(ὄμματα

(κατ΄ Ἰδαίων ὀρέων Hom.)

(αἰχμέ κ. γαίης ᾤχετο Hom.)

(κ. τῆς χώρας Polyb.)

(καταδεδυκέναι или ἀφανίζεσθαι κ. τῆς θαλάσσης Her.; κ. γῆς γενέσθαι Xen.)

ψεύδεσθαι κ. τινος Lys. — клеветать на кого-л.;

(οἱ κ. τοῦ Δημοσθένους ἔπαινοι Aeschin.)

(κ. Περσῶν λέγειν τι Xen.)

(κ. παντὸς τοῦ χρόνου Dem.)

κ. πτόλιν Hom. — в городе;

κατ΄ ὄμματά τινι Soph. — на глазах у кого-л.;

(κ. πεντήκοντα Her.)

κ. Ἄμασιν βασιλεύοντα Her. — в царствование Амасиса;

(κρίνειν ἄνδρας κ. φῦλα, κ. φρήτρας Hom.; κ. κώμας κατῳκῆσθαι Her.)

κ. σφέας μαχέσονται Hom. — каждый (из ахеян) будет сражаться за себя;

κ. πρῆξιν Hom. — ради дела, по делам;

κ. φθόνον τινός Aesch. — из зависти к кому-л.;

οὔτι καθ΄ ἡμέτερον νόον Hom. — не в соответствии с нашим мнением;

καθ΄ Ὅμηρον — по Гомеру, как говорит Гомер;

κ. λοπὸν κρομύοιο Hom. — словно луковичная кожура;

κ. τέν Ἀμφιάρεω ἀπόκρισιν Her. — что касается ответа Амфиарая;

κ. δάκρυ χέουσα Hom. — роняющая слезы

κ. ἔφαγε Hom. — (целиком) съел (обычно, однако, adv. κατά толкуется как приставка in tmesi)

(ὄμματα Soph.)

(νέκυς, σῶμα Hom.)

(ὄμματα Aesch.)

(νέκυς, σῶμα Hom.)

(ὄμματα Aesch.)

(μάντις Hom.; τὸ φωτῶν γένος Aesch.; ὄμματα Soph., Eur.)

(ἕλκος Soph.)

ἀλαοὴ καὴ δεδορκότες Aesch. — мертвые и живые

ἀλγήσας ὀδύνῃσι Hom. — терзаемый страданиями;

ἀ. διά τι Her. — быть больным вследствие чего-л.;

σιωπῇ ἀ. περί τινος Eur. — молча страдать от чего-л.;

(θύραι Hom.)

(πέλαγος Hom.; τόπος Plat., Polyb., Sext.; αἰγιαλοί Plut.)

(πρὸς μεσημβρίαν Xen.)

(δίαιτα Plut.)

(παρρησία Plat., Plut.)

(ὄμματα Xen.)

(ὄμματα ἀπογλαυκωθέντα Diod.; τέν ὄψιν ἀπογλαυκωθῆναι Plut.)

(τέν χεῖρα εἰς τὰ χειρόμακτρα Xen.; τράπεζας Arph.; ἀποκεκαθάρθαι τὰ ὄμματα Arst.)

(τινος Xen. и τι Plat.)

(ἀλείφατος Hom.; ὕδωρ ἀποστίλβον Arst.)

(περὴ τὰ ὄμματα ἀποστίλβον πῦρ Plut.)

(κυανέῃσιν ἐθείραις Anth.)

(ὄμματα Soph.)

(χρὼς ὑπὸ καύματος Hes.; κίκινοι Theocr.; κόμη δένδρων Anth.)

(ὄμματα Anth.)

(τι εἰς ἅλα, ἐν πυρί, ποτὴ πέτρας, προτὴ γαίῃ Hom.; σπόρον ἐν νειοῖσιν Theocr.)

(ἐκ χειρός Xen.; β. καὴ τοξεύειν Dem.)

β. δάκρυ Hom. — проливать слезы;

(κύκλα ἀμφὴ ὀχέεσσι Hom.)

(αἰγίδα ἀμφ΄ ὤμοις, ῥάκος ἀμφί τινι, med. ἀμφὴ ὤμοισιν ξίφος Hom.; κρήδεμνον πλοκάμοις Anth.)

(τὸ δίκτυον εἰς τέν θάλασσαν NT.; ἀμφί τινι χεῖρας и πήχεε Hom.)

