 5: arcana quaedam, secret rites (of the diviners), Vulg. Exod. 7, 11:violabunt arcanum meum,
my secret place, sanctuary, Vulg. Ezech. 7, 22 et saep.— Adv.: arcā-nō (cf. Charis. pp. 173 and 179 P.), in secret, privately:arcano tibi ego hoc dico,
Plaut. Trin. 2, 4, 117:hunc (librum) lege arcano convivis tuis,
Cic. Att. 16, 3 (cf. Charis. l. c.):arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
Caes. B. C. 1, 19.—* Comp.:2. A.arcanius judicare aliquid de aliquā re,
Col. 3, 2 fin.—Sup. not used.Arcāni, ōrum, m., the inhabitants of Arcœ, Inscr. Orell. 4007.—B.Arcānum, i, n., a villa of Q. Cicero, in the neighborhood of Arcœ, Cic. Att. 5, 1; id. ad Q. Fr. 3, 1 al. -
12 florentes
flōrĕo, ŭi, 2, v. n. [flos], to bloom, blossom, flower (class.; esp. freq. in the trop. sense; cf.: floresco, vigeo).I.Lit.:B.per terras frondent atque omnia florent,
Lucr. 5, 214: florere omnia, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:haec arbor una (lentiscus) ter floret,
Cic. Div. 1, 9, 16:possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra?
id. N. D. 2, 7, 19:imputata floret usque vinea,
Hor. Epod. 16, 44:vinea, segetes,
Ov. F. 5, 263 sq.:narcisso floreat alnus,
Verg. E. 8, 52:florentes ferulae,
id. ib. 10, 25.— Poet.:si bene floreat annus,
Ov. F. 5, 327.—Transf.1.(Acc. to flos, I. B.) Of wine, to froth:2.si vinum florere incipiet,
Col. 12, 30, 1:vina quoque in magnis operose condita cellis Florent,
Ov. F. 5, 270.—To get the first downy beard:3.libat florentes haec tibi prima (dies) genas,
Mart. 3, 6, 4.—To be filled with, to abound with any thing (ante-class. and poet.): mare velis florere videres, Cato ap. Charis. p. 185; cf.:4.mare velivolis florebat puppibus,
Lucr. 5, 1442; cf.:hinc laetas urbes pueris florere videmus,
id. 1, 255 Lachm.:Hybla multis thymis,
Ov. P. 2, 7, 26:jam pridem regio... undat equis floretque viris,
Val. Fl. 1, 547.—To bloom, i. e. to be bright with varied colors:5.pampineo gravidus autumno Floret ager, of the ripening fruits,
Verg. G. 2, 6;of an army on the march: variis floret via discolor armis,
Val. Fl. 5, 565; cf.:floret cristatus exercitus undique turmis,
Claud. III. Cons. Hon. 133.—To be bright (cf. P. a. infra):II.lumina floruisse,
Tert. Apol. 11:caelum luminibus floruisset,
id. adv. Marc. 4, 42.—Trop., to be in a flourishing or prosperous condition, to flourish, be in good repute, to be eminent, distinguished, etc.; constr. with the abl. and absol.A.Of persons and animate things.(α).With abl.:(β).in sua patria multis virtutibus ac beneficiis floruit princeps,
Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128:privatis officiis et ingenii laude floruit,
id. de Or. 3, 2, 7:omni genere virtutis,
id. Brut. 7, 28:cum acumine ingenii tum admirabili quodam lepore dicendi,
id. Ac. 2, 6, 16:honoribus et rerum gestarum gloriā,
id. de Or. 1, 1, 1:gratiā, auctoritate, gloriā,
id. Fam. 4, 13, 2:laudibus,
id. ib. 9, 14, 2:nobilitate discipulorum,
id. de Or. 3, 35, 141:omnibus copiis (Crotoniatae),
id. Inv. 2, 1, 1:tria genera dicendi, quibus quidam floruerunt,
id. Or. 5, 20.—With in and abl.:(γ).in re militari Epaminondas,
Nep. Epam. 5:ille vir, qui in Curia, in Rostris, in re publica floruisset, etc.,
Cic. Cael. 24, 59:in foro,
id. Ac. 2, 1, 1:in sententis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae,
id. Fam. 1, 9, 2:in senectute,
id. Lael. 1, 4.—Absol.:B.ergo in Graecia musici floruerunt,
Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Ac. 2, 6, 16; cf.:floret Epicurus,
id. Off. 3, 33, 116:qui inter illos florebas,
id. Quint. 26, 80:cum multis simul floruit,
Quint. 3, 1, 9:floruit circa Philippum,
id. 12, 10. 6:circum tribus actis impiger annis Floret equus,
is in his bloom, prime, Lucr. 5, 884.—Of inanim. and abstr. things.(α).With abl.:(β).illa vetus (Graecia), quae quondam opibus, imperio, gloria floruit, hoc uno malo concidit,
Cic. Fl. 7, 16: familia, quae postea viris fortissimis floruit. id. Phil. 9, 2, 4:doctissimorum hominum familiaritates, quibus semper domus nostra floruit,
id. N. D. 1, 3, 6; id. Font. 14, 31:meus ad urbem accessus incredibili hominum multitudine et gratulatione florebat,
id. Sest. 63, 131:aliquid floret laudibus,
Lucr. 5, 1279.—Absol.:A.quae (magna Graecia) nunc quidem deleta est, tunc florebat,
Cic. Lael. 4, 13:quae familia admodum floruit,
Suet. Ner. 6:quorum auctoritas maxime florebat,
Cic. Rep. 2, 34:gloria generis floret,
id. Fl. 11, 25:verborum vetus interit aetas, Et juvenum ritu florent modo nata vigentque,
Hor. A. P. 62:aetherii dono cessere parentes Aeternum florere genas,
to shine in perpetual bloom, perpetual youth, Stat. Th. 1, 705.—Hence, flō-rens, entis, P. a.Lit., shining, glistening, glittering, bright ( poet. and in postclass. prose):2.Ennius et Lucretius florere dicunt omne quod nitidum est,
Serv. Verg. A. 7, 804:lucernarum florentia lumina flammis,
Lucr. 4, 450; so,smaragdi arcano igne,
Stat. Th. 2, 276:postes arcano lumine,
id. ib. 1, 210:catervae aere,
Verg. A. 7, 804:exercitus insignibus argenteis et aureis,
Gell. 5, 5, 2.—Abounding in flowers:B. 1.vertice de summo semper florentis Hymetti,
Ov. M. 7, 702.— Subst.: florens, ntis, f., a garland:do hanc tibi florentem florenti,
Plaut. Pers. 5, 1, 18 (cf. B. 1. b infra).—Of animate things.(α).With abl.:(β).complecti hominem florentem aetate, opibus, honoribus, ingenio, liberis, propinquis, affinibus, amicis,
Cic. Fam. 2, 13, 2:gratia atque hospitiis florens hominum nobilissimorum,
id. Rosc. Am. 6, 15:regina Berenice florens aetate formaque,
Tac. H. 2, 81; cf.:ambo florentes aetatibus,
Verg. E. 7, 4.—Absol.:2.qui te beatum, qui florentem putas,
Cic. Par. 2, 18:quos ego florentis atque integros sine ferro viceram,
id. Planc. 35, 86:oratores florentes et leviter ornati,
id. Or. 6, 20:florens et illustris adolescens,
Caes. B. G. 7, 32, 4: exorta semper florentis Homeri species, Enn. ap. Lucr. 1, 124.— Plur. as subst.: flōrentes, um, the prosperous (opp. afflicti), Nep. Att. 11, 4.—Of inanim. and abstr. things.(α).With abl.:(β).florentes viribus anni,
Sil. 1, 226; so,anni vigore,
Petr. 132:animus vino,
joyous, Gell. 6, 13, 4.—Absol.:(majores nostri) ex minima tenuissimaque re publica maximam et florentissimam nobis reliquerunt,
Cic. Rosc. Am. 18, 50; cf.:civitas (Ubiorum) ampla atque florens,
Caes. B. G. 4, 3, 3:invidetur praestanti florentique fortunae,
Cic. de Or. 2, 52, 210:florens amicitia (opp. afflicta),
id. Quint. 30, 93:quod eo consilio florentissimis rebus domos suas Helvetii reliquissent, uti, etc.,
Caes. B. G. 1, 30, 3; cf.:neu florentes res suas cum Jugurthae perditis misceret,
Sall. J. 83, 1:florentes Etruscorum opes,
Liv. 1, 2, 3:florentissima Samnitium castra,
Cic. Div. 1, 33, 72:equus florenti aetate,
Lucr. 5, 1074:aevo florente puellae,
id. 3, 1008; cf.:adhuc florente juventa Fervidus,
Hor. A. P. 115:florentissima ejus erat aetas,
Liv. 30, 12, 17: nostrum opus tibi probari laetor: ex quo anthê ipsa posuisti, quae mihi florentiora sunt visa tuo judicio, Cic. Att. 16, 11, 1; cf.:modus nullus est florentior in singulis verbis (quam translatio),
id. de Or. 3, 41, 166; id. Or. 27, 96:oratio florentissima,
Gell. 15, 28, 5; cf.also: florentis facundiae homo,
id. 19, 9, 2 — Adv.: flōrenter, flourishingly, famously (late Lat.): florentissime docet, i. e. with great repute, celebrity, Hier. Chron. Euseb. an. 358. -
13 floreo
flōrĕo, ŭi, 2, v. n. [flos], to bloom, blossom, flower (class.; esp. freq. in the trop. sense; cf.: floresco, vigeo).I.Lit.:B.per terras frondent atque omnia florent,
Lucr. 5, 214: florere omnia, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:haec arbor una (lentiscus) ter floret,
Cic. Div. 1, 9, 16:possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra?
