zaręczony

См. также в других словарях:

• narzeczony — m odm. jak przym.; lm M. narzeczonyczeni, DB. narzeczonynych 1. «mężczyzna zaręczony, mężczyzna w okresie narzeczeństwa» 2. tylko w lm «narzeczony z narzeczoną; para zaręczona; narzeczeństwo» Narzeczeni składają dokumenty w urzędzie stanu… …   Słownik języka polskiego

• narzeczony — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. jak przym. Ia, narzeczonyczeni {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna, którego oświadczyny zostały przyjęte, mężczyzna zaręczony z kobietą {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień