-
1 zwieńczyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwieńczyć
-
2 półokrągło
adv. [zwieńczyć, zakończyć] semicircularly- zakończone półokrągło noski pantofli shoes with rounded toes* * *adv.semicircularly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > półokrągło
-
3 zwieńczać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwieńczać
-
4 wieńcz|yć
impf vt książk. 1. (zdobić) to crown- budowlę wieńczyła wspaniała attyka the building was crowned with a splendid parapet ⇒ zwieńczyć2. (kończyć) to crown- jego starania nie zawsze były wieńczone sukcesem his efforts were not always crowned with success ⇒ uwieńczyć3. (nakładać) to garland- wieńczyła kwiatami skronie zwycięzców she garlanded the winners with flowers ⇒ uwieńczyć4. przen. to adorn- gałązka oliwna wieńczy jego głowę an olive twig adorns his headThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wieńcz|yć
-
5 zwieńcze|nie
Ⅰ sv ⇒ zwieńczyć Ⅱ n 1. Archit. finial 2. książk. (efektowne zakończenie) crowning achievement- ten film był zwieńczeniem jego kariery aktorskiej this film was the culmination of his acting careerThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwieńcze|nie
См. также в других словарях:
zwieńczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zwieńczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwieńczyć — dk VIb, zwieńczyćczę, zwieńczyćczysz, zwieńcz, zwieńczyćczył, zwieńczyćczony zwieńczać ndk I, zwieńczyćam, zwieńczyćasz, zwieńczyćają, zwieńczyćaj, zwieńczyćał, zwieńczyćany, archit. «ozdobić szczyt jakiejś budowli elementem architektonicznym; w… … Słownik języka polskiego
zwieńczać — → zwieńczyć … Słownik języka polskiego
zwieńczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zwieńczaćam, zwieńczaća, zwieńczaćają, zwieńczaćany {{/stl 8}}– zwieńczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zwieńczaćczę, zwieńczaćczy, zwieńczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} ozdabiać szczyt jakiejś budowli specjalnym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwieńczenie — n I 1. rzecz. od zwieńczyć. 2. archit. «element architektoniczny, często ozdobny, stanowiący zakończenie (najwyższą część) jakiejś budowli, kolumny, ołtarza itp.» … Słownik języka polskiego
zwieńczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zwieńczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zwieńczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zwieńczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} element architektoniczny,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
