-
1 zaskoczyć
глаг.• дивить• застигнуть• застичь• изумлять• поражать• удивлять* * *zaskocz|yć\zaskoczyćony сов. 1. заскочить; запрыгнуть;\zaskoczyć za płot запрыгнуть за забор;
2. захватить (застичь) врасплох;w drodze \zaskoczyćył nas deszcz в пути (в дороге) нас застиг дождь; \zaskoczyć przeciwnika застигнуть (захватить) врасплох противника;
3. поразить, удивить;\zaskoczyćyło mnie podobieństwo меня поразило сходство; jestem tym bardzo \zaskoczyćony я этим очень удивлён, это для меня большая неожиданность; ● silnik \zaskoczyćył двигатель (мотор) завёлся (заработал)
* * *zaskoczony сов.1) заскочи́ть; запры́гнутьzaskoczyć za płot — запры́гнуть за забо́р
2) захвати́ть (засти́чь) враспло́хw drodze zaskoczył nas deszcz — в пути́ (в доро́ге) нас засти́г дождь
zaskoczyć przeciwnika — засти́гнуть (захвати́ть) враспло́х проти́вника
3) порази́ть, удиви́тьzaskoczyło mnie podobieństwo — меня́ порази́ло схо́дство
jestem tym bardzo zaskoczony — я э́тим о́чень удивлён, это́ для меня́ больша́я неожи́данность
• -
2 zaskoczyć miasto
застигнуть городOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zaskoczyć miasto
-
3 stropić
глаг.• расстраивать• смутить• смутиться* * *stropi|ć\stropićony сов. 1. смутить, обескуражить;2. сбить с толку, озадачить+1. zmieszać, speszyć, skonfundować 2. zaskoczyć
* * *stropiony сов.1) смути́ть, обескура́жить2) сбить с то́лку, озада́читьSyn: -
4 zaskakiwać
глаг.• дивить• застигать• изумить• изумлять• поражать• поразить• удивлять* * *zaskakiwa|ć\zaskakiwaćny несов. 1. заскакивать; запрыгивать;2. захватывать (застигать) врасплох; 3. поражать, удивлять; ср. zaskoczyć* * *zaskakiwany несов.1) заска́кивать; запры́гивать2) захва́тывать (застига́ть) враспло́х3) поража́ть, удивля́ть; ср. zaskoczyć -
5 zastrzelić
глаг.• застрелить• застрелиться• пристреливать• пристрелить• расстреливать• стрелять* * *zastrzel|ić\zastrzelićony сов. 1. застрелить;2. разг. перен. огорошить, ошарашить;\zastrzelić nowiną ошарашить новостью;
\zastrzelić kogoś pytaniem задать задачу, задать каверзный вопрос кому-л.+2. zadziwić, zaskoczyć
* * *zastrzelony сов.1) застрели́ть2) разг., перен. огоро́шить, ошара́шитьzastrzelić nowiną — ошара́шить но́востью
zastrzelić kogoś pytaniem — зада́ть зада́чу, зада́ть ка́верзный вопро́с кому́-л.
Syn: -
6 zaszokować
глаг.• шокировать* * *zaszokowa|ć\zaszokowaćny сов. поразить, шокировать+zaskoczyć, zadziwić
* * *zaszokowany сов.порази́ть, шоки́роватьSyn: -
7 znienacka
нареч.• вдруг• внезапно• врасплох* * *внезапно; неожиданно;rzucić się \znienacka неожиданно броситься; zaskoczyć \znienacka застичь врасплох; spytał \znienacka он неожиданно (вдруг) спросил
+ nagle, raptem* * *внеза́пно; неожи́данноrzucić się znienacka — неожи́данно бро́ситься
zaskoczyć znienacka — засти́чь враспло́х
spytał znienacka — он неожи́данно ( вдруг) спроси́л
Syn:
См. также в других словарях:
zaskoczyć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zaskakiwać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zaskoczyć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zaskoczyćczę, zaskoczyćczy, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nagle coś zrozumieć,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaskoczyć — dk VIb, zaskoczyćczę, zaskoczyćczysz, zaskoczyćskocz, zaskoczyćczył, zaskoczyćczony zaskakiwać ndk VIIIb, zaskoczyćkuję, zaskoczyćkujesz, zaskoczyćkuj, zaskoczyćiwał, zaskoczyćiwany 1. «napaść niespodziewanie na nie przygotowanego do obrony;… … Słownik języka polskiego
zaskakiwać — → zaskoczyć … Słownik języka polskiego
zbić kogoś z pantałyku — Zaskoczyć kogoś (i odkryć czyjeś nieprzygotowanie), zwłaszcza zadając kłopotliwe lub trudne pytania Eng. To surprise someone immensely; to catch a person unprepared, especially by asking embarassing or difficult questions … Słownik Polskiego slangu
zbić kogoś z tropu — Zaskoczyć kogoś (i odkryć czyjeś nieprzygotowanie), zwłaszcza zadając kłopotliwe lub trudne pytania Eng. To surprise someone immensely; to catch a person unprepared, especially by asking embarassing or difficult questions … Słownik Polskiego slangu
fakt — 1. Fakt dokonany «zdarzenie, sytuacja, które już zaistniały i nie można ich zmienić»: Wschodnią granicę Polski chciał Dmowski uregulować przy pomocy polityki faktów dokonanych. DzN 1 2/1981. 2. Fakt faktem; to fakt «istotnie, rzeczywiście, tak… … Słownik frazeologiczny
numer — 1. Coś, ktoś numer jeden «coś najważniejszego, ktoś najważniejszy»: Rośnie zainteresowanie zdrową żywnością, a odchudzanie od lat jest tematem numer jeden wśród kobiet i coraz częściej mężczyzn. Cosm 3/2000. Postanowiła być numerem jeden w… … Słownik frazeologiczny
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… … Słownik frazeologiczny
jasny — jaśni, jaśniejszy 1. «świecący, palący się, błyszczący; jaskrawy, oślepiający» Jasny ogień, płomień. Jasna lampa. Jasne słońce. Jasne światło. ◊ Zobaczyć coś w jasnym świetle «przekonać się o czymś w sposób oczywisty, zrozumieć coś wyraźnie» ◊… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