id. N. D. 2, 7, 19:imputata floret usque vinea,
Hor. Epod. 16, 44:vinea, segetes,
Ov. F. 5, 263 sq.:narcisso floreat alnus,
Verg. E. 8, 52:florentes ferulae,
id. ib. 10, 25.— Poet.:si bene floreat annus,
Ov. F. 5, 327.—Transf.1.(Acc. to flos, I. B.) Of wine, to froth:2.si vinum florere incipiet,
Col. 12, 30, 1:vina quoque in magnis operose condita cellis Florent,
Ov. F. 5, 270.—To get the first downy beard:3.libat florentes haec tibi prima (dies) genas,
Mart. 3, 6, 4.—To be filled with, to abound with any thing (ante-class. and poet.): mare velis florere videres, Cato ap. Charis. p. 185; cf.:4.mare velivolis florebat puppibus,
Lucr. 5, 1442; cf.:hinc laetas urbes pueris florere videmus,
id. 1, 255 Lachm.:Hybla multis thymis,
Ov. P. 2, 7, 26:jam pridem regio... undat equis floretque viris,
Val. Fl. 1, 547.—To bloom, i. e. to be bright with varied colors:5.pampineo gravidus autumno Floret ager, of the ripening fruits,
Verg. G. 2, 6;of an army on the march: variis floret via discolor armis,
Val. Fl. 5, 565; cf.:floret cristatus exercitus undique turmis,
Claud. III. Cons. Hon. 133.—To be bright (cf. P. a. infra):II.lumina floruisse,
Tert. Apol. 11:caelum luminibus floruisset,
id. adv. Marc. 4, 42.—Trop., to be in a flourishing or prosperous condition, to flourish, be in good repute, to be eminent, distinguished, etc.; constr. with the abl. and absol.A.Of persons and animate things.(α).With abl.:(β).in sua patria multis virtutibus ac beneficiis floruit princeps,
Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128:privatis officiis et ingenii laude floruit,
id. de Or. 3, 2, 7:omni genere virtutis,
id. Brut. 7, 28:cum acumine ingenii tum admirabili quodam lepore dicendi,
id. Ac. 2, 6, 16:honoribus et rerum gestarum gloriā,
id. de Or. 1, 1, 1:gratiā, auctoritate, gloriā,
id. Fam. 4, 13, 2:laudibus,
id. ib. 9, 14, 2:nobilitate discipulorum,
id. de Or. 3, 35, 141:omnibus copiis (Crotoniatae),
id. Inv. 2, 1, 1:tria genera dicendi, quibus quidam floruerunt,
id. Or. 5, 20.—With in and abl.:(γ).in re militari Epaminondas,
Nep. Epam. 5:ille vir, qui in Curia, in Rostris, in re publica floruisset, etc.,
Cic. Cael. 24, 59:in foro,
id. Ac. 2, 1, 1:in sententis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae,
id. Fam. 1, 9, 2:in senectute,
id. Lael. 1, 4.—Absol.:B.ergo in Graecia musici floruerunt,
Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Ac. 2, 6, 16; cf.:floret Epicurus,
id. Off. 3, 33, 116:qui inter illos florebas,
id. Quint. 26, 80:cum multis simul floruit,
Quint. 3, 1, 9:floruit circa Philippum,
id. 12, 10. 6:circum tribus actis impiger annis Floret equus,
is in his bloom, prime, Lucr. 5, 884.—Of inanim. and abstr. things.(α).With abl.:(β).illa vetus (Graecia), quae quondam opibus, imperio, gloria floruit, hoc uno malo concidit,
Cic. Fl. 7, 16: familia, quae postea viris fortissimis floruit. id. Phil. 9, 2, 4:doctissimorum hominum familiaritates, quibus semper domus nostra floruit,
id. N. D. 1, 3, 6; id. Font. 14, 31:meus ad urbem accessus incredibili hominum multitudine et gratulatione florebat,
id. Sest. 63, 131:aliquid floret laudibus,
