-
1 zdążać
(-am, -asz); perf -yć; vi( przybywać na czas) to be lub make it in time; ( dotrzymywać kroku) to keep pacezdążać do... — książk to head for...
* * *ipf.zdążyć pf.1. (= nadążać) keep pace, keep up (za kimś/czymś with sb/sth).2. (= być na czas) be in time ( na coś for sth).3. (= zrobić coś w wyznaczonym czasie) finish on time, meet the deadline; zdążymy przed zmierzchem we'll make it before dusk.4. tylko ipf. lit. (= podążać) head ( ku czemuś for l. toward sth); zdążać donikąd be getting nowhere.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdążać
-
2 skierować
(-uję, -ujesz); vb; od kierować* * *pf.zob. skierowywać.pf.(= zmierzać, zdążać) head, make ( dokądś for sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skierować
-
3 zdążyć
(-ę, -ysz); vb; od zdążaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdążyć
-
4 śpiesz|yć
impf Ⅰ vi książk. 1. (szybko zdążać) to hurry- śpieszyć do domu/pracy to hurry home/to work2. (działać szybko, ochoczo) śpieszyć komuś z pomocą to hurry a. rush to sb’s aid- śpieszyć na ratunek uwięzionym/tonącym to go a. rush to the rescue of those trapped/drowning- śpieszę wyjaśnić, że… I hasten to explain that…, I’d like to explain straight away that…Ⅱ śpieszyć się 1. (chcieć zdążyć) to be in a hurry a. rush- śpieszyć się do pracy to be in a hurry a. rush to get to work- śpieszyć się na pociąg/zebranie to be in a hurry to catch a train/to get to a meeting- śpieszyli się z budową domu they were in a hurry to get the house built a. finished- śpieszyło mi się na dworzec I was in a hurry to get to the station- dokąd się tak śpieszysz? where are you dashing off a. hurrying off to?- nie śpieszy mu się do powrotu he’s not in a hurry to come back- nie zostanę na kolacji, bardzo się śpieszę I won’t stay for supper, I’m in (tremendous) hurry a. a bit of a rush2. (o zegarze) to be fast- zegar śpieszy się pół a. o pół godziny the clock’s half an hour fastThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > śpiesz|yć
См. также в других словарях:
zdążać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zdążaćam, zdążaća, zdążaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} posuwać się idąc, jadąc itp. do wyznaczonego miejsca; przybliżać się, podążać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdążać do rynku … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdążać — ndk I, zdążaćam, zdążaćasz, zdążaćają, zdążaćaj, zdążaćał 1. forma ndk czas. zdążyć (p.) 2. książk. «posuwać się, iść, jechać w jakimś kierunku; podążać, pośpieszać» Zdążać forsownym marszem. Szybko zdążał do domu. Zdążaliśmy w stronę rzeki … Słownik języka polskiego
zdążyć — dk VIb, zdążyćżę, zdążyćżysz, zdąż, zdążyćżył zdążać ndk I, zdążyćam, zdążyćasz, zdążyćają, zdążyćaj, zdążyćał 1. «nie pozostać w tyle, dotrzymać kroku; nadążyć za kimś, za czymś» Szedł tak szybko, że ledwie mogła zdążyć. 2. częściej dk «zdołać… … Słownik języka polskiego
kierunek — m III, D. kieruneknku, N. kieruneknkiem; lm M. kieruneknki 1. «strona, ku której zwraca się jakiś ruch lub zwrócony jest jakiś przedmiot; droga, linia prowadząca do jakiegoś miejsca, celu» Kierunek niewiadomy, południowy, poziomy, przeciwny.… … Słownik języka polskiego
śpieszyć — ndk VIb, śpieszyćszę, śpieszyćszysz, śpiesz, śpieszyćszył 1. książk. «iść, jechać, zdążać dokądś szybko, z pośpiechem; pośpieszać» Śpieszyć do pociągu. Śpieszyć do szkoły. 2. książk. «śpiesznie coś robić, zabierać się do czegoś z ochotą, kwapić… … Słownik języka polskiego
kierunek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. kieruneknku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} strona, w którą zmierza ruch lub zwrócony jest jakiś przedmiot; też: droga, linia prowadząca do celu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kierunek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śpieszyć — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}spieszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, śpieszyćszę, śpieszyćszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} iść, jechać, udawać się, podążać, zdążać w jakieś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrabiać się — I – wyrobić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osiągać stadium doskonałości, dojrzałości; rozwijać się, kształtować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrobiło się w kimś poczucie odpowiedzialności. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień