zawadzać

См. также в других словарях:

• zawadzać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zawadzaćam, zawadzaća, zawadzaćają {{/stl 8}}– zawadzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zawadzaćdzę, zawadzaćdzi, zawadzaćwadź {{/stl 8}}{{stl 7}} zahaczać, zaczepiać czymś o coś w trakcie wykonywania jakiegoś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zawadzać — Zawadzić okiem, spojrzeniem o kogoś, o coś «spojrzeć na kogoś, na coś przelotnie»: Ksiądz Grozd nie poruszał się wcale, jakby usnął. Teofil, parę razy zawadziwszy o niego spojrzeniem, doznał przeszywającego ukłucia nienawiści. J. Parandowski,… …   Słownik frazeologiczny

• odstawka — pot. Posłać, puścić kogoś w odstawkę «zwolnić kogoś z pracy, odsunąć od zajmowanego stanowiska, urzędu, pełnionych funkcji»: I co, puścili go w odstawkę. Zaczął im zawadzać (...). Roz tel 1998. Iść, pójść w odstawkę zob. iść 5 …   Słownik frazeologiczny

• sól — 1. Być komuś solą w oku «przeszkadzać, zawadzać komuś, być dla kogoś niewygodnym»: Zawsze się ktoś taki znajdzie, komu solą w oku będzie to, że ktoś inny więcej zarobi. Kasz 29/1998. Jednak często, nawet kiedy jesteśmy dorosłe, nie potrafimy… …   Słownik frazeologiczny

• ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… …   Słownik języka polskiego

• o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• przeszkadzać — ndk I, przeszkadzaćam, przeszkadzaćasz, przeszkadzaćają, przeszkadzaćaj, przeszkadzaćał przeszkodzić dk VIa, przeszkadzaćdzę, przeszkadzaćdzisz, przeszkadzaćszkodź, przeszkadzaćdził «być przeszkodą, zawadą; utrudniać, uniemożliwiać, udaremniać… …   Słownik języka polskiego

• sól — ż V, DCMs. soli; lm M. sole, D. soli, N. solami 1. «skała osadowa pochodzenia chemicznego składająca się głównie z halitu; bezbarwny, przezroczysty minerał powstający wskutek odparowywania płytkich zatok morskich i słonych jezior; używana głównie …   Słownik języka polskiego

• wadzić — ndk VIa, wadzićdzę, wadzićdzisz, wadź, wadzićdził 1. książk. «być przeszkodą, zawadą; przeszkadzać, zawadzać» Wadzić komuś swoją obecnością. Piesek nie wadził w mieszkaniu. Paweł spokojny, nie wadził nikomu. (Fredro) ◊ pot. Nie wadzi, nie… …   Słownik języka polskiego

• zawada — ż IV, CMs. zawadaadzie; lm D. zawadaad przestarz. «to, co zawadza, co utrudnia wykonanie czegoś; przeszkoda» dziś zwykle we fraz. Stać (komuś, czemuś) na zawadzie «zawadzać (komuś, czemuś); być (dla kogoś) przeszkodą, utrudnieniem» …   Słownik języka polskiego