-
1 break out
vito break out in spots/a rash — pokrywać się (pokryć się perf) plamami/wysypką
* * *1) (to appear or happen suddenly: War has broken out.) wybuchnąć2) (to escape (from prison, restrictions etc): A prisoner has broken out (noun breakout).) zbiec -
2 abscond
[əb'skɔnd]vito abscond with — ( money) zbiegać (zbiec perf) z +instr
-
3 coincide
[kəuɪn'saɪd]vi* * *1) (to occupy (often by accident) the same space or time: Her arrival coincided with his departure.) zbiegać się (w czasie)2) (to agree: This coincides with what he told us; Their tastes in music coincide.) zgadzać się•- coincidental -
4 concur
[kən'kəː(r)]vito concur with — zgadzać się (zgodzić się perf) z +instr
* * *[kən'kə:]past tense, past participle - concurred; verb(to agree; to come together, or coincide.) zbiegać się w czasie, zgadzać się- concurrent
- concurrently -
5 converge
[kən'vəːdʒ]vito converge on — przybywać (przybyć perf) do +gen
* * *[kən'və:‹](to (cause to) move towards or meet at one point: The roads converge in the centre of town.) zbiegać się- convergent -
6 fly
[flaɪ] 1. n( insect) mucha f; (also: flies) rozporek m2. vt; pt flew, pp flownplane pilotować; passengers, cargo przewozić (przewieźć perf) samolotem; distances przelatywać (przelecieć perf); kite puszczać (puścić perf)3. vi; pt flew, pp flownplane, passengers lecieć (polecieć perf); ( habitually) latać; bird, insect lecieć (polecieć perf), frunąć (pofrunąć perf); ( habitually) latać, fruwać; prisoner uciekać (uciec perf); flags fruwaćto fly off the handle — tracić (stracić perf) panowanie nad sobą
sorry, I must fly — przepraszam, muszę lecieć
Phrasal Verbs:- fly away- fly in- fly off- fly out* * *I plural - fliesnou)1) (a type of small winged insect.)2) (a fish hook made to look like a fly so that a fish will take it in its mouth: Which fly should I use to catch a trout?)3) ((often in plural) a piece of material with buttons or a zip, especially at the front of trousers.)•II past tense - flew; verb1) (to (make something) go through the air on wings etc or in an aeroplane: The pilot flew (the plane) across the sea.) latać, pilotować2) (to run away (from): He flew (the country).) opuścić, zbiec (z)3) ((of time) to pass quickly: The days flew past.) mijać, uciekać•- flyer- flier
- flying saucer
- flying visit
- frequent flyer/flier
- flyleaf
- flyover
- fly in the face of
- fly into
- fly off the handle
- get off to a flying start
- let fly
- send someone/something flying
- send flying -
7 get away
vi( leave) odchodzić (odejść perf), wyrywać się (wyrwać się perf) (inf); ( on holiday) wyjeżdżać (wyjechać perf); ( escape) uciekać (uciec perf)* * *1) (to (be able to) leave: I usually get away (from the office) at four-thirty.) wychodzić2) (to escape: The thieves got away in a stolen car.) zbiec -
8 getaway
['gɛtəweɪ]n* * *noun (an escape: The thieves made their getaway in a stolen car; ( also adjective) a getaway car.) ucieczka -
9 make a break for it
(to make an (attempt to) escape: When the guard is not looking, make a break for it.) usiłować/próbować zbiec -
10 run away
vi* * *1) (to escape: He ran away from school.) zbiec, uciec2) ((with with) to steal: He ran away with all her money.) skraść3) ((with with) to go too fast etc to be controlled by: The horse ran away with him.) ponieść -
11 runaway
['rʌnəweɪ]adjrunaway horse — koń, który poniósł
* * *noun (a person, animal etc that runs away: The police caught the two runaways; ( also adjective) a runaway horse.) zbiec
См. также в других словарях:
zbiec — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zbiegać I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zbiec {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}zbiegnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVc b, zbiegnę, zbiegnie, zbiegnij, zbiegłem, zbiegł,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbiec — + rzad. zbiegnąć dk Vc, zbiegnę, zbiegniesz, zbiegnij, zbiegł, zbiegli, zbiegłszy zbiegać ndk I, zbiecam, zbiecasz, zbiecają, zbiecaj, zbiecał 1. «biegnąc opuścić się w dół, znaleźć się na dole» Zbiec po schodach, ze zbocza. 2. zwykle dk «ujść,… … Słownik języka polskiego
zbiegać się – zbiec się, zbiegnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} biegnąc, zbierać się w jednym miejscu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przechodnie zbiegli się na miejsce wypadku. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} łączyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbiegnąć — → zbiec … Słownik języka polskiego
z- — (w wyrazach, których tematy rozpoczynają się na samogłoskę lub spółgłoskę dźwięczną, a także na s, sz, h, np. zbieleć, zżąć, zsuwać, zszywać, zheblować) 1. «przedrostek nadający aspekt dokonaności czasownikom niedokonanym, np. zanalizować,… … Słownik języka polskiego
zlecieć — dk VIIa, zleciećcę, zleciećcisz, zleć, zleciećciał, zleciećcieli zlatywać ndk VIIIa, zleciećtuję, zleciećtujesz, zleciećtuj, zleciećywał 1. «lecąc opuścić się, osiąść niżej; sfrunąć» Gołębie zlatywały z dachu na parapet. 2. «spaść z góry na dół,… … Słownik języka polskiego
nazlatywać się — dk VIIIa, nazlatywać siętuje się, nazlatywać sięywał się 1. «lecąc zgromadzić się w dużej liczbie; zlecieć się» Nazlatywało się ptaków. Nazlatywało się komarów, much. 2. pot. «zejść się, zbiec się w dużej liczbie» Nazlatywało się ciekawskich na… … Słownik języka polskiego
pozlatywać — dk VIIIa, pozlatywaćtuje, pozlatywaćtuj, pozlatywaćywał 1. «o wielu ptakach: zlecieć, sfrunąć (w dół)» Wróble pozlatywały z drzewa na ziemię. 2. pot. «pospadać» Szklanki pozlatywały ze stołu. Siedźcie spokojnie, bo pozlatujecie z krzeseł. 3. pot … Słownik języka polskiego
schody — blp, D. schodydów 1. «konstrukcja, będąca zwykle częścią budowli, składająca się z szeregu stopni, często z poręczami, umożliwiająca przechodzenie z jednego poziomu na inny» Betonowe, drewniane, kamienne schody. Główne, wewnętrzne, kręte, strome … Słownik języka polskiego
skurczyć — dk VIb, skurczyćczę, skurczyćczysz, skurcz, skurczyćył, skurczyćczony «skrócić przez ściągnięcie, ściągnąć, skulić, zgiąć, zewrzeć (palce, ramiona)» Skurczyć ramiona z zimna. Spał ze skurczonymi nogami. Siedział skurczony na tapczanie. Twarz… … Słownik języka polskiego
zbiegać — I, zbiegaćam, zbiegaćasz, zbiegaćają, zbiegaćaj, zbiegaćał 1. ndk → zbiec 2. dk «objechać, obejść, przewędrować» Zbiegać całe miasto w poszukiwaniu czegoś … Słownik języka polskiego