Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

ˈvenəməs

  • 1 VENJA

    * * *
    I)
    (van; vanda; vandr and vaninn), v.
    1) to accustom (v. e-n e-u or við e-t) v. hann við íþróttir ok hæversku, to teach him, train him in; v. barn af brjósti, to wean a child (þá var hann af brjósti vaninn);
    2) to train animals (þar keypti Auðunn bjarndýri vel vanit); to educate children (var þat almælt, at engi born væri svá vel vanin);
    3) v. komur sínar til e-s, to visit habitually (hann venr komur sínar til Ormhildar); v. e-t af e-m, to unteach one a thing (kostgæfði hann af þeim at v. öll úkynni);
    4) refl., venjast e-u, við e-t, to get accustomed to, used to (nú mun ek verða at v. hestinum um hrið; v. við íþróttir); with infin. to be wont, used to (vandist E. optliga at ganga til tals við Egil).
    f. custom, habit (þat var v. hans, at); at venju, as usual.
    * * *
    pres. ven; pret. vanði, later vandi; subj. venði; part. vandr, vaninn: [Dan. vænne; see vani]:—to accustom; venja e-n e-u or við e-t; venja hann við íþróttir ok hæversku, Fms. i. 78; gestrisni vanði hann sik, he practised hospitality, 655 v. B. 2; vandi Dofri hann við íþróttir, ættvísi ok vígfimi, taught him, trained him in, Bárð. 164.
    2. in phrases, kostgæfði hann af þeim at venja öll úkynni, to unteach them all bad manners, Bs. i. 687; hann venr kvámur sínar til Ormhildar, Nj. 107; venja leiðir sínar til e-s staðar, to haunt a place, Fb. i. 303; síðan venr hann fé sitt í akra hennar, Fms. vii. 357: to train, tame, bjarndýri vel vanið, vi. 298, Fagrsk. ch. 21: to educate, engi börn vóru svá vel vanin, sem þeirra börn, Bs. i. 129; barn var ek ok ílla vanit, Karl. 197.
    II. reflex. to be wont, accustomed to do a thing; vanðisk fjósa-kona ein at þerra fætr sína á þúfu þeirri, er …, Landn. 51, v. l.; síðan vanðisk Einarr optliga at ganga til tals vid Egil, Eg. 686; á hverri ártíð hans venjask menn at göra þá minning hans, Blas. 51; vöndusk margir at fara til hans, Hkr. iii. 249.
    2. with dat.; vanðisk hann því þegar á unga aldri at ræna ok at drepa menn, Ó. H. 212; at þat venisk vápnfimi, to be trained in arms, Al. 4; nú mun ek verða at venjask hestinum um hríð, Fms. ix. 56: venjask af e-u, sem hugr várr vensk meirr af himneskum sætleik, Greg. 28; Daríus hafði af vanizk styrjöld ok úfriði, Al. 17.

    Íslensk-ensk orðabók > VENJA

  • 2 venja

    [vεnja]
    I f venju, venjur
    привычка, обыкновение, обычай

    venju fremur — больше, чем обычно, против обыкновения

    II v ven, vandi, vöndum, vanið
    1. vt
    1) (e-n við e-ð, e-n e-u, e-n á e-ð) приучать (кого-л. к чему-л.), научать (кого-л. чему-л.)
    □
    приучаться, привыкать (к чему-л.)
    ◊

    venja komur sínar til e-s — часто посещать кого-л.

