-
1 застрелить
-
2 застрелиться
-
3 огорошить
osłupić, zastrzelić разг.; перен. -
4 ошарашить
osłupić, zastrzelić -
5 пристреливать
-
6 расстреливать
-
7 стрелять
глаг.• filmować• nakręcić• odpalać• postrzelać• przestrzeliwać• przestrzelić• rozstrzelać• strzelać• strzelić• upolować• wyrzucać• wystrzelić• zastrzelić* * *pukać, strzelać, ( boleć) strzykać, walić -
8 застрелити
zastrełytyдієсл. -
9 застрелитися
zastrełytysjaдієсл. -
10 erschießen
* vtzastrzelić, rozstrzelać -
11 dead
[dɛd] 1. adjperson zmarły; animal zdechły, nieżywy; plant zwiędły; city wymarły; language martwy; ( body part) zdrętwiały, ścierpnięty; engine zepsuty; telephone głuchy; battery wyładowany; silence zupełny2. adv( completely) całkowicie, zupełnie; (directly, exactly) akurat, dokładnie3. nplto shoot sb dead — zastrzelić ( perf) kogoś
in the dead centre, dead in the centre — w samym środku
* * *[ded] 1. adjective1) (without life; not living: a dead body; Throw out those dead flowers.) martwy2) (not working and not giving any sign of being about to work: The phone/engine is dead.) zepsuty3) (absolute or complete: There was dead silence at his words; He came to a dead stop.) kompletny, całkowity2. adverb(completely: dead drunk.) kompletnie- deaden- deadly 3. adverb(extremely: deadly dull; deadly serious.) nieludzko, śmiertelnie- dead end- dead-end
- dead heat
- dead language
- deadline
- deadlock -
12 gun
[gʌn] 1. n(revolver, pistol) pistolet m; (rifle, airgun) strzelba f; ( cannon) działo nt2. vt* * *1. noun(any weapon which fires bullets or shells: He fired a gun at the burglar.) rewolwer, pistolet- gunboat- gunfire
- gunman
- gunpowder
- gunshot 2. adjective(caused by the bullet from a gun: a gunshot wound.) postrzałowy -
13 shoot
[ʃuːt] 1. n( on branch) pęd m; ( on seedling) kiełek m; (SPORT) polowanie nt2. vt; pt, pp shotarrow wystrzelić ( perf); gun (wy)strzelić ( perf) z +gen; ( kill) zastrzelić ( perf); ( wound) postrzelić ( perf); ( execute) rozstrzeliwać (rozstrzelać perf); ( BRIT) game birds polować na +acc; film kręcić (nakręcić perf)3. vi; pt, pp shotto shoot (at) — strzelać (strzelić perf) (do +gen)
to shoot past/through — przemykać (przemknąć perf) obok +gen /przez +acc
to shoot into — wpadać (wpaść perf) do +gen
Phrasal Verbs:- shoot in- shoot up* * *[ʃu:t] 1. past tense, past participle - shot; verb1) ((often with at) to send or fire (bullets, arrows etc) from a gun, bow etc: The enemy were shooting at us; He shot an arrow through the air.) strzelać2) (to hit or kill with a bullet, arrow etc: He went out to shoot pigeons; He was sentenced to be shot at dawn.) strzelać do, rozstrzeliwać3) (to direct swiftly and suddenly: She shot them an angry glance.) rzucać4) (to move swiftly: He shot out of the room; The pain shot up his leg; The force of the explosion shot him across the room.) rzucać (się)5) (to take (usually moving) photographs (for a film): That film was shot in Spain; We will start shooting next week.) kręcić6) (to kick or hit at a goal in order to try to score.) strzelać7) (to kill (game birds etc) for sport.) polować2. noun(a new growth on a plant: The deer were eating the young shoots on the trees.) pęd- shoot down
- shoot rapids
- shoot up -
14 пристрелить
глаг.• zastrzelić -
15 fusiller
1. rozstrzelanie2. rozstrzelać3. rozstrzeliwać4. rozstrzelić5. zastrzelić
См. также в других словарях:
zastrzelić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zastrzelićlę, zastrzelićli, zastrzelićlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} strzelając, zabić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szaleniec zastrzelił dwanaście osób. Zastrzelić niedźwiedzia.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zastrzelić — dk VIa, zastrzelićlę, zastrzelićlisz, zastrzelićstrzel, zastrzelićlił, zastrzelićlony «strzeliwszy pozbawić kogoś, coś życia; zabić strzałem» Zastrzelić kogoś w pojedynku. Zastrzelić zwierzę. przen. pot. «wprawić kogoś w zdumienie; zaskoczyć,… … Słownik języka polskiego
zastrzelić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} strzelając do siebie, odebrać sobie życie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zastrzelić się z rozpaczy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kropnąć — dk Va, kropnąćnę, kropnąćniesz, kropnąćnij, kropnąćnął, kropnąćnęła, kropnąćnęli, kropnąćnięty, kropnąćnąwszy 1. forma dk czas. kropić (p.) 2. pot. «cisnąć, rzucić, rąbnąć» Kropnął czapkę na podłogę. 3. pot. «zastrzelić, zabić kogoś, coś»… … Słownik języka polskiego
nic — 1. Być niczym «nie mieć znaczenia, nie odgrywać żadnej roli»: (...) stał przed nim w postawie zasadniczej i myślał, że wobec niego jest niczym, pionkiem, którego w każdej chwili można wysłać na front wschodni albo zastrzelić w piwnicy. Andrzej… … Słownik frazeologiczny
czapa — ż IV, CMs. czapapie; lm D. czap zgr. od czapka Spadająca na oczy czapa. ◊ pot. Dostać w czapę «zostać zastrzelonym, rozstrzelanym» ◊ Dać w czapę «zastrzelić, rozstrzelać» … Słownik języka polskiego
łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… … Słownik języka polskiego
odstrzelić — dk VIa, odstrzelićlę, odstrzelićlisz, odstrzelićstrzel, odstrzelićlił, odstrzelićlony odstrzeliwać ndk VIIIb, odstrzelićwuję, odstrzelićwujesz, odstrzelićwuj, odstrzelićiwał, odstrzelićiwany 1. «oderwać coś za pomocą strzału» Odstrzelić skrzydło… … Słownik języka polskiego
powystrzelać — dk I, powystrzelaćam, powystrzelaćasz, powystrzelaćają, powystrzelaćaj, powystrzelaćał, powystrzelaćany 1. «strzelając zużyć wiele czegoś, wystrzelić kolejno» Powystrzelać wszystkie naboje, pociski. 2. «wystrzelać, zastrzelić wielu, jednego po… … Słownik języka polskiego
stuknąć — dk Va, stuknąćnę, stuknąćniesz, stuknąćnij, stuknąćnął, stuknąćnęła, stuknąćnęli, stuknąćnąwszy, stuknąćnięty 1. forma dk czas. stukać (p.) 2. pot. «uderzyć kogoś; uderzyć w coś, o coś; walnąć» Tramwaj go stuknął. Samochód stuknął w latarnię. ◊… … Słownik języka polskiego
trzaskać — ndk I, trzaskaćam, trzaskaćasz, trzaskaćają, trzaskaćaj, trzaskaćał trzasnąć dk Va, trzaskaćnę, trzaśniesz, trzaśnij, trzaskaćnął (trzasł), trzaskaćnęła (trzasła), trzaskaćnęli, trzaśnięty, trzaskaćnąwszy 1. «uderzać gwałtownie, z siłą w coś, o… … Słownik języka polskiego