-
1 zwlekać
zwlekać (-am) < zwlec> (zwlokę): zwlekać z siebie (A) mühsam ausziehen; w jedno miejsce zusammentragen;zwlekać z wyjazdem die Abreise hinauszögern, die Abreise hinausschieben;zwlekać z odpowiedzią mit der Antwort zögern;zwlec się z łóżka fam. sich aus dem Bett pellen -
2 zwlekać
глаг.• задержать• задерживать• задерживаться• затягивать• медлить• мешкать• откладывать• отложить• отсрочить• промедлить• снимать• тянуть* * *zwleka|ć\zwlekaćny несов. 1. z czym медлить, мешкать с чем; оттягивать что;\zwlekać z odpowiedzią медлить с ответом; \zwlekać z wyjazdem оттягивать время отъезда;
2. стаскивать; стягивать+1. odwlekać, opóźniać 2. ściągać
* * *zwlekany несов.zwlekać z odpowiedzią — ме́длить с отве́том
zwlekać z wyjazdem — оття́гивать вре́мя отъе́зда
2) ста́скивать; стя́гиватьSyn: -
3 zwlekać
(-am, -asz); vi* * *ipf.1. zwlekać (z czymś) (= odwlekać) delay (sth), drag one's feet (on sth).2. (= ściągać, ciągnąć) zob. zwlec.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwlekać
-
4 zwlekać
1. chipoter2. désenfiler3. hésiter4. lanterner5. retarder6. s'attarder7. tarder8. temporiser9. traînasser10. traîner -
5 zwlekać
vt, vizögern, zaudern -
6 zwlekać
1 moill 2 moilligh 3 stainnín -
7 zwlekać
vonoj -
8 zwlekać
1. стягувати, знімати;2. зволікати, стягувати, збирати;3. зволікати, затягувати, затримувати -
9 zwlekać
1. (zdjąć coś z trudem) österäp töşerü2. (wlokąc, zgromadzić coś) österäp cıyu3. (z czym) suzu, tartu, ozaqlau, ozaqqa suzu, qıymıldau, mıştırdau, kiçekterü -
10 zwlekać
1 mag-alangan2 mag-alanganin3 magatubili4 magtagal5 maubos6 pagkaantala7 pagkabinbin8 pagkapaliban9 paglulwat10 tumagal -
11 zwlekać
haýallatmak; säginmek; sagynmak; täsgenmek; ykmak -
12 zwlekać
καθυστερώ -
13 zwlekać się
vrzwlekać się z łóżka — to drag o.s. out of bed
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwlekać się
-
14 zwlekać się
несов.1) сполза́тьSyn: -
15 zwlekać\ się
несов. 1. сползать;2. разг. собираться, сходиться; ср. zwlec się+1. złazić 2. złazić się, schodzić się
-
16 zwlekać się
1. сповзати, злазити, вставати;2. зволікатися, затягуватися, затримуватися (рідк.);3. сходитися, збиратися (розм.) -
17 zwlec
= zwlekać -
18 marudzić
глаг.• задерживаться• медлить• мешкать* * *marudz|ić\marudzićę несов. 1. медлить, мешкать, кани-телить(ся);2. копаться, возиться; 3. говорить скучно (нудно); 4. капризничать, хныкать; ныть+1. zwlekać, ociągać się 2. guzdrać się 3. ględzić 4. kaprysić, nudzić
* * *marudzę несов.1) ме́длить, ме́шкать, каните́лить(ся)2) копа́ться, вози́ться3) говори́ть ску́чно (ну́дно)4) капри́зничать, хны́кать; нытьSyn: -
19 zwlec
perf,I. vizwlekać z czymś mit etw zögern, etw hinauszögernII. vr\zwlec się z łóżka sich +akk aus dem Bett schleppen -
20 czekać
1. (-am, -asz); vtczekać kogoś — to await sb2. viczekać czegoś — ( oczekiwać) to expect sth
* * *ipf.1. (= oczekiwać, spodziewać się) wait (na kogoś/coś for sb/sth); await (na kogoś/coś sb/sth); czekać godzinami wait for hours; czekać, aż telefon zadzwoni wait for the telephone to ring; czekać z zapartym tchem wait with bated breath; pozostaje nam tylko czekać we can but wait; proszę czekać ( w rozmowie telefonicznej) please hang on; tylko czekać (= już wkrótce) just a moment.2. (= zwlekać) procrastinate; czekać z założonymi rękami play a waiting game.3. (= być przeznaczonym dla kogoś) lie ahead; await (sb); ani wiedziała, co ją czeka little did she know what awaited her; kto wie, co nas czeka who knows what lies ahead; czeka go niespodzianka he's in for a surprise.4. czekaj (no)! just you wait!The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czekać
См. также в других словарях:
zwlekać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zwlekaćam, zwlekaća, zwlekaćają, zwlekaćany {{/stl 8}}– zwlec {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd, zwlokę || zwlekę, zwlecze, zwlecz, zwlókł || zwlekł, zwlekli, zwleczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwlekać się – zwlec się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} schodzić skądś, zsuwać się, wstawać z trudem, powoli, niezdarnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwlókł się z łóżka, z pościeli. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwlec — dk XI, zwlokę (zwlekę), zwleczesz, zwlecz, zwlókł (zwlekł), zwlokła (zwlekła), zwlekli, zwleczony zwlókłszy (zwlekłszy) zwlekać ndk I, zwlecam, zwlecasz, zwlecają, zwlecaj, zwlecał, zwlecany 1. «zdjąć z trudnością; ściągnąć, zedrzeć» Zwlec z… … Słownik języka polskiego
bajka — 1. Książę z bajki «ideał mężczyzny wymyślony, wymarzony przez dziewczynę lub młodą, niezamężną kobietę»: Pewnego dnia w jednostce pojawił się ON. Wymarzony i wyśniony książę z bajki; przystojny instruktor sportowy (...). Det 3/1999. 2. Nie czekać … Słownik frazeologiczny
sójka — Wybierać się jak sójka za morze «wciąż zwlekać z wyjazdem, z wyjściem, odkładać ciągle podróż»: Gniazdujące u nas sójki, wbrew przysłowiu „o wybieraniu się jak sójka za morze”, mającemu oznaczać zaniechanie podróży w ogóle, zimę spędzają na… … Słownik frazeologiczny
czekać — ndk I, czekaćam, czekaćasz, czekaćają, czekaćaj, czekaćał 1. «przebywać w jakimś miejscu, zatrzymywać się, licząc na czyjeś przybycie, na nastąpienie jakiegoś zdarzenia; być w pogotowiu; być przygotowanym do czegoś, gotowym do czegoś» Czekać na… … Słownik języka polskiego
do — I przyimek łączący się z dopełniaczem 1. «w połączeniu z rzeczownikami, zwykle nieżywotnymi, tworzy przydawki o znaczeniu przeznaczenia» Beczka do wina. Filiżanka do kawy. Klucz do drzwi. Kocioł do gotowania. Przybory do pisania. Skrzynka do… … Słownik języka polskiego
dzień — m I, D. dnia; lm M. dnie a. dni (przy liczebnikach tylko: dni) D. dni 1. «okres od wschodu do zachodu słońca; także światło spowodowane znajdowaniem się słońca nad horyzontem» Dzień słoneczny, skwarny, upalny. Dzień bezsłoneczny, mglisty,… … Słownik języka polskiego
marudzić — ndk VIa, marudzićdzę, marudzićdzisz, marudzićudź, marudzićdził 1. «robić coś powoli, ślamazarnie, opieszale, długo; zwlekać, guzdrać się, grzebać się» Marudzić z robotą. 2. «ględzić, nudzić, gderać, zrzędzić; grymasić, kaprysić» Chore dziecko… … Słownik języka polskiego
nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… … Słownik języka polskiego
nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu … Słownik języka polskiego