-
1 положиться
-
2 довериться
-
3 trust
[trʌst] 1. n 2. vtufać (zaufać perf) +datto take sth on trust — przyjmować (przyjąć perf) coś na słowo
to trust sth to sb — powierzać (powierzyć perf) coś komuś
to trust (that) — mieć nadzieję(, że)
* * *1. verb1) (to have confidence or faith; to believe: She trusted (in) him.) zaufać2) (to give (something to someone), believing that it will be used well and responsibly: I can't trust him with my car; I can't trust my car to him.) powierzyć3) (to hope or be confident (that): I trust (that) you had / will have a good journey.) ufać2. noun1) (belief or confidence in the power, reality, truth, goodness etc of a person or thing: The firm has a great deal of trust in your ability; trust in God.) ufność2) (charge or care; responsibility: The child was placed in my trust.) opieka3) (a task etc given to a person by someone who believes that they will do it, look after it etc well: He holds a position of trust in the firm.) odpowiedzialność4) (arrangement(s) by which something (eg money) is given to a person to use in a particular way, or to keep until a particular time: The money was to be held in trust for his children; ( also adjective) a trust fund) depozyt5) (a group of business firms working together: The companies formed a trust.) trust•- trustee- trustworthy
- trustworthiness
- trusty
- trustily
- trustiness -
4 доверить
глаг.• powierzać• powierzyć• zaufać• zawierzyć• zwierzać• zwierzyć* * *polecić, powierzyć, zwierzyć -
5 trauen
-
6 vertrauen
vizaufać, dowierzać ( j-m komuś) -
7 confiance
1. ufać2. ufność3. wiara4. zaufanie5. zaufać6. zwierzenie -
8 fier
1. dumny2. hardy3. polegać4. potężny5. powierzać6. pyszny7. wielki8. zaufać
См. также в других словарях:
zaufać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zaufaćam, zaufaća, zaufaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} obdarzyć zaufaniem, odnieść się do czegoś lub kogoś z ufnością, zawierzyć komuś, czemuś; zdać się na kogoś, coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaufać komuś bezgranicznie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaufać — dk I, zaufaćam, zaufaćasz, zaufaćają, zaufaćaj, zaufaćał «odnieść się do kogoś, do czegoś z ufnością; zawierzyć komuś, czemuś» Zaufać przyjacielowi. Zaufać losowi. Zaufać czyjemuś słowu … Słownik języka polskiego
Fred Poché — Fred Poché, philosophe français né le 21 mai 1960. Sommaire 1 Parcours et axes de recherches 2 Livres 3 Principaux articles 4 Liens externes … Wikipédia en Français
kłódka — 1. pot. Gęba (gębę), euf. buzia (buzię) na kłódkę! «milcz, przestań mówić, dochowaj tajemnicy»: Wynoś się, pókim dobry, i gębę na kłódkę, rozumiesz pan?! Ani słówkiem nikomu o pańskiej z....j poczcie i o tym, że mnie znasz! Ani słówkiem! A teraz… … Słownik frazeologiczny
patrzeć — 1. Dobrze komuś z oczu patrzy «ktoś sprawia wrażenie dobrego, uczciwego człowieka»: Chłopcu można zaufać. Dobrze mu z oczu patrzy. K. Orłoś, Szklarz. 2. Jak się patrzy a) «świetny, doskonały»: Hipolit był żołnierzem jak się patrzy (...). S.… … Słownik frazeologiczny
łatwowiernie — łatwowiernieej przysłów. od łatwowierny Łatwowiernie zaufać komuś … Słownik języka polskiego
nasz — nasi, odm. jak przym. «zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu my» a) «oznacza, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, do którego się odnosi, jest w posiadaniu, w użytkowaniu itp. zespołu osób, z których jedną jest mówiący, lub… … Słownik języka polskiego
obdarzyć — dk VIb, obdarzyćrzę, obdarzyćrzysz, obdarzyćdarz, obdarzyćrzył, obdarzyćrzony obdarzać ndk I, obdarzyćam, obdarzyćasz, obdarzyćają, obdarzyćaj, obdarzyćał, obdarzyćany, książk. «ofiarować komuś coś; obdarować» Obdarzyć kogoś majątkiem, pieniędzmi … Słownik języka polskiego
oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… … Słownik języka polskiego
spuścić — dk VIa, spuszczę, spuścićcisz, spuść, spuścićcił, spuszczony spuszczać ndk I, spuścićam, spuścićasz, spuścićają, spuścićaj, spuścićał, spuścićany 1. «puścić coś z góry w dół, pochylić ku dołowi, obniżyć, zrzucić, zsunąć» Spuścić głowę. Spuścić… … Słownik języka polskiego
uwierzyć — dk VIb, uwierzyćrzę, uwierzyćrzysz, uwierz, uwierzyćrzył «dać wiarę czemuś, przyjąć coś za prawdę; zaufać komuś» Uwierzyć w czyjeś słowa, czyimś słowom. Uwierzyć komuś na słowo. Uwierzyć w plotki, w pogłoski. Uwierzyć w czyjąś szlachetność. ◊ Nie … Słownik języka polskiego