-
1 zgładzić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgładzić
-
2 wytępić
(-pię, -pisz); vb; od tępić* * *pf.1. (= zgładzić) kill (off), exterminate.2. (= wykorzenić) eradicate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytępić
-
3 gła|dzić
impf Ⅰ vt 1. Techn. to smooth [deskę, ścianę, blachę] ⇒ wygładzić 2. (głaskać) to stroke- gładzić dziecko po głowie to stroke a/the child’s head ⇒ pogładzić3. Relig. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata Lamb of God, who takest away the sins of the world ⇒ zgładzić Ⅱ gładzić się (samego siebie) profesor gładził się po brodzie the professor was stroking his beard ⇒ pogładzić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gła|dzić
-
4 zgła|dzić
pf vt 1. książk. (zabić) to kill, to eliminate [świadka]; to slay książk. [potwora, smoka, wroga] 2. Relig. zgładzić czyjeś grzechy to absolve a. cleanse sb of their sinsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgła|dzić
См. также в других словарях:
zgładzić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}gładzić II {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zgładzić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zgładzićdzę, zgładzićdzi, zgładzićdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} zadać komuś gwałtowną… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgładzić — kogoś, coś z powierzchni ziemi zob. powierzchnia 3 … Słownik frazeologiczny
zgładzić — dk VIa, zgładzićdzę, zgładzićdzisz, zgładź, zgładzićdził, zgładzićdzony książk. «pozbawić kogoś życia; zabić, zamordować» … Słownik języka polskiego
gładzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gładzićdzę, gładzićdzi, gładź, gładzićdzony {{/stl 8}}– pogładzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} dotykać czegoś ręką ruchem posuwistym w sposób delikatny, pieszczotliwy; głaskać : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… … Słownik frazeologiczny
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów … Słownik języka polskiego
sprzątać — ndk I, sprzątaćam, sprzątaćasz, sprzątaćają, sprzątaćaj, sprzątaćał, sprzątaćany sprzątnąć dk Va, sprzątaćnę, sprzątaćniesz, sprzątaćnij, sprzątaćnął, sprzątaćnęła, sprzątaćnęli, sprzątaćnięty, sprzątaćnąwszy 1. «doprowadzać coś do porządku,… … Słownik języka polskiego
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
uziemić — dk VIa, uziemićmię, uziemićmisz, uziem, uziemićmił, uziemićmiony uziemiać ndk I, uziemićam, uziemićasz, uziemićają, uziemićaj, uziemićał, uziemićany «połączyć części urządzenia elektrycznego z ziemią za pomocą przewodu zakończonego elementem… … Słownik języka polskiego
wygubić — dk VIa, wygubićbię, wygubićbisz, wygubićgub, wygubićbił, wygubićbiony książk. «wyniszczyć kogoś biologicznie, wybić, wymordować, zgładzić; w stosunku do zwierząt: wytępić» Epidemie wygubiły całe miasta. Wygubić insekty domowe … Słownik języka polskiego