    Íslensk-Russian dictionary > venja

  • 3 KASTA

    * * *
    (að), v.
    1) to cast, throw, with dat. (Egill kastaði þegar niðr horninu);
    kasta akkerum, to cast anchor;
    kasta verplum, teningum, to throw with dice;
    kasta orðum á e-n, to address one;
    refl., kastast orðum á, to exchange words;
    kasta kalls-yrðum at e-m, to throw taunts at one;
    kasta eign sinni á e-t, to seize upon, take possession of;
    kasta á sik sótt, to feign illness;
    2) to cast off (er H. heyrði þetta, kastaði hann skikkjunni);
    kasta trú, to cast off one’s faith;
    3) impers., e-u kastar, is thrown, flung;
    tóku þeir gneista þá, er kastat hafði ór Múspellsheimi, they took the sparks that had been cast out from M.;
    skipinu hafði kastat, had capsized;
    henni var kastat skinni at beini, the skin was, as it were, thrown over her bones (from leanness);
    4) with ‘um’;
    kasta um hesti, to turn, wheel, a horse right round;
    kasta um sínum hug, to alter one’s (own) disposition; absol. to turn round, wheel about.
    * * *
    að, [a Scandin. word; Dan.-Swed. kaste, not found in Saxon and Germ., so that Engl. cast must be of Dan. origin]:—to cast, throw, with dat. of the thing ( to throw with a thing), but also absol.; Egill kastaði þegar niðr horninu, E. flung the horn away, Eg. 215; smala-maðr kastar höfðinu niðr, Nj. 71; en er skjöldr Atla var únýttr, þá kastaði hann honum, Eg. 507; hann kastar aptr öllu ok vill ekki þiggja, Man.; kasta brynju, Hkv. 2. 42; kasta akkerum, to cast anchor, Eg. 128; k. farmi, to throw the cargo overboard, 656 C. 21, Sks. 231 B; kasta verplum, to cast with the dice, Grág. ii. 198; Suðrmenn tveir köstuðu um silfr ( gambled); Magn. 528; hana kastaði, ok kómu upp tvau sex, Ó. H. 90: to throw, toss, ef griðungr kastar manni, Grág. ii. 122; k. e-m inn, to cast into prison, Fms. ix. 245.
    II. with prepp.; kasta um hesti, to turn a horse at full gallop; ven þú hest þinn góðan um at kasta á hlaupanda skrefi, Sks. 374; Jóns-synir köstuðu um hestum sínum, Sturl. ii. 75: metaph., biskupi þótti hann hafa kastað sér um til mótstöðu-manna kirkjunnar, that he had turned round to the enemies of the church, Bs. i. 722; k. um hug sínum, to change one’s mind, Stj. 285: k. til e-s, to cast at one, pelt one, Grág. ii. 7: ef hvarrgi kastar fyrir annan, lay snares for another, Gþl. 426.
    III. to cast off; kasta trú, to cast off one’s faith, be a renegade, Nj. 166, 272; kasta Kristni, to apostatize, Fms. i. 108, vii. 151.
    IV. phrases, kasta orðum á e-n, to address one, Ölk. 37; k. kallz-yrðum at e-m, to throw taunts at one, Fms. vi. 194, Fb. i. 214 (at-kast); kasta reiði á e-n, Fms. vii. 228; k. á sik sótt, to feign illness, Nj. 14: k. fram kviðlingi, vísu, stöku, to extemporise, cast abroad, a ditty, Fms. ii. 207; kasta sinni eign á e-t, to seize upon: k. niðr, to cast down, Eg. 730: k. e-u til, to insinuate, Fb. ii. 148; k. móti e-m, to cast in one’s teeth, Stj. 173: kasta upp, to forward, bring forth, Nj. 88.
    V. impers., of being cast, thrown, flung, esp. by wind, waves, etc.; varð svá mikill eldsgangrinn, at logbröndunum kastaði upp í borgina, Fms. x. 29; er hann frétti at skipinu hafði kastað, capsized, Bs. i. 389; þær síur ok gneista, er kastað hafði ór Múspells-heimi, Edda 5; köldum draug kastar upp á búnka, Skald H. 4. 19; kastaði þú fram seglinu á akkeris-fleininn, Fms. ix. 387; menn dasask, skips-farmi kastar, Sks. 231; enda kasti hvölum eða viði yfir malar-kamb, Grág. ii. 354; þat fé er kastar á land, 388; þá kastar þegar vindi á eptir þeim, it blew up to a breeze, Bs. i. 461; nú kastar á vindi innan eptir firðinum, Fms. ii. 72; henni var kastað skinni at beini, the skin was as it were thrown over her bones, of leanness, Bárð. 176.
    VI. reflex. or recipr., kastask í móti, to cast against one another, Gþl. 426; kastask orðum á, to exchange words, Eg. 547, Þorst. St. 52.
    2. pass. to be thrown, Fms. ix. 245, x. 49.

