-
1 mislead
[mɪs'liːd]wprowadzać (wprowadzić perf) w błąd, zmylić ( perf)* * *[mis'li:d]past tense, past participle - misled; verb(to give a wrong idea to: Her friendly attitude misled me into thinking I could trust her.) wprowadzić w błąd, zmylić -
2 путать
глаг.• dezorientować• gmatwać• mieszać• mylić• peszyć• plątać• pogmatwać• pomieszać• pomylić• poplątać• utożsamiać• wikłać• zagmatwać• zaplątać• zawikłać• zdezorientować• zmierzwiać• zmieszać• zmylić* * *gmatwać, mieszać, motać, mylić, plątać, wikłać -
3 verfahren
1. * vi spostępować, obchodzić się2. * vr, sichrücksichtslos verfáhren — postępować bezwzględnie
ich habe mich verfáhren — źle pojechałem ( niewłaściwą drogą)
-
4 scent
[sɛnt]n* * *[sent] 1. verb1) (to discover by the sense of smell: The dog scented a cat.) zwęszyć2) (to suspect: As soon as he came into the room I scented trouble.) wyczuć instynktownie3) (to cause to smell pleasantly: The roses scented the air.) nadać zapachem2. noun1) (a (usually pleasant) smell: This rose has a delightful scent.) zapach2) (a trail consisting of the smell which has been left and may be followed: The dogs picked up the man's scent and then lost it again.) trop3) (a liquid with a pleasant smell; perfume.) perfumy•- scented- put/throw someone off the scent
- put/throw off the scent -
5 обмануть
глаг.• fałszować• obałamucić• okpić• okłamać• okłamywać• omamiać• omamić• oszachrować• oszukać• oszukiwać• szwindlować• wykołować• zawieść• zmylić• zwieść• zwieźć• zwodzić• złudzić -
6 dérouter
1. kolej2. mylić3. zmylenie4. zmylić -
7 lúbra
1 gmatwanina 2 labirynt 3 oszołomienie 4 oszołomić 5 plątanina 6 zamieszanie 7 zmylić -
8 kiwnyć sie
1) pomylić się2) zmylić -
9 Bedréien
1) łudzić2) mylić3) nabierać4) nęcić5) okłamywać6) okpić7) omamiać8) omamić9) oszukać10) oszukiwać11) rozczarować12) rozczarowywać13) tumanić14) wabić15) wyłudzać16) zawieść17) zawodzić18) zmylić19) zwabić20) zwodzić -
10 Bedupsen
1) łudzić2) mylić3) nabierać4) nęcić5) okłamywać6) okpić7) omamiać8) omamić9) oszukać10) oszukiwać11) rozczarować12) rozczarowywać13) tumanić14) wabić15) wyłudzać16) zawieść17) zawodzić18) zmylić19) zwabić20) zwodzić
См. также в других словарях:
zmylić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mylić II {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zmylić — dk VIa, zmylićlę, zmylićlisz, zmyl, zmylićlił, zmylićlony 1. «wprowadzić w błąd, spowodować pomyłkę; zwieść, oszukać» Zmylić czyjąś czujność. Zmylić pogoń. Zmyliły kogoś pozory. 2. «poplątać, pomieszać, pomylić» Zmylić krok. Zmylić takt. ◊ Zmylić … Słownik języka polskiego
zmylić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} pomylić się w czymś, co do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zmylić się co do osoby. Zmyliłam się pozorami. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mylić – zmylić tropy [ślady] — {{/stl 13}}{{stl 7}} uciekając, zmieniać gwałtownie kierunek, kluczyć, aby zmylić szukających {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mylić [zmylić] krok [nogę] — {{/stl 13}}{{stl 7}} pomylić układ, kolejność kroków w marszu, w tańcu : {{/stl 7}}{{stl 10}}W czasie walca ciągle myliła krok. Ktoś zmylił nogę w pierwszej maszerującej czwórce. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czujność — ż V, DCMs. czujnośćści, blm «zwracanie na wszystko bacznej uwagi; łatwe wyczuwanie czegoś» Chory wymagał czujności. ◊ Budzić, obudzić czyjąś czujność «zwracać, zwrócić czyjąś uwagę na coś, szczególnie na coś niebezpiecznego, wymagającego… … Słownik języka polskiego
mylić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, mylićlę, mylićli, mylićlony {{/stl 8}}– pomylić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} błędnie zestawiać, kojarzyć coś ze sobą, niewłaściwie przyporządkowywać coś do jakiejś kategorii; mieszać, plątać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
kołować — ndk IV, kołowaćłuję, kołowaćłujesz, kołowaćłuj, kołowaćował, kołowaćowany 1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się» Orzeł kołuje w przestworzach. przen. Myśli kołują komuś w głowie. 2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać,… … Słownik języka polskiego
pobłądzić — dk VIa, pobłądzićdzę, pobłądzićdzisz, pobłądzićbłądź, pobłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, zabłądzić» Pobłądzić w lesie. W tak gęstej mgle łatwo można było pobłądzić. Wziął przewodnika, aby nie… … Słownik języka polskiego
pogoń — ż V, DCMs. pogońoni; lm M. pogońonie, D. pogońoni 1. «bieg w ślad za kimś, za czymś w celu schwytania, gonienie, ściganie kogoś, czegoś; pościg» Pogoń za złodziejem, za zbiegiem. Pogoń za tramwajem. Pogoń psów za zwierzem. Puścić się, ruszyć,… … Słownik języka polskiego
