-
1 call
[kɔːl] 1. vt(name, label) nazywać (nazwać perf); ( christen) dawać (dać perf) na imię +dat; ( TEL) dzwonić (zadzwonić perf) do +gen; ( summon) przywoływać (przywołać perf), wzywać (wezwać perf); meeting zwoływać (zwołać perf); flight zapowiadać (zapowiedzieć perf); strike ogłaszać (ogłosić perf)Phrasal Verbs:- call at- call for- call in- call off- call on- call out- call up2. vi( shout) wołać (zawołać perf); ( TEL) dzwonić (zadzwonić perf); (also: call in, call round) wstępować (wstąpić perf), wpadać (wpaść perf)3. n( shout) wołanie nt; ( TEL) rozmowa f; ( of bird) głos m; ( visit) wizyta f; ( demand) wezwanie nt; ( for flight etc) zapowiedź f; ( fig) zew mto be on call — dyżurować, mieć dyżur
who is calling? ( TEL) — kto mówi?
to pay a call on sb — składać (złożyć perf) komuś wizytę
* * *[ko:l] 1. verb1) (to give a name to: My name is Alexander but I'm called Sandy by my friends) nazywać2) (to regard (something) as: I saw you turn that card over - I call that cheating.) nazywać3) (to speak loudly (to someone) to attract attention etc: Call everyone over here; She called louder so as to get his attention.) wołać4) (to summon; to ask (someone) to come (by letter, telephone etc): They called him for an interview for the job; He called a doctor.) wzywać5) (to make a visit: I shall call at your house this evening; You were out when I called.) odwiedzać6) (to telephone: I'll call you at 6 p.m.) telefonować7) ((in card games) to bid.) licytować2. noun1) (an exclamation or shout: a call for help.) wołanie2) (the song of a bird: the call of a blackbird.) śpiew3) (a (usually short) visit: The teacher made a call on the boy's parents.) wizyta4) (the act of calling on the telephone: I've just had a call from the police.) telefon5) ((usually with the) attraction: the call of the sea.) głos, wezwanie6) (a demand: There's less call for coachmen nowadays.) popyt7) (a need or reason: You've no call to say such things!) potrzeba, powód•- caller- calling
- call-box
- call for
- call off
- call on
- call up
- give someone a call
- give a call
- on call -
2 cry
[kraɪ] 1. viPhrasal Verbs:- cry off2. nto cry for help — wołać (zawołać perf) o pomoc
this is a far cry from … ( fig) — daleko temu do +gen
* * *1. verb1) (to let tears come from the eyes; to weep: She cried when she heard of the old man's death.) płakać2) ((often with out) to shout out (a loud sound): She cried out for help.) krzyczeć2. noun1) (a shout: a cry of triumph.) okrzyk2) (a time of weeping: The baby had a little cry before he went to sleep.) płacz3) (the sound made by some animals: the cry of a wolf.) nawoływanie, zew•- cry off -
3 exclaim
[ɪks'kleɪm]vi* * *[ik'skleim](to call out, or say, suddenly and loudly: `Good !' he exclaimed; She exclaimed in astonishment.) wykrzykiwać- exclamation mark -
4 shout
[ʃaut] 1. nokrzyk m2. vt 3. vito give sb a shout — wołać (zawołać perf) kogoś
Phrasal Verbs:* * *1. noun1) (a loud cry or call: He heard a shout.) krzyk2) (a loud burst (of laughter, cheering etc): A shout went up from the crowd when he scored a goal.) okrzyk2. verb(to say very loudly: He shouted the message across the river; I'm not deaf - there's no need to shout; Calm down and stop shouting at each other.) krzyknąć -
5 call out
1. vikrzyczeć (krzyknąć perf), wołać (zawołać perf)2. vt
См. также в других словарях:
zawołać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wołać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawołać — dk I, zawołaćam, zawołaćasz, zawołaćają, zawołaćaj, zawołaćał, zawołaćany 1. «powiedzieć coś głosem podniesionym, odezwać się głośno; krzyknąć, wykrzyknąć» Zawołać gromkim, tubalnym głosem. Ktoś głośno zawołał. 2. «wołając rozkazać, polecić komuś … Słownik języka polskiego
wołać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wołaćam, wołaća, wołaćają, wołaćany {{/stl 8}}– zawołać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} głośno mówiąc, krzycząc, przyzywać kogoś; zwracając się do … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poznać — 1. Ktoś kogoś nie poznaje a) «ktoś udaje, że kogoś nie zna, nie zauważa»: Przecież to ty, chciałbym zawołać, byłeś moim wiernym odbiciem, towarzyszyłeś mi tyle lat, a teraz nie poznajesz mnie! B. Schulz, Sanatorium. b) «ktoś dostrzega w kimś… … Słownik frazeologiczny
poznawać — 1. Ktoś kogoś nie poznaje a) «ktoś udaje, że kogoś nie zna, nie zauważa»: Przecież to ty, chciałbym zawołać, byłeś moim wiernym odbiciem, towarzyszyłeś mi tyle lat, a teraz nie poznajesz mnie! B. Schulz, Sanatorium. b) «ktoś dostrzega w kimś… … Słownik frazeologiczny
krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… … Słownik języka polskiego
powołać — dk I, powołaćam, powołaćasz, powołaćają, powołaćaj, powołaćał, powołaćany powoływać ndk VIIIa, powołaćłuję, powołaćłujesz, powołaćłuj, powołaćywał, powołaćywany 1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować» Powołać… … Słownik języka polskiego
przywołać — dk I, przywołaćam, przywołaćasz, przywołaćają, przywołaćaj, przywołaćał, przywołaćany przywoływać ndk VIIIa, przywołaćłuję, przywołaćłujesz, przywołaćłuj, przywołaćywał, przywołaćywany 1. «wołając spowodować czyjeś przyjście, przybycie, zbliżenie … Słownik języka polskiego
przyzwać — dk IX, przyzwaćzwę, przyzwaćzwiesz, przyzwaćzwij, przyzwaćzwał, przyzwaćzwany przyzywać ndk I, przyzwaćam, przyzwaćasz, przyzwaćają, przyzwaćaj, przyzwaćał, przyzwaćany, książk. «zawołać do siebie; dać komuś znak, aby się zbliżył, przybył; wezwać … Słownik języka polskiego
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
wznieść — dk XI, wzniosę, wzniesiesz, wznieś, wzniósł, wzniosła, wznieśli, wzniesiony, wzniósłszy wznosić ndk VIa, wznoszę, wznieśćsisz, wznoś, wznieśćsił, wznoszony 1. «unieść wysoko, wyciągnąć w górę; podnieść» Wznieść rękę ku górze. Wznieść szablę do… … Słownik języka polskiego