Lucr. 5, 1279.—Absol.:A.quae (magna Graecia) nunc quidem deleta est, tunc florebat,
Cic. Lael. 4, 13:quae familia admodum floruit,
Suet. Ner. 6:quorum auctoritas maxime florebat,
Cic. Rep. 2, 34:gloria generis floret,
id. Fl. 11, 25:verborum vetus interit aetas, Et juvenum ritu florent modo nata vigentque,
Hor. A. P. 62:aetherii dono cessere parentes Aeternum florere genas,
to shine in perpetual bloom, perpetual youth, Stat. Th. 1, 705.—Hence, flō-rens, entis, P. a.Lit., shining, glistening, glittering, bright ( poet. and in postclass. prose):2.Ennius et Lucretius florere dicunt omne quod nitidum est,
Serv. Verg. A. 7, 804:lucernarum florentia lumina flammis,
Lucr. 4, 450; so,smaragdi arcano igne,
Stat. Th. 2, 276:postes arcano lumine,
id. ib. 1, 210:catervae aere,
Verg. A. 7, 804:exercitus insignibus argenteis et aureis,
Gell. 5, 5, 2.—Abounding in flowers:B. 1.vertice de summo semper florentis Hymetti,
Ov. M. 7, 702.— Subst.: florens, ntis, f., a garland:do hanc tibi florentem florenti,
Plaut. Pers. 5, 1, 18 (cf. B. 1. b infra).—Of animate things.(α).With abl.:(β).complecti hominem florentem aetate, opibus, honoribus, ingenio, liberis, propinquis, affinibus, amicis,
Cic. Fam. 2, 13, 2:gratia atque hospitiis florens hominum nobilissimorum,
id. Rosc. Am. 6, 15:regina Berenice florens aetate formaque,
Tac. H. 2, 81; cf.:ambo florentes aetatibus,
Verg. E. 7, 4.—Absol.:2.qui te beatum, qui florentem putas,
Cic. Par. 2, 18:quos ego florentis atque integros sine ferro viceram,
id. Planc. 35, 86:oratores florentes et leviter ornati,
id. Or. 6, 20:florens et illustris adolescens,
Caes. B. G. 7, 32, 4: exorta semper florentis Homeri species, Enn. ap. Lucr. 1, 124.— Plur. as subst.: flōrentes, um, the prosperous (opp. afflicti), Nep. Att. 11, 4.—Of inanim. and abstr. things.(α).With abl.:(β).florentes viribus anni,
Sil. 1, 226; so,anni vigore,
Petr. 132:animus vino,
joyous, Gell. 6, 13, 4.—Absol.:(majores nostri) ex minima tenuissimaque re publica maximam et florentissimam nobis reliquerunt,
Cic. Rosc. Am. 18, 50; cf.:civitas (Ubiorum) ampla atque florens,
Caes. B. G. 4, 3, 3:invidetur praestanti florentique fortunae,
Cic. de Or. 2, 52, 210:florens amicitia (opp. afflicta),
id. Quint. 30, 93:quod eo consilio florentissimis rebus domos suas Helvetii reliquissent, uti, etc.,
Caes. B. G. 1, 30, 3; cf.:neu florentes res suas cum Jugurthae perditis misceret,
Sall. J. 83, 1:florentes Etruscorum opes,
Liv. 1, 2, 3:florentissima Samnitium castra,
Cic. Div. 1, 33, 72:equus florenti aetate,
Lucr. 5, 1074:aevo florente puellae,
id. 3, 1008; cf.:adhuc florente juventa Fervidus,
Hor. A. P. 115:florentissima ejus erat aetas,
Liv. 30, 12, 17: nostrum opus tibi probari laetor: ex quo anthê ipsa posuisti, quae mihi florentiora sunt visa tuo judicio, Cic. Att. 16, 11, 1; cf.:modus nullus est florentior in singulis verbis (quam translatio),
id. de Or. 3, 41, 166; id. Or. 27, 96:oratio florentissima,
Gell. 15, 28, 5; cf.also: florentis facundiae homo,
id. 19, 9, 2 — Adv.: flōrenter, flourishingly, famously (late Lat.): florentissime docet, i. e. with great repute, celebrity, Hier. Chron. Euseb. an. 358. -
14 lorum
lōrum, i ( lōrus, i, m., Petr. 57, 8; App. M. 3, p. 135, 13; Schol. ap. Juv. 6, 480), n. [for vlorum, from a ground-form vlārom; Gr. eulêra, reins; root perh. val-; cf. volvo], a thong.I.Lit.:B.vincire vis? en ostendo manus: tu habes lora,
Plaut. Ep. 5, 2, 18: vis subigit verum fateri;ita lora laedunt brachia,
id. Truc. 4, 3, 9; Liv. 9, 10:celsa lorum cervice ferentem,
a leash, Grat. Cyn. 213; Plin. 8, 40, 61, § 147:sella loris intenta,
Quint. 6, 3, 25:arcano sacra ferens nutantia loro,
Juv. 2, 125.—In gen., leather:II.signum de paupere loro,
Juv. 5, 165.—Transf., plur.: lōra, the reins of a bridle:B.loris ducere equos,
Liv. 35, 34:lora dare,
to give the reins to the horses, slacken the reins, Verg. G. 3, 107:lora tende,
draw the reins tight, Ov. Am. 3, 2, 72:fortius uti loris,
id. M. 2, 127:lora remisit,
id. ib. 2, 200:Automedon lora tenebat,
Juv. 1, 61.—A whip, lash, scourge:C.quin loris caedite, si lubet,
Plaut. Merc. 5, 4, 42; id. Ps. 1, 2, 12:loris uri,
Hor. Ep. 1, 16, 47:loris caedere aliquem,
Cic. Phil. 8, 8; Quint. 5, 10, 88:loris rumpere aliquem,
Dig. 47, 10, 15; Juv. 6, 414.—The girdle of Venus:D.dixit et arcano percussit pectora loro,
Mart. 6, 21, 9.—The leathern bulla, worn by children of the poorer class, Juv. 5, 165; v. bulla.—E.= membrum virile, Petr. 13; Mart. 7, 58, 3; 10, 55, 5.—F.A slender vinebranch, Plin. 14, 1, 3, § 11.—G.Lorum vomitorium, a thong thrust into the throat to produce vomiting, Scrib. Comp. 180. -
15 lorus
lōrum, i ( lōrus, i, m., Petr. 57, 8; App. M. 3, p. 135, 13; Schol. ap. Juv. 6, 480), n. [for vlorum, from a ground-form vlārom; Gr. eulêra, reins; root perh. val-; cf. volvo], a thong.I.Lit.:B.vincire vis? en ostendo manus: tu habes lora,
Plaut. Ep. 5, 2, 18: vis subigit verum fateri;ita lora laedunt brachia,
id. Truc. 4, 3, 9; Liv. 9, 10:celsa lorum cervice ferentem,
a leash, Grat. Cyn. 213; Plin. 8, 40, 61, § 147:sella loris intenta,
Quint. 6, 3, 25:arcano sacra ferens nutantia loro,
Juv. 2, 125.—In gen., leather:II.signum de paupere loro,
Juv. 5, 165.—Transf., plur.: lōra, the reins of a bridle:B.loris ducere equos,
Liv. 35, 34:lora dare,
to give the reins to the horses, slacken the reins, Verg. G. 3, 107:lora tende,
draw the reins tight, Ov. Am. 3, 2, 72:fortius uti loris,
id. M. 2, 127:lora remisit,
id. ib. 2, 200:Automedon lora tenebat,
Juv. 1, 61.—A whip, lash, scourge:C.quin loris caedite, si lubet,
Plaut. Merc. 5, 4, 42; id. Ps. 1, 2, 12:loris uri,
Hor. Ep. 1, 16, 47:loris caedere aliquem,
Cic. Phil. 8, 8; Quint. 5, 10, 88:loris rumpere aliquem,
Dig. 47, 10, 15; Juv. 6, 414.—The girdle of Venus:D.dixit et arcano percussit pectora loro,
Mart. 6, 21, 9.—The leathern bulla, worn by children of the poorer class, Juv. 5, 165; v. bulla.—E.= membrum virile, Petr. 13; Mart. 7, 58, 3; 10, 55, 5.—F.A slender vinebranch, Plin. 14, 1, 3, § 11.—G.Lorum vomitorium, a thong thrust into the throat to produce vomiting, Scrib. Comp. 180. -
16 opperior (oper-)
opperior (oper-) pertus, īrī, dep. [ob+1 PAR-], to wait, attend: in Arcano dum ista cognosco: unam horam ne oppertus sies, wait a whole hour, T.: simul opperiens, ut copiae traicerentur, L.—To wait for, await, expect, attend: virum interea opperibor, T.: (te) tardum, H.: fortunam, S.: hostem, V.: tempora sua, L. -
17 occulto
occulto agg.1 ( nascosto) hidden, concealed: amore occulto, hidden love; pensiero occulto, concealed thought; esercitare un potere occulto, to exercise occult power; possedere doti occulte, to possess occult powers // (comm.) socio occulto, sleeping (o silent o dormant) partner // (dir.) vizio occulto, hidden defect (o default o fault)* * *[ok'kulto] occulto (-a)1. aggle scienze occulte — the occult sg, the occult sciences
2. sm* * *[ok'kulto] 1.1) [scienze, forze] occult; [ potere] mystic2) (segreto) [pensieri, ragioni, fondi] secret2.sostantivo maschile* * *occulto/ok'kulto/1 [scienze, forze] occult; [ potere] mystic2 (segreto) [pensieri, ragioni, fondi] secretl'occulto the occult. -
18 occulto
-
19 hilaris
hĭlăris, e, and hĭlărus, a, um, adj., = hilaros [cf. Sanscr. hlād, rejoice; Gr. chlaros; Engl. glad], cheerful, of good cheer, lively, gay, blithe, merry, jocund, jovial.—Adj. (class.; syn. laetus).(α).Form hilaris:(β).oderunt hilarem tristes tristemque jocosi,
Hor. Ep. 1, 18, 89; cf.:hoc (vultu) tristes, hoc hilares sumus,
Quint. 11, 3, 72:si tristia dicamus hilares,
id. ib. 67:esse vultu hilari atque laeto,
Cic. Tusc. 1, 42, 100:hilari animo esse,
id. Q. Fr. 2, 13, 1; cf.:aliquem hilari ingenio et lepide accipere,
Plaut. Most. 1, 4, 6:ut hunc festum diem Habeamus hilarem,
id. Poen. 5, 6, 30:hilarem hunc sumamus diem,
Ter. Eun. 4, 5, 5:laetum hilaremque diem sentire,
Juv. 15, 41:hilaris fluit (vox),
Quint. 11, 3, 63:oratio (opp. tristis),
id. 8, 3, 49:causae (opp. tristes),
id. 11, 3, 151:adulescentia,
id. 8, 6, 27:id quod dicitur aut est lascivum et hilare aut contumeliosum.... In convictibus lasciva humilibus hilaria omnibus convenient,
id. 6, 3, 27:infernis hilares sine regibus umbrae,
Juv. 13, 52.—Form hilarus:b.tristis sit (servus frugi), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant,
Plaut. Am. 3, 3, 6; cf.:credam istuc, si esse te hilarum videro,
id. As. 5, 1, 10:unde ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,
id. Pers. 5, 1, 8:fac te hilarum,
cheer up, Ter. Ad. 4, 7, 38; 5, 3, 56:hunc (librum) lege arcano convivis tuis, sed, si me amas hilaris et bene acceptis,
Cic. Att. 16, 3, 1:hilara vita,
id. Fin. 5, 30, 92:hilaro vultu,
id. Clu. 26, 72; Plin. 7, 19, 18, § 79: fronte hilaro, corde tristi, Caecil. ap. Gell. 15, 9, 1:hilara sane Saturnalia,
Cic. Att. 5, 20, 5; Lucr. 2, 1121.—Comp.:c.fac nos hilaros hilariores opera atque adventu tuo,
Plaut. Stich. 5, 4, 56:tu quidem pol et multo hilarior,
Ter. Eun. 4, 5, 5:hilarioribus oculis quam solitus eras, intuens,
Cic. Pis. 5, 11:attulit a te litteras hilariores,
id. Att. 7, 25:hilarior protinus renidet oratio,
Quint. 12, 10, 28:cutem in facie corrigit coloremque hilariorem facit,
brighter, fresher, Plin. 23, 8, 75, § 144; cf. id. 36, 7, 11, § 55; 16, 10, 19, § 48.—Sup.:II.homo lepidissime atque hilarissime!
