zmylić

См. также в других словарях:

• zmylić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mylić II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zmylić — dk VIa, zmylićlę, zmylićlisz, zmyl, zmylićlił, zmylićlony 1. «wprowadzić w błąd, spowodować pomyłkę; zwieść, oszukać» Zmylić czyjąś czujność. Zmylić pogoń. Zmyliły kogoś pozory. 2. «poplątać, pomieszać, pomylić» Zmylić krok. Zmylić takt. ◊ Zmylić …   Słownik języka polskiego

• zmylić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} pomylić się w czymś, co do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zmylić się co do osoby. Zmyliłam się pozorami. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mylić – zmylić tropy [ślady] — {{/stl 13}}{{stl 7}} uciekając, zmieniać gwałtownie kierunek, kluczyć, aby zmylić szukających {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mylić [zmylić] krok [nogę] — {{/stl 13}}{{stl 7}} pomylić układ, kolejność kroków w marszu, w tańcu : {{/stl 7}}{{stl 10}}W czasie walca ciągle myliła krok. Ktoś zmylił nogę w pierwszej maszerującej czwórce. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czujność — ż V, DCMs. czujnośćści, blm «zwracanie na wszystko bacznej uwagi; łatwe wyczuwanie czegoś» Chory wymagał czujności. ◊ Budzić, obudzić czyjąś czujność «zwracać, zwrócić czyjąś uwagę na coś, szczególnie na coś niebezpiecznego, wymagającego… …   Słownik języka polskiego

• mylić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, mylićlę, mylićli, mylićlony {{/stl 8}}– pomylić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} błędnie zestawiać, kojarzyć coś ze sobą, niewłaściwie przyporządkowywać coś do jakiejś kategorii; mieszać, plątać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

• kołować — ndk IV, kołowaćłuję, kołowaćłujesz, kołowaćłuj, kołowaćował, kołowaćowany 1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się» Orzeł kołuje w przestworzach. przen. Myśli kołują komuś w głowie. 2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać,… …   Słownik języka polskiego

• pobłądzić — dk VIa, pobłądzićdzę, pobłądzićdzisz, pobłądzićbłądź, pobłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, zabłądzić» Pobłądzić w lesie. W tak gęstej mgle łatwo można było pobłądzić. Wziął przewodnika, aby nie… …   Słownik języka polskiego

• pogoń — ż V, DCMs. pogońoni; lm M. pogońonie, D. pogońoni 1. «bieg w ślad za kimś, za czymś w celu schwytania, gonienie, ściganie kogoś, czegoś; pościg» Pogoń za złodziejem, za zbiegiem. Pogoń za tramwajem. Pogoń psów za zwierzem. Puścić się, ruszyć,… …   Słownik języka polskiego