(τινὰ ἐν δαπέδῳ и ἐν κονίῃσι Hom.)

(οἶκον Aesch.)

(τινὰ γῆς ἔξω Soph.)

(τινὰ ἐς κακόν Hom.; τινὰ εἰς δεῖμα Her. и εἰς φόβον Eur.)

(νῆας ἐς πόντον Hom.; ὄμματα ἑτέρωσε Hom. и πρὸς γῆν Eur.; πρὸσωπον εἰς γῆν Eur.)

(ἑτέρωσε κάρη Hom.)

(ἵππους πρόσθε Hom.; κάτωθε τὰ μοσχία Theocr.)

(τινὰ δουρί Hom.; τινὰ κακοῖς Eur.)

(τινά Pind.)

(ἰὸν ἐνὴ στήθεσσί τινι Hom.)

(ὕπνον ἐπὴ βλεφάροις Hom.)

(τί τινι ἐν θυμῷ Hom., θυμῷ Aesch. и εἰς θυμόν Soph., Plut., ἐν στήθεσσι Hom. и ἐν καρδίᾳ Pind.; λύπην τινί Soph.)

(μῆλα ἐν νηΐ Hom.)

(χρόα βάλλεσθαι λουτροῖς HH.)

(ἐν πέδῳ Aesch.): ( о реке) изливаться, впадать (ποταμὸς εἰς ἅλα βάλλων Hom.)

(τινά Hom., Eur.)

(ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ἔβαλλον Hom.)

(οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς NT.)

(ἀκτῖσιν Hom.; γαῖαν Eur.; σελήνη βαλλομένη διὰ θυρίδων Anth.)

(χαράκωμα πρὸς τῇ πόλει Dem.; χάρακα Polyb., Plut.)

(τι ἐπὴ θυμῷ и μετὰ φρεσί Hom.; ἐνὴ φρεσί Hom., Hes. или ἐπ΄ ἑωυτοῦ Her.)

βαλεσθαι ἐς γαστέρα γόνον Her. — забеременеть

(ἵππους Hom.)

(τινά Thuc., Xen., Plat., реже τινί Aesch.; πρὸς ὑγίειαν Arst.; μεγάλα β. Arst. и βλάπτεσθαι Xen.)

(λόγον τινός Pind.; ὅρκους Arst.)

(θάλασσα Hom., Plut.; λίμνη Soph.; ἅλς Eur.; ὄμματα Arst.)

(ἐλαία Soph., Eur.; χλόη Eur.; φύλλα Arst.; ὕαλος Anth.)

(δράκοντες Pind.; ἠώς Theocr.)

(ἔθνος Her.)

(τὸν Ἰσθμόν Isocr., Plut.)

(τέν πόλιν ἀπὸ τῆς ἄκρας Polyb.)

(ἥ ῥὴς διατετείχικε τὰ ὄμματα Xen.; διατετείχισται ἥ ἱστορία πρὸς τὸ ἐγκώμιον Luc.)

(πόλιν Hom.)

(ὑὸς χρῆμα τὰ ἔργα διαφθείρει Her.; ἔλαφος διαφθείρων τέν νόμην Arst.)

(τινά Her.)

(λιμῷ Her.; πᾶς διέφθαρται στρατός Aesch.)

(αἱ νῆες διεφθάρησαν Her.)

(τέν συνουσίαν Plat.)

(νόμους, γραμματεῖον Isocr.)

(γυναῖκα Lys.; κόρην Men.; τοὺς νέους Plat.)

(τινα Her., Dem.)

(ὑπὸ εὐτυχίας βεβαίου διεφθορώς Plut.)

(τινί Hom., Arph., Plat., Arst.)

δίφρου ἐπιβησομένοισιν ἐΐκτην Hom. — казалось, что (оба коня) хотят вспрыгнуть на колесницу;

οὔ σε ἔοικε δειδίσσεσθαι Hom. — не пристало тебе робеть;

(ὀπίσσω Hom.)

(τινὴ τῆς ὁδοῦ Hom.)

(θυμῷ Hom.; πολεμίοις Xen.)

εἴ. τινὴ πόδεσσιν Hom. — уступать кому-л. в быстроте ног;

εἶξαι ἡνία ἵππῳ Hom. — отпустить вожжи, дать повод коню

(πλοῦν τινι Soph.)

(τὰ ὄμματα Arst.)

(τὰς λόγχας προσερείσαντες ἐξεκέντησαν Polyb.)