Plaut. Men. 1, 2, 40:conviva,
id. Mil. 3, 1, 72.—Subst.: hĭlărĭa, ōrum, n., the joyous festival celebrated in honor of Cybele at the vernal equinox, Macr. S. 1, 21:hilaribus,
Vop. Aurel. 1:hilariis,
Lampr. Alex. Sev. 37.— Adv.: hĭlăre (class.), and hĭlărĭter (late Lat.), cheerfully, gayly, joyfully, merrily:dicimus aliquem hilare vivere, etc.,
Cic. Fin. 5, 30, 92; cf.:res tristes remisse, severas hilare tractare,
id. de Or. 3, 8, 30; so,hilare,
id. ib. 2, 71, 290; Afran. ap. Non. 514, 2; Tac. A. 11, 3; Suet. Ner. 34; Gell. 18, 2, 1:deinde modo acriter, tum clementer, maeste, hilare in omnes partes commutabimus,
Auct. Her. 3, 14, 24; 4, 55, 68: hilariter, Aug. Civ. Dei, 5, 26; Vulg. Sap. 6, 17; cf. Neue, Formenl. 2, 660.— Comp.:si hilarius locuti sunt (opp. in luctu esse),
Cic. Tusc. 3, 27, 64; Suet. Calig. 18. -
20 ignis
ignis, is (abl. usu. igni; poet. and postAug. igne; so Plin. ap. Charis. p. 98 P.; Charis. p. 33 P.; Prisc. p. 766 P.; and always in Mart., e. g. 1, 21, 5; 4, 57, 6; cf. Neue, Formenl. 1, 223 sq.;I.scanned ignis,
Verg. E. 3, 66; id. G. 3, 566; Ov. H. 16, 230; Lucr. 1, 663; 853;but ignīs,
Hor. C. 1, 15, 36), m. [Sanscr. agnis, fire; Lith. ugn-is; Slav. ogný; Gr. aiglê, aglaos], fire (com mon in sing. and plur.; cf. flamma, incendium).Lit.:2.lapidum conflictu atque tritu elici ignem videmus,
Cic. N. D. 2, 9, 25:admoto igni ignem concipere,
id. de Or. 2, 45, 190:pati ab igne ignem capere, si qui velit,
id. Off. 1, 16, 52; cf.:datur ignis, tametsi ab inimico petas,
Plaut. Trin. 3, 2, 53:ignis periculum,
id. Leg. 2, 23, 58; plur. = sing.:subditis ignibus aquae fervescunt,
id. N. D. 2, 10, 27:cum omnes naturae numini divino, caelum, ignes, terrae, maria parerent,
id. ib. 1, 9, 22:hisce animus datus est ex illis sempiternis ignibus, quae sidera et stellas vocatis,
id. Rep. 6, 15:ut fumo atque ignibus significabatur,
Caes. B. G. 2, 7 fin.:quod pluribus simul locis ignes coörti essent,
Liv. 26, 27, 5:ignibus armata multitudo, facibusque ardentibus collucens,
id. 4, 33, 2:ignes fieri prohibuit,
Caes. B. C. 3, 30, 5:ignem accendere,
Verg. A. 5, 4:ignem circum subicere,
Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69:ignem operibus inferre,
Caes. B. C. 2, 14, 1:ignem comprehendere,
id. B. G. 5, 43, 2:igni cremari,
id. ib. 1, 4, 1:urbi ferro ignique minitari,
Cic. Phil. 11, 14 fin.:ignis in aquam conjectus,
id. Rosc. Com. 6, 17 et saep.:quodsi incuria insulariorum ignis evaserit (opp. incendium inferre),
Paul. Sent. 5, 3, 6.— Poet.:fulsere ignes et conscius aether,
lightnings, Verg. A. 4, 167; cf.: Diespiter Igni corusco nubila [p. 881] dividens, Hor. C. 1, 34, 6:caelum abscondere tenebrae nube una subitusque antennas impulit ignis,
Juv. 12, 19; 13, 226:micat inter omnes Julium sidus, velut inter ignes luna minores,
i. e. stars, id. ib. 1, 12, 47:et jam per moenia clarior ignis Auditur,
the crackling of fire, Verg. A. 2, 705:Eumenidum ignis,
torches, Juv. 14, 285.—In partic.a.Sacer ignis, a disease, St. Anthony's fire, erysipelas, Cels. 5, 28, 4; Verg. G. 3, 566; Col. 7, 5, 16.—b.Aqua et ignis, to signify the most important necessaries of life; v. aqua.—B.Transf., brightness, splendor, brilliancy, lustre, glow, redness (mostly poet.):2. II.fronte curvatos imitatus ignes lunae,
Hor. C. 4, 2, 57; cf.:jam clarus occultum Andromedae pater Ostendit ignem,
id. ib. 3, 29, 17; so of the brightness of the stars, Ov. M. 4, 81; 11, 452; 15, 665;of the sun,
id. ib. 1, 778; 4, 194; 7, 193;of Aurora,
id. ib. 4, 629:arcano florentes igne smaragdi,
Stat. Th. 2, 276; cf. Mart. 14, 109; and:acies stupet igne metalli,
Claud. VI. Cons. Hon. 51:cum ignis oculorum cum eo igne qui est ob os offusus,
redness, blush, Cic. Univ. 14; Stat. Ach. 1, 516.—Trop.A.(Mostly poet.) The fire or glow of passion, in a good or bad sense; of anger, rage, fury:2.exarsere ignes animo,
Verg. A. 2, 575:saevos irarum concipit ignes,
Val. Fl. 1, 748; most freq. of the flame of love, love:cum odium non restingueritis, huic ordini ignem novum subici non sivistis,
Cic. Rab. Post. 6, 13:laurigerosque ignes, si quando avidissimus hauri,
raving, inspiration, Stat. Ach. 1, 509:quae simul aethereos animo conceperat ignes, ore dabat pleno carmina vera dei,
Ov. F. 1, 473:(Dido) caeco carpitur igni,
the secret fire of love, Verg. A. 4, 2; so in sing., Ov. M. 3, 490; 4, 64; 195; 675 et saep.; in plur., Hor. C. 1, 13, 8; 1, 27, 16; 3, 7, 11; Ov. M. 2, 410; 6, 492 et saep.; cf.:socii ignes,
i. e. nuptials, Ov. M. 9, 796.—Transf., like amores, a beloved object, a flame (only poet.):B.at mihi sese offert ultro meus ignis, Amyntas,
Verg. E. 3, 66; Hor. Epod. 14, 13.—Figuratively of that which brings destruction, fire, flame:quem ille obrutum ignem (i. e. bellum) reliquerit,
Liv. 10, 24, 13:ne parvus hic ignis (i. e. Hannibal) incendium ingens exsuscitet,
id. 21, 3, 6; cf.:et Syphacem et Carthaginienses, nisi orientem illum ignem oppressissent, ingenti mox incendio arsuros,
i. e. Masinissa, id. 29, 31, 3.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Arcāno — Arcāno, Johann Mauro d A., genannt il Mauro, italienischer Possendichter, um 1530 Secretär des Cardinals Alex. Cäsarini; schr. bes. Satyren gegen Peter Aretino … Pierer's Universal-Lexikon
arcano — [dal lat. arcanus nascosto, che nasconde ]. ■ agg. [che non si conosce o non si comprende: parole a. ] ▶◀ cabalistico, criptico, enigmatico, ermetico, impenetrabile, imperscrutabile, incomprensibile, indecifrabile, inesplicabile, misterioso,… … Enciclopedia Italiana
arcano — s. m. 1. Mistério, segredo. 2. Altos juízos. 3. Remédio secreto. • adj. 4. Misterioso, secreto … Dicionário da Língua Portuguesa
arcano — sustantivo masculino 1. Cosa que no debe o puede decirse, por ser secreta o difícil de explicar: Los arcanos de una secta religiosa sólo son conocidos por los iniciados … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
arcano — arcano, na (Del lat. arcānus). 1. adj. Dicho especialmente de las cosas: Secretas, recónditas, reservadas. 2. m. Secreto muy reservado y de importancia. 3. Misterio, cosa oculta y muy difícil de conocer … Diccionario de la lengua española
arcano — (Del lat. arcanus, secreto.) ► adjetivo 1 Que es secreto o recóndito. ► sustantivo masculino 2 Cosa o asunto que no se puede conocer, comprender o explicar: ■ sus intenciones se fueron convirtiendo en un arcano indescifrable. SINÓNIMO misterio 3… … Enciclopedia Universal
arcano — ar·cà·no agg., s.m. CO 1. agg., misterioso, occulto: parole arcane, significato arcano Sinonimi: ambiguo, cabalistico, enigmatico, imperscrutabile, nascosto, occulto, 1segreto. Contrari: chiaro, evidente. 2. s.m., mistero, segreto: ecco svelato l … Dizionario italiano
arcano — {{#}}{{LM A03223}}{{〓}} {{SynA03297}} {{[}}arcano{{]}} ‹ar·ca·no› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Secreto reservado o misterio difícil de conocer: • Solo el sumo sacerdote conocía los arcanos de la secta.{{○}} {{<}}2{{>}} {{\}}LOCUCIONES:{{/}} ►… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
arcano — sustantivo masculino secreto, misterio, puridad. arcano, na adjetivo secreto*, misterioso, oculto. * * * Sinónimos: ■ misterio, enigma … Diccionario de sinónimos y antónimos
Arcano — nf craie rouge Occitan … Glossaire des noms topographiques en France
arcano — {{hw}}{{arcano}}{{/hw}}A agg. Misterioso, nascosto, segreto. B s. m. Mistero … Enciclopedia di italiano