-
81 schleudern
schleudern aus wyrzucać <- cić> z (G); Wäsche odwirow(yw)ać; vi (sn) Wagen zarzucać <- cić>;ins Schleudern geraten wpadać < wpaść> w poślizg -
82 schlingen
schlingen ( schlang, geschlungen): vt etwas schlingen um (A) owijać < owinąć> dookoła (G), zarzucać <- cić> na (A); Essen łapczywie <po>łykać;vr sich schlingen (um) owijać < owinąć> się (wokół G) -
83 überwerfen
-
84 umhängen
-
85 umlegen
umlegen ( waagerecht legen) kłaść < położyć>; ( anders legen) przekładać <- łożyć> (a Termin); Weiche, Hebel przestawi(a)ć; Telefongespräch przełączać <- czyć>; Schal zarzucać <- cić> na plecy; Kragen odwijać <- winąć>; Kosten usw rozkładać < rozłożyć>; pop. ( ermorden) stuknąć pf -
86 vorwerfen
vorwerfen ( irr) vt etwas rzucać <- cić> ( zum Fraß na pożarcie); fig wyrzucać <- cić>, zarzucać <- cić> ( jemandem etwas k-u A);ich habe mir nichts vorzuwerfen nie mam sobie nic do zarzucenia -
87 bombardować
bombardować [bɔmbardɔvaʨ̑] < perf z->vt1) ( zrzucać bomby) bombardieren2) fiz\bombardować jądra atomowe neutronami Atomkerne mit Neutronen beschießen\bombardować kogoś pytaniami jdn mit Fragen bombardieren ( fam) -
88 wyrzucać
\wyrzucać śmieci den Müll wegbringenwyrzucić kogoś z pracy jdn entlassen, jdn feuern ( fam)3) ( ciskać) schmettern, schleudernfale wyrzuciły butelkę na brzeg die Wellen haben die Flasche ans Ufer geworfen\wyrzucać komuś coś jdm etw vorwerfen -
89 wytykać
vt1) ( wysuwać)\wytykać głowę spod koca den Kopf unter der Decke hervorstecken2) ( zarzucać)\wytykać coś komuś jdm etw vorhalten\wytykać kogoś palcami ( przen) mit den Fingern auf jdn zeigennie wytykając palcem ohne Namen zu nennen -
90 zawalać
-
91 anhängen
-
92 Anker
Anker ['aŋkɐ] <-s, -> mkotwica f -
93 ankern
vi -
94 anklagen
an|klagenI. vt -
95 ausscheren
aus|scheren[nach links/rechts] \ausscheren Fahrzeug: zarzucać [na lewo/prawo] -
96 ausschwenken
-
97 einwenden
ein|wendenvt irretw gegen jdn \einwenden zarzucać [ perf zarzucić] coś komuśetw gegen etw einzuwenden haben mieć coś czemuś do zarzucenia -
98 Vernachlässigung
Vernachlässigung <-, -en> fzur \Vernachlässigung des Äußeren neigen mieć skłonności do zaniedbywania wyglądu zewnętrznegojdm die \Vernachlässigung seiner Pflichten vorwerfen zarzucać [ perf zarzucić] komuś zaniedbywanie obowiązków -
99 vorwerfen
-
100 Vorwurf
Vorwurf <-[e]s, Vorwürfe> mzarzut mjdm [wegen etw] Vorwürfe machen czynić komuś wyrzuty [z powodu czegoś]jdm den \Vorwurf der Bestechlichkeit machen zarzucać [ perf zarzucić] komuś przekupstwodas kann mir niemand zum \Vorwurf machen tego mi nikt nie może zarzucićich habe mir keine Vorwürfe zu machen nie mam sobie nic do zarzucenia
См. также в других словарях:
zarzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zarzucaćam, zarzucaća, zarzucaćają, zarzucaćany {{/stl 8}}– zarzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zarzucaćcę, zarzucaćci, zarzucaćrzuć, zarzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarzucać — → zarzucić … Słownik języka polskiego
zadać — 1. Zadać sobie, komuś gwałt «zmusić się lub zmusić kogoś do czegoś»: (...) cierpi ta dziewczyna, którą ledwie znam, która musi sobie zadawać widoczny gwałt, aby ze mną w ogóle o tych, jakże brudnych rzeczach, rozmawiać. L. Tyrmand, Dziennik. 2.… … Słownik frazeologiczny
zadawać — 1. Zadać sobie, komuś gwałt «zmusić się lub zmusić kogoś do czegoś»: (...) cierpi ta dziewczyna, którą ledwie znam, która musi sobie zadawać widoczny gwałt, aby ze mną w ogóle o tych, jakże brudnych rzeczach, rozmawiać. L. Tyrmand, Dziennik. 2.… … Słownik frazeologiczny
gruntówka — ż III, CMs. gruntówkawce; lm D. gruntówkawek 1. «wędka bez spławika, której sznurek jest obciążony w ten sposób, że haczyk z przynętą spoczywa na dnie» Łowić gruntówką. Zarzucać gruntówkę. 2. pot. «farba służąca do gruntowania» … Słownik języka polskiego
kłamstwo — n III, Ms. kłamstwowie; lm D. kłamstw «twierdzenie niezgodne z rzeczywistością, wypowiedziane z zamiarem wprowadzenia kogoś w błąd; fałsz, łgarstwo, nieprawda» Bezczelne, podłe, oczywiste, wierutne kłamstwo. Nie skalać się kłamstwem. Uciekać się… … Słownik języka polskiego
konsumpcjonizm — m IV, D. u, Ms. konsumpcjonizmzmie, blm «postawa życiowa charakteryzująca się nadmiernym przywiązywaniem wagi do zdobywania dóbr materialnych» Zarzucać komuś konsumpcjonizm … Słownik języka polskiego
najeżdżać — ndk I, najeżdżaćam, najeżdżaćasz, najeżdżaćają, najeżdżaćaj, najeżdżaćał, najeżdżaćany 1. forma ndk czas. najechać (p.) 2. posp. «ostro krytykować kogoś, powstawać przeciw komuś, zarzucać coś komuś» Najeżdżać na kogoś bez powodu … Słownik języka polskiego
nieprawomyślność — ż V, DCMs. nieprawomyślnośćści, blm rzecz. od nieprawomyślny Zarzucać komuś nieprawomyślność … Słownik języka polskiego
nieuctwo — n III, Ms. nieuctwowie, blm «brak wykształcenia spowodowany czyjąś niechęcią do nauki, niewykorzystaniem możności zdobywania wiedzy; ignorancja, ciemnota» Grzeszyć nieuctwem. Zarzucać komuś nieuctwo. Walczyć z nieuctwem … Słownik języka polskiego
niewierność — ż V, DCMs. niewiernośćści 1. lm MD. niewiernośćści «niedochowanie wierności małżeńskiej, zdrada małżeńska, wiarołomstwo» Zarzucać małżonkowi niewierność. 2. blm «sprzeniewierzenie się komuś, czemuś, brak lojalności wobec kogoś» Niewierność wobec… … Słownik języka polskiego