zestawiać

См. также в других словарях:

• zestawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zestawiaćam, zestawiaća, zestawiaćają, zestawiaćany {{/stl 8}}– zestawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zestawiaćwię, zestawiaćwi, zestawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zestawić — dk VIa, zestawićwię, zestawićwisz, zestawićstaw, zestawićwił, zestawićwiony zestawiać ndk I, zestawićam, zestawićasz, zestawićają, zestawićaj, zestawićał, zestawićany 1. «zdjąwszy coś skądś umieścić, postawić niżej» Zestawić garnek z kuchni.… …   Słownik języka polskiego

• bilansować — ndk IV, bilansowaćsuję, bilansowaćsujesz, bilansowaćsuj, bilansowaćował, bilansowaćowany rzad. «sporządzać, robić bilans» przen. «zestawiać, porównywać» Bilansować wyniki prac. bilansować się księg. «równoważyć się» …   Słownik języka polskiego

• jadłospis — m IV, D. u, Ms. jadłospissie; lm M. y «spis potraw, przygotowanych do spożycia w danym dniu; potrawy składające się na dany posiłek» Skromny, jednostajny, urozmaicony jadłospis. Układać, zestawiać jadłospis …   Słownik języka polskiego

• kolacjonować — ndk IV, kolacjonowaćnuję, kolacjonowaćnujesz, kolacjonowaćnuj, kolacjonowaćował, kolacjonowaćowany «porównywać odpis, kopię lub przekład tekstu z oryginałem; zestawiać teksty, np. różne wydania tego samego dzieła» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• kombinować — ndk IV, kombinowaćnuję, kombinowaćnujesz, kombinowaćnuj, kombinowaćował, kombinowaćowany 1. «łączyć, zestawiać elementy w całość» Kombinować zestaw mebli. Kombinowane komplety mebli. Kombinować ze sobą dodatki stroju. 2. pot. «szukać rozwiązania… …   Słownik języka polskiego

• konfrontować — ndk IV, konfrontowaćtuję, konfrontowaćtujesz, konfrontowaćtuj, konfrontowaćował, konfrontowaćowany 1. «zestawiać, porównywać» Konfrontować poglądy, opinie. 2. praw. «dokonywać konfrontacji sądowej» ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

• korelować — ndk IV, korelowaćluje, korelowaćlujesz, korelowaćluj, korelowaćował, korelowaćowany 1. «wiązać wzajemnie; zestawiać» 2. «pozostawać w powiązaniu, we współzależności z czymś» …   Słownik języka polskiego

• oryginał — m IV, Ms. oryginałale 1. D. u, B.=M.; lm M. y «rzecz oryginalna, autentyczna, nie będąca kopią, przeróbką, naśladownictwem itp.; pierwowzór» Oryginał dokumentu, utworu, dzieła sztuki. Czytać, znać coś w oryginale. Coś odbiega od oryginału. Oddać… …   Słownik języka polskiego

• pasować — I ndk IV, pasowaćsuję, pasowaćsujesz, pasowaćsuj, pasowaćował, pasowaćowany 1. «dostosowywać, zestawiać części tak, aby dobrze do siebie przylegały, przystawały; w technice: dobierać wymiary łączonych ze sobą elementów, aby zapewnić ich właściwą… …   Słownik języka polskiego

• pociąg — m III, D. u, N. pociąggiem; lm M. i 1. «zespół połączonych ze sobą wagonów i lokomotywy albo wagonu silnikowego, odbywający jazdę po wytyczonej trasie, po szynach, lub przygotowany do drogi» Pociąg elektryczny, motorowy, parowy. Pociąg osobowy,… …   Słownik języka polskiego