    Íslensk-ensk orðabók > KASTA

  • 4 vakr

    (vökr, vakrt), a. watchful, alert, wakeful (v. í bœnahaldi).
    * * *
    1.
    adj. vökr, vakrt, the r being radical; [Dan. vakker; Swed. vacker = handsome; Germ. wacker]:—wakeful, watchful, alert; ven þú þik æ sem vakrastan, Sks. 24; vakrir gegn allri freistni, Hom. 58; vakr í bænahaldi, Barl. 156; veri þér vakrir (vakkrir Cod.) ok minnisk kenninga þeirra, er …, 655 xiv. B. 2; vakrir í Guðs hræzlu, Greg. 35; inn vakri freistari, Stj. 144; ár-vakr, q. v.
    2. alert, nimble; báðu menn vera vakra ok skjóta, Ó. H. 215; hann var hverjum manni kátari ok léttari ok vakrari, Fms. x. 152.
    II. in mod. usage, vakr is used of an ambling palfrey, a horse which moves the legs on each side together (like a camel), such horses being much valued in Icel.; Hér er fækkað hófa ljóni, heiminn kvaddi vakri Skjóni, a ditty by Jón Þorl.; ríða vökrum hesti, opp. to harð-gengr; bráð-vakr, skeið-vakr, fleygi-vakr, all epithets of such a horse; cp. vekrð.
    2.
    m. a kind of hawk, Edda (Gl.), Róm. 383.

    Íslensk-ensk orðabók > vakr

  • 5 VINR

    (-ar, -ir), m. friend; í þörf skal vinar neyta, a friend in need is a friend indeed; hverr á sér vin með úvinum, every one has a friend among foes; vera e-m í vina húsi, to be one’s friend.
    * * *
    m., gen. vinar; dat. vin, Hm. 41, 42 (seldom vini); pl. vinir, acc. vini, 24 (vinu, Hkr. i. 183, in a verse, cannot be an acc. from vinr). As in sonr (q. v.) the nominative r is freq. dropped, and vinr and vin are both in old and mod. writers and speech used promiscuously: [in A. S. wine; Dan. ven; Swed. vän; vinr is ‘par excellence’ a Scandinavian word, frændi being used only in the sense of a kinsman; vinr is akin to vin, f., referring to a lost root verb vinan, van, vunun, to which also belongs the verb una, q. v.; analogous to vin and vinr are the Lat. amicus and amoenus.]
    B. USAGES.—A friend, prop. an ‘agreeable man;’ vin sínum skal maðr vinr vera, þeim ok þess vin, en óvinar síns skyli engi maðr, vinar vinr vera, Hm. 42; til ílls vinar, til góðs vinar, 33; með íllum vinum, 50; vápnum ok váðum skulu vinir gleðjask, 40; til góðs vinar liggja gagn-vegir þótt hann sé firr farinn, 33; ek vil vera vin þeirra, Nj. 5; Guðs vin, Blas. 49; hann var vinr Otkels, Nj. 73; hann gaf Frey vin sínum þann hest hálfan, Hrafn. 5; vinar míns, Ad. 16; tryggr vinr minn, 10; vinr þjóðans, 11; þinn vin fullkominn, Fær. 132; mesti vin beggja, Fms. i. 12; leyniligr vin, Bs. i. 760; segjanda er allt vin sínum, Eg.; era sá vinr öðrum er vilt eitt segir, Hm.; í þörf skal vinar neyta, a friend in need is a friend indeed, Fms. viii. 399; hverr á sér vin með úvinum, every man has a friend among foes, Fs. 96; en þá var sem mælt, at hverr á vin með óvimim, Ó. H. 62; missa (or sakna, Fas. ii. 179) vinar í stað, to ‘miss a friend’ = the bird is flown, Grett. 139; þegnar gripu þá í tómt þóttusk vinar missa, in a ditty; vera e-m í vinar húsi, t o 6 e one’s friend; þat mun ek kjósa, at þú sér mér í vina húsi, Sturl. i. 96; göra vina skipti, to change friends, ii. 142; Freyr lítr eigi vinar augum til þín, Fms. ii. 74; Hrungnir sér eigi vinar augum til Þórs, Edda 5; ást-vinr, lang-vinr, alda-vinr, trygg-vinr, ú-vinr (or óvinr), qq. v.: in. the saying, vera vinr vina sinna, to be the friend of one’s own friends, of one whose sympathies are narrow, with a notion of self-willed, fanciful friendship; e. g. hann er ekki allra vinr, en hann er vinr vina sinna; vinr em ek vinar míns, en geld ek þat er ílla er til mín gört, Nj. 128.
    COMPDS: vinaboð, vinafundr, vinastyrkr, vinavandr, vinaveizla.

