-
1 zaprzęg
сущ.• группа• ярмо -
2 psi zaprzęg
собачье ярмоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > psi zaprzęg
-
3 mułowy
прил.• упрямый* * *%1 прил. om muł1;zaprzęg \mułowy мулы в упряжке, упряжка мулов
● kąpiele \mułowye грязевые ванныosad \mułowy осадок ила;
* * *I прил. от muł IIIzaprzęg mułowy — му́лы в упря́жке, упря́жка му́лов
и́ловый; и́листыйosad mułowy — оса́док и́ла
-
4 piątka
piąt|ka♀, мн. Р. \piątkaek 1. пятёрка;w \piątka kę впятером;
2. (zaprzęg) пятерик ♂, пятёрка (лошадей);3. пятый номер (дома etc.); пятёрка (о środkach lokomocji);● przybić \piątkakę разг. ударить по рукам (в знак согласия etc.)
* * *ж, мн P piątek1) пятёркаw piątka kę — впятеро́м
3) пя́тый но́мер (до́ма и т. п.); пятёрка ( o środkach lokomocji)• -
5 zaprząg
zaprz|ąg♂, Р. \zaprzągęgu запряжка ž, упряжка ž+* * *м, P zaprzęguзапря́жка ż, упря́жка żSyn:
См. также в других словарях:
zaprzęg — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. zaprzęgęgu {{/stl 8}}{{stl 7}} zwierzęta zaprzężone do jakiegoś pojazdu, np. wozu, sań; pojazd wraz z zaprzężonymi do niego zwierzętami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyścig zaprzęgów. Konie chodzą w zaprzęgu. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaprzęg — m III, D. u, N. zaprzęggiem; lm M. i «pojazd wraz z zaprzężonym koniem lub innym zwierzęciem pociągowym; koń zaprzężony do pojazdu; uprząż, pojazd wraz z uprzężą; zaprząg» Psi zaprzęg. Wóz z zaprzęgiem … Słownik języka polskiego
lejc — m II, D. a; lm M. e, D. ów ( y) zwykle w lm «część uprzęży, sznur lub rzemień przywiązany z obu stron do uzdy i służący do kierowania koniem w zaprzęgu; także rzemień stanowiący część uzdy; cugle, wodze» Ująć, ściągnąć lejce. Ściągnąć konie… … Słownik języka polskiego
cug — m III, D. u, Ms. cuggiem; lm M. i 1. pot. «przepływ powietrza w piecu, wentylatorze itp.» 2. przestarz. «zaprzęg składający się z sześciu lub czterech koni, zwykle jednej maści, zaprzężonych parami» Jechać cugiem. 3. przestarz. zwykle w lm «para… … Słownik języka polskiego
cugowy — przym. od cug a) w zn. 1: Koń cugowy. b) w zn. 2: Zaprzęg cugowy … Słownik języka polskiego
czwórka — ż III, CMs. czwórkarce; lm D. czwórkarek 1. «cyfra oznaczająca liczbę 4» 2. «stopień szkolny oznaczający ocenę dobrą» Dostać, mieć czwórkę z matematyki. 3. «grupa czterech osób, zwierząt, przedmiotów» Cała czwórka zasiadła do brydża. Uczyli się w … Słownik języka polskiego
czwórkowy — przym. od czwórka (zwykle w zn. 2, 4, 5) a) w zn. 2: Czwórkowy uczeń. b) w zn. 4: Kolumna czwórkowa. c) w zn. 5: Czwórkowy zaprzęg koni … Słownik języka polskiego
dyszlowy — przym. od dyszel Dyszlowy zaprzęg. ∆ Koń dyszlowy «koń zaprzęgnięty do wozu, chodzący przy dyszlu» dyszlowe blm w użyciu rzecz. «w Polsce średniowiecznej: opłata za korzystanie z dróg, pobierana na rogatkach od przejeżdżających pojazdów» … Słownik języka polskiego
konny — konni «jeżdżący konno, posługujący się koniem albo końmi; poruszający się przy pomocy konia, zaprzężony w konia lub konie, z udziałem konia lub koni» Rycerz konny. Oddział konny. Konna piechota. Konna przejażdżka. Konny zaprzęg, wóz, tramwaj.… … Słownik języka polskiego
parokonny — «zaprzężony w parę koni» Zaprzęg, wóz parokonny … Słownik języka polskiego
poszóstny — «zaprzężony w sześć koni» Poszóstna kareta. Poszóstny zaprzęg, cug … Słownik języka polskiego