zwierzchnia

См. также в других словарях:

• komendantka — ż III, CMs. komendantkatce; lm D. komendantkatek «kobieta pełniąca funkcję zwierzchnią, instruktorską, zwykle w harcerstwie» Komendantka hufca. Komendantka obozu harcerskiego …   Słownik języka polskiego

• książę — m, DB. księcia, CMs. księciu, W. książę, N. księciem; lm M. książężęta, DB. książężąt 1. «nie koronowany władca państwa lub jego części» ∆ hist. Wielki książę «w dawnej Rusi i na Litwie: książę mający władzę zwierzchnią nad udzielnymi książętami» …   Słownik języka polskiego

• magistratura — ż IV, CMs. magistraturaurze; lm D. magistraturaur hist. «władza zwierzchnia, zwierzchni urząd miejski, władze magistrackie» …   Słownik języka polskiego

• naczelny — naczelnyni 1. «sprawujący władzę zwierzchnią, mający stanowisko kierownicze» Dyrektor, redaktor, lekarz, inżynier naczelny. Naczelne stanowisko. Naczelny organ sądowy. 2. «wysuwający się na pierwszy plan; centralny, zasadniczy, najważniejszy,… …   Słownik języka polskiego

• nadrzędny — nadrzędnyni «stojący wyżej w jakiejś hierarchii (np. mający zwierzchnią władzę nad czymś), obejmujący szereg jednostek podrzędnych, podporządkowanych sobie; zwierzchni, kierowniczy» Nadrzędne instytucje, organy, władze. Jednostka organizacyjnie… …   Słownik języka polskiego

• przełożony — przełożonyżeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. przełożyć (p.) przełożony, przełożona w użyciu przym. «zwierzchni, nadrzędny» Władza przełożona. przełożony, przełożona w użyciu rzecz. «osoba mająca władzę zwierzchnią nad innymi; zwierzchnik,… …   Słownik języka polskiego

• stolica — ż II, DCMs. stolicacy; lm D. stolicaic 1. «główne miasto w państwie, najczęściej miasto, w którym znajduje się siedziba rządu» Studiować, mieszkać w stolicy. ∆ rel. Stolica Apostolska «siedziba papieża; także: religijna władza zwierzchnia papieża …   Słownik języka polskiego

• suwerenny — suwerennyni 1. «niezależny od innego państwa; niepodległy» Suwerenne państwo. Suwerenne prawa. 2. «mający władzę zwierzchnią; panujący» Suwerenny monarcha, władca. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• wielki — wielkilcy, większy 1. «znaczny pod względem rozmiarów, liczby, ilości, wartości; bardzo duży, ogromny» Wielki budynek. Wielkie drzewo. Wielkie miasto. Wielki tłum. Wielki majątek. Wielkie straty. ∆ Wielka litera «litera większego formatu i innego …   Słownik języka polskiego

• zwierzchni — «nadrzędny w jakiejś hierarchii, będący na czele; naczelny, kierowniczy» Władza zwierzchnia …   Słownik języka polskiego

• zwierzchnictwo — n III, Ms. zwierzchnictwowie, blm książk. «stanowisko, uprawnienia zwierzchnika; władza zwierzchnia, kierownictwo, zwierzchność» Objąć, mieć zwierzchnictwo nad kimś. Być, znajdować się pod czyimś zwierzchnictwem …   Słownik języka polskiego