zetknięcie

См. также в других словарях:

• styk — m III, D. u, N. stykkiem 1. lm M. i «łączenie się, przyleganie, stykanie się ze sobą linii, płaszczyzn, powierzchni itp.; miejsce, w którym się one stykają, dotykają; zetknięcie» Styk ściany z sufitem. Linia styku. Koła pociągu łomotały na… …   Słownik języka polskiego

• zwarcie — I n I; lm D. zwarć 1. blm rzecz. od zewrzeć Zwarcie zębów. 2. elektr. «zetknięcie się dwóch punktów obwodu elektrycznego o różnych potencjałach, powodujące przepływ bardzo silnego prądu i grożące uszkodzeniem układu elektrycznego» 3. jęz.… …   Słownik języka polskiego

• hipergol — m I, D. u; lm M. e, D. i techn. «paliwo rakietowe samoreagujące, tzn. reagujące przez samo zetknięcie się z utleniaczem w komorze spalania silnika rakietowego» ‹skrót.› …   Słownik języka polskiego

• immunologiczny — 1. «dotyczący immunologii jako działu nauki, medycyny» Studia, prace immunologiczne. 2. «dotyczący naturalnej obronności organizmu; odpornościowy» Badanie, leczenie immunologiczne. Kontrola immunologiczna w organizmie. Reakcja immunologiczna na… …   Słownik języka polskiego

• interakcja — ż I, DCMs. interakcjacji; lm D. interakcjacji (interakcjacyj) «wzajemne oddziaływanie na siebie osób, przedmiotów, zjawisk; zetknięcie się ze sobą dwóch lub więcej jakichś akcji, działań, dążeń» Interakcja leków. Interakcja wirusów z komórkami.… …   Słownik języka polskiego

• kontakt — m IV, D. u, Ms. kontaktkcie; lm M. y, D. ów 1. «bliższe zetknięcie się z kimś lub z czymś; styczność, łączność, związek» Kontakty osobiste, towarzyskie, koleżeńskie. Być z kimś w kontakcie. Nawiązać, utrzymywać z kimś kontakt. Zerwać z kimś… …   Słownik języka polskiego

• kontaktować — ndk IV, kontaktowaćtuję, kontaktowaćtujesz, kontaktowaćtuj, kontaktowaćował, kontaktowaćowany 1. «stykać, łączyć; nawiązywać łączność, znajomość» Kontaktować ze sobą znajomych. 2. «tworzyć kontakt, zetknięcie» Żarówka nie kontaktuje. kontaktować… …   Słownik języka polskiego

• róg — m III, D. rogu, N. rogiem; lm M. rogi 1. zwykle w lm «parzyste wyrostki kostne otoczone pochwami rogowymi, wewnątrz puste, występujące na kości czołowej u pustorożców (np. u krowy, żubra, antylopy); także wyrostki kostne u jeleniowatych… …   Słownik języka polskiego

• styczność — ż V, DCMs. stycznośćści, blm 1. «bliższe zetknięcie (się) z kimś, z czymś; kontakt, łączność, związek» Bezpośrednia, bliska, ciągła styczność. Mieć styczność z kimś, czymś. Pozostawać w styczności z kimś, czymś. Wejść w (osobistą) styczność z… …   Słownik języka polskiego

• uderzenie — n I 1. rzecz. od uderzyć. 2. lm D. uderzenieeń «raz, cios zadany ręką lub trzymanym przedmiotem; w boksie, szermierce, walce wręcz: trafienie przeciwnika» Uderzenia młotem. Uderzenie batem. Uderzenie w plecy, w twarz. Powalić kogoś pierwszym… …   Słownik języka polskiego

• zbieg — m III, N. zbieggiem 1. DB. a; lm M. owie, DB. ów «ten, kto zbiegł, uciekł skądś; uciekinier, dezerter» Zbieg z obozu, z więzienia. Ścigać, szukać zbiegów. 2. D. u, B.=M.; lm MB. i «zetknięcie się, zbieganie się czegoś» Mieszkał u zbiegu dwóch… …   Słownik języka polskiego