-
1 ёкнуць
-
2 ікнуць
икнутьБеларуска-расейскі слоўнік: міжмоўныя амонімы, паронімы і полісемія > ікнуць
-
3 узьнікнуць
-
4 зьнікнуць
см. знікнуць* * *зьнікаць, зьнікнуцьисчезать, исчезнуть; пропадать, пропасть; иссякать, иссякнуть -
5 упікнуць
lat. upicnuteупрекнуть, укорить* * *упрекнуть, укорить* * *упікаць, упікнуць кагопопрекать, попрекнуть, выговаривать -
6 жоўкнуць
-
7 унікнуць
lat. unicnuteизбежать, избегнуть, уклониться* * *избегнуть, уклониться* * *унікаць, унікнуць чагоизбегать, избежать -
8 папікнуць
папікаць, папікнуць кагопопрекать, попрекнуть -
9 пазмоўкнуць
пазмоўкнуцьзамолчать (о многих) -
10 шчабоўкнуць
шчабоўкнуцьупасть с шумом; бултыхнуться в воду -
11 шчоўкнуць
-
12 вынікнуць
lat. venicnuteвозникнуть; появиться* * *возникнуть, появиться* * *вынікаць, вынікнуцьвысовываться, высунуться; появляться, появиться, возникать, возникнуть; следовать; воспоследовать -
13 зажоўкнуць
зажоўкнуцьпожелтеть -
14 змоўкнуць
-
15 таўкнуць
таўкаць, таўкануць, таўкнуць каго, штотолкать, толкнуть -
16 мікнуць
мікаць, мікнуцьзапинаться, запнуться -
17 каўкнуць
каўкаць, каўкнуцькаркать, каркнуть; умереть -
18 заплікнуць
заплікаць, заплікнуць штозастегивать, застегнуть -
19 хікнуць
хікаць, хікнуцьхныкать, хныкнуть -
20 пікнуць
пікнуць кагодать пинок
См. также в других словарях:
клякать — становиться на колени , приклякивать – то же (Аввакум 349), укр. клякнути, клякну, блр. клякнуць присесть на корточки , ст. слав. клѩчѫ, клѩчати (Супр.), болг. клекна, сербохорв. кле̏кне̑м, кле̏ħи, кле̏цати. словен. klekati идти пошатываясь ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
пукать — аю лопаться, испускать газы , пучить, укр. пукати, пукнути лопнуть , блр. пукнуць упасть с шумом , цслав. пѫкнѫти лопнуть , болг. пукна, сербохорв. пу̏кне̑м, пу̏ħи лопаться, прорваться , словен. pȯkniti, ро̣̑knеm, pȯčiti трещать, извергаться ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
ничати — нікнуць, схіляцца … Старабеларускі лексікон
одыйти — (отити, отойти) 1. знікнуць; 2. пайсці; 3. прайсці … Старабеларускі лексікон
отойти — одыйти (отити, отойти) 1. знікнуць; 2. пайсці; 3. прайсці … Старабеларускі лексікон
