-
1 zarzut
* * *mi1. prawn. accusation, charge, demurrer; ( nie poparty dowodami) allegation; bez zarzutu flawless, faultless, irreproachable, beyond/above reproach; pod zarzutem morderstwa/oszustwa on suspicion of murder/fraud; stanąć przed sądem pod zarzutem czegoś be charged with sth, be accused of sth; przedstawić komuś zarzut popełnienia przestępstwa charge sb with an offence, press/prefer charges against sb; aresztować kogoś pod zarzutem czegoś arrest sb on a charge of sth; zarzut morderstwa murder rap; uwolnić kogoś od zarzutu czegoś vindicate, clear sb's name; odpierać zarzuty rejoin; odparcie zarzutu rejoinder; odpowiadać na zarzuty answer charges.2. (= pretensja, obiekcja) blame, reproof, complaint, objection, rap; błahy zarzut cavil; fałszywy zarzut bum rap; ostry zarzut brickbat; zarzut obciążający damning indictment; wysuwać błahe zarzuty cavil (przeciwko komuś/czemuś at sb/sth); robić komuś zarzuty blame sb for sth, find fault with sb; postawić komuś zarzut bring/lay/make an accusation against sb, raise objections to sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zarzut
-
2 zarzut
сущ.• возражение• выговор• жалоба• недуг• обида• попрек• попрёк• призыв• укор• упрек• упрёк* * *♂, Р. \zarzutu упрёк; обвинение ň;bezpodstawny \zarzut необоснованное обвинение; ciężki \zarzut тяжёлое обвинение;
robić komuś \zarzutу обвинять кого-л.;bez \zarzutu а) безупречно, безукоризненно;
б) (о kimś) безупречный, безукоризненный* * *м, P zarzutuупрёк; обвине́ние nbezpodstawny zarzut — необосно́ванное обвине́ние
ciężki zarzut — тяжёлое обвине́ние
robić komuś zarzuty — обвиня́ть кого́-л.
bez zarzutu — 1) безупре́чно, безукори́зненно; 2) ( o kimś) безупре́чный, безукори́зненный
-
3 zarzut
-
4 zarzut
zarzut m (-u; -y) Vorwurf m; Einwand m;czynić zarzuty Vorwürfe machen;bez zarzutu tadellos, einwandfrei;pod zarzutem morderstwa unter Mordverdacht -
5 zarzut
Vorwurf mpod \zarzutem morderstwa unter Mordverdachtbez \zarzutu einwandfrei, tadellos -
6 zarzut
1. foudre2. grief3. objection4. objurgation5. reproche -
7 zarzut
-
8 zarzut
1 aifir 2 cáineadh 3 gearán 4 locht 5 líomhain 6 táille -
9 zarzut
azar; itiraz; sitem -
10 zarzut
ч обвинувачення, закид -
11 zarzut
1 humalay2 paghalay3 pagkutyâ4 pangusapan5 salangsang6 salungat7 saway8 sawayín9 siphayò10 sumaway11 sumiphayò12 tutol -
12 zarzut
aýplamak; aýyplamak; günäkärlemek; gyjalat; käýinç; müýnli; teýene -
13 zarzut
Excepción -
14 zarzut
αντίρρηση -
15 zarzut
استثنا ; اعتاض ; ايراد ; سرزنش ; گوشال ; مالفت ; نكوهش -
16 zarzut zarzu·t
-
17 ciężki zarzut
тяжёлый упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ciężki zarzut
-
18 identyczny zarzut
идентичный упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > identyczny zarzut
-
19 kolejny zarzut
очередной упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > kolejny zarzut
-
20 niesprawiedliwy zarzut
несправедливый упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > niesprawiedliwy zarzut
См. также в других словарях:
zarzut — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zarzutucie {{/stl 8}}{{stl 7}} ustna lub pisemna wypowiedź, obwiniająca kogoś o coś, negatywnie oceniająca kogoś, oskarżająca, zawierająca jakieś pretensje do kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stawiać komuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarzut — m IV, D. u, Ms. zarzutucie; lm M. y «słowa zawierające ujemną ocenę czegoś, zastrzeżenie, pretensję do kogoś o coś» Bezpodstawny, nieuzasadniony zarzut. Poważny, słuszny zarzut. Zarzut tchórzostwa, oszustwa, zdrady. Narażać się na zarzut. Uwolnić … Słownik języka polskiego
poważny — poważnyni, poważnyniejszy 1. «zachowujący powagę, pełen powagi; dostojny, majestatyczny» Poważny człowiek. Poważna matrona. Poważny tłum. ◊ Poważny wiek, poważne lata «wiek podeszły, sędziwy, późne lata życia człowieka» 2. «wyrażający powagę,… … Słownik języka polskiego
Лешек — Lestek или Leszek Рисунок Валерия Эльяш Радзиковского, вторая пол … Википедия
Земовит (князь полян) — В Википедии есть статьи о других людях с именем Земовит. Земовит Siemowit … Википедия
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
inkryminacja — ż I, DCMs. inkryminacjacji; lm D. inkryminacjacji (inkryminacjacyj) książk. «oskarżenie, zarzut; inkryminowanie» ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
insynuacja — ż I, DCMs. insynuacjacji; lm D. insynuacjacji (insynuacjacyj) «przypisywanie, wmawianie komuś postępków, myśli, intencji itp. nieprawdziwych, krzywdzących daną osobę; niesłuszny zarzut, wymysł (o kimś)» Złośliwe insynuacje. Insynuacje pod czyimś… … Słownik języka polskiego
inwektywa — ż IV, CMs. inwektywawie; lm D. inwektywayw książk. «zarzut obrażający, zniewaga słowna, obelga» Rzucać na kogoś inwektywy. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
nieprzekonujący — «taki, który nie może całkowicie przekonać, budzący wątpliwości, zastrzeżenia; nieprzekonywający» Nieprzekonujący dowód, zarzut. Nieprzekonujące argumenty. Nieprzekonujące uzasadnienie … Słownik języka polskiego
odciąć — dk Xc, odetnę, odetniesz, odetnij, odciąćciął, odciąćcięła, odciąćcięli, odciąćcięty odcinać ndk I, odciąćam, odciąćasz, odciąćają, odciąćaj, odciąćał, odciąćany 1. «odłączyć, oddzielić coś od czegoś, od całości cięciem» Odciąć gałąź. Odciąć… … Słownik języka polskiego