    Íslensk-ensk orðabók > VINR

  • 6 ÞRÝSTA

    (-sta, -str), v.
    1) to thrust, press (þá tók H. konungr á öxl honum hendinni ok þrýsti); B. þrýstir at Eyjúlfi fast, B. thrust E. hard; hann þrýsti knénu við steininn, he pressed his knee against the stone;
    2) to force, compel (þrýsta e-m til e-s).
    * * *
    t, [Engl. thrust], to thrust, press; hann setti öxar-hyrnuna fyrir brjóst Þrándi ok kvazk mundu þ. svá at hann kenndi útæpiliga, Fær. 126; hann gékk at honum, þrýstandi sinni hendi á hans síðu, Mar.; þá tók Hrærekr konungr á öxl honum hendinni ok þrýsti, Ó. H. 73.
    2. to compress, strain heavily; þröngva gröf ok alla vega þrýst at þér moldin, Barl. 41; steinninn þrýstir fast at, Mar.; ven fót þinn at þrýsta fast í-stöðum, to thrust the foot firmly into the stirrups, Sks. 372; með þrýstandum lærleggjum, legs firmly pressed, on horseback, id.: þ. eyrum sínum í jarðligar girndir, 673. 48; hann þrýsti knénu við steininn, Fms. v. 224.
    II. to force, compel; þrýsta þeim ok þröngva, Stj. 264; þá á biskup at þ. þeim til, K. Á. 72; hann setti lög ok gætti sjálfr, ok þrýsti öllum til at gæta, Hkr. i. 72; Börkr þrýstir at Eyjúlfi fast, B. thrust E. hard, Gísl. 42.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞRÝSTA

  • 7 vinr

    m. -i-, gen. vinar, dat. vin, редко vini; pl. vinir
    друг, товарищ, приятель

    vera e-m í vina húsi — быть чьим-л. другом

    поэт.

    Míms vinr — друг Мимира = Один

    * * *
    с. м. р. - i- друг
    д-а. wine, д-в-н. wini, ш. vän, д. ven пор. venn; к лат. venus любовь; к una

    Old Norse-ensk orðabók > vinr

  • 8 vænn

    п. подающий надежды; красивый
    ш. vän, д. væn, нор. ven; ср. г. us-wēns безнадежный, д-а. ge-wēne возможно, д-в-н. zur-wāni подозрительный; к ván

    Old Norse-ensk orðabók > vænn

  • 9 venja

    I.
    v. слаб. -ja-; praes. ven; praet. vanda ← vanða, pl. vǫndum; conj. venda; pp. vandr, vaninn, vaniðr
    (e-n e-u или við e-t) приучать (кого-л. к чему-л.), научать (кого-л. чему-л.)
    II.
    f.
    привычка, обыкновение, обычай, = vani

    Old Norse-ensk orðabók > venja

  • 10 fara

    v (acc) (fer, fór, fórum, farið)
    1. jet, cestovat, jít
    2. skončit
    Allt fór vel að lokum. (málalok)
    3. hodit se, sedět (šaty ap.)
    Kjóllinn fer illa.
    (eiga við)
    farast- (refl) - zemřít (deyja)
    farast - potopit se (týnast)
    fara eftir e-u - donést (co), přinést (co), (do)jít pro (co)
    En þú gafst mér flygil forðum daga þannig að ég get ekki farið fram á það aftur
    fara sér ekki óðslega - nespěchat, neuspěchat
    Hann leynir á sér og þar skyldu menn ekki fara sér of óðslega. (gætni)
    fara úr - svléknout si, sundat si (kalhoty ap.)
    fara út - jet do ciziny (utanferð)
    fara út - jít ven (za zábavou ap.)
    fara varlega - být opatrný, dávat pozor (gætni)
    e-m fer fram - lepšit se, zlepšovat, zdokonalovat
    Honum fer fram með hverri bók stráknum.
    Það fer eftir atvikum hvaða forskeyti henta best hverju sinni.

    Íslensk-tékknesk orðabók > fara

  • 11 út

    adv
    ven

    Íslensk-tékknesk orðabók > út

  • 12 út úr

    prep fráze
    ven z

    Íslensk-tékknesk orðabók > út úr

См. также в других словарях:

  • ven — ven·a·to·ri·al; ven·co·la; ven·da; ven·dace; ven·dage; ven·da·val; ven·det·ta; ven·deuse; ven·di·tion; ven·dor; ven·due; ven·e·na·tion; ven·e·nif·er·ous; ven·e·nous; ven·er·abil·i·ty; ven·er·able·ness; ven·er·ably; ven·er·a·cea; ven·er·ate;… …   English syllables

  • Ven — steht für: Ven (Insel), schwedische Insel im Öresund Vên (Album), Album der schweizerischen Folk Metal Band Eluveitie Ven ist der Familienname von Andrew Henry van de Ven (* 1945), niederländischer Wirtschaftswissenschaftler Lidwien van de Ven (* …   Deutsch Wikipedia

  • Vên — Extended Play von Eluveitie Veröffentlichung 2003 Label Fear Dark Format …   Deutsch Wikipedia

  • Ven — may refer to:* Ven, Sweden, a Swedish island *Ven, Tajikistan * Ven (Gemert Bakel), a hamlet in the Netherlands * Ven (Veghel), a hamlet in the Netherlands * Ven (Heeze Leende), a hamlet in the Netherlands * Ven (Kingdom Hearts), a kingdom hearts …   Wikipedia

  • VEN — steht für: Ven (Insel), schwedische Insel im Öresund Vên, Album der Schweizer Pagan Metal Band Eluveitie Ven ist der Familienname von Andrew Henry van de Ven (* 1945), niederländischer Wirtschaftswissenschaftler Kirsten van de Ven (* 1985),… …   Deutsch Wikipedia

  • Ven — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. VEN, sigle composé des trois lettres V, E et N, est un code, qui signifie : Venezuela, selon la norme ISO 3166 1 code alpha 3 (liste des codes pays) …   Wikipédia en Français

  • Vên — Album par Eluveitie Sortie 18 octobre 2003 août 2004 (réédition) 2008 (réédition) Durée 24:08 Genre Folk metal Label auto production Fear Dark Records (réédition) Twilight Vertrieb (réédition) …   Wikipédia en Français

  • Ven — Ven, tidligere stavet Hveen, er en ø i Øresund. Den regnes som hørende til Skåne og var derfor til 1658 dansk. Ven er berømt som det sted hvor Tycho Brahe havde sine observatorier Uraniborg og Stjerneborg …   Danske encyklopædi

  • ven... — ven..., Ven... [v...] vgl. ↑veno..., Veno …   Das große Fremdwörterbuch

  • ven|er|y — ven|er|y1 «VEHN uhr ee», noun. the practice or pursuit of sexual pleasure; gratification of sexual desire. ╂[< Latin Venus, eris Venus; (originally) love + English y3] ven|er|y2 «VEHN uhr ee», noun. Archaic. the practice or sport of hunting;… …   Useful english dictionary

  • ven|in — «VEHN ihn», noun. Biochemistry. any one of a group of poisonous substances present in the venom of snakes, toads, and scorpions. ╂[< ven(om) + in] …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»