-
1 zapłakać
(-czę, -czesz); vi perf* * *pf.- aczę -aczesz burst into tears, weep, wail; zapłakać z radości/ze szczęścia cry from joy/happiness; zapłakał jak dziecko he wept like a child; zapłakać nad swoim losem cry over one's fate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zapłakać
-
2 zapła|kać
pf (zapłaczę) vi 1. (zacząć płakać) to start crying- zapłakać z żalu/ze szczęścia to start crying with grief/happiness ⇒ płakać2. przen. to bemoan- zapłakać nad swoim/czyimś losem to bemoan one’s/sb’s lot ⇒ płakaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zapła|kać
-
3 zabeczeć
pf.- ę -ysz1. (o kozie itp.) (= wydać głos) bleat, baa.2. pot. (= zapłakać) blubber, boohoo.3. pot. (= zaśpiewać fałszywie) bleat, bellow.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zabeczeć
-
4 zabuczeć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zabuczeć
-
5 zakwilić
pf.1. ( o ptakach) (= zaśpiewać) chirp, chirrup.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zakwilić
-
6 zapłakiwać się
impf ⇒ zapłakać się* * *ipf.keep crying/weeping, lament, abandon oneself to tears, pipe one's eyes, weep one's heart out; zapłakiwać się z żalu wail with grief.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zapłakiwać się
-
7 zabecz|eć
pf (zabeczysz, zabeczał, zabeczeli) vi 1. [owca, koza] to bleat 2. pot. [dudy, kobza] to drone 3. pot. (zapłakać) to start bawling pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zabecz|eć
-
8 zabucz|eć
pf (zabuczysz, zabuczał, zabuczeli) vi 1. [syrena alarmowa] to hoot; [chrząszcz, trzmiel] to drone ⇒ buczeć 2. pot. (zapłakać) to blubber pot. ⇒ buczeć 3. pot. (odezwać się niskim głosem) [osoba] to boom- „spokój!”, zabuczał ojciec ‘quiet!,’ boomed father ⇒ buczećThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zabucz|eć
См. также в других словарях:
zapłakać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIa, zapłakaćpłacze, zapłakaćpłacze {{/stl 8}}{{stl 7}} zacząć płakać, lamentować, ubolewać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niemowlę zapłakało z głodu. Zapłakała nad jego losem. Zapłakać z bólu, z radości, z żalu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapłakać — dk IX, zapłakaćpłaczę, zapłakaćpłaczesz, zapłakaćpłacz, zapłakaćał «zacząć płakać, wybuchnąć płaczem, rozpłakać się; zacząć lamentować, ubolewać» Zapłakać cicho, głośno, żałośnie. Zapłakać z rozpaczy, z żalu. Zapłakać z radości, ze szczęścia.… … Słownik języka polskiego
zapłakać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} płacząc, cierpiąc z jakiegoś powodu, zadręczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapłakać się z rozpaczy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łza — 1. Coś jest (czyste) jak łza «coś jest bardzo czyste»: Woda wypływająca z Filtrów jest czysta jak łza – zapewnia zastępca kierownika zakładu wodociągu centralnego. DD 30/03/2001. 2. Ktoś (jest) czysty jak łza, brylant, kryształ itp. «ktoś nie ma… … Słownik frazeologiczny
oblać — kogoś, coś łzami «zapłakać z czyjegoś lub jakiegoś powodu»: Po paru dniach wyżlica zdechła. Danka oblała ją gorącymi łzami, a ojciec przysiągł nigdy więcej nie mieć suki. D. Koral, Wydziedziczeni. Kogoś oblewa (zimny) pot zob. pot 2. Ktoś oblany… … Słownik frazeologiczny
oblewać — Oblać kogoś, coś łzami «zapłakać z czyjegoś lub jakiegoś powodu»: Po paru dniach wyżlica zdechła. Danka oblała ją gorącymi łzami, a ojciec przysiągł nigdy więcej nie mieć suki. D. Koral, Wydziedziczeni. Kogoś oblewa (zimny) pot zob. pot 2. Ktoś… … Słownik frazeologiczny
oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… … Słownik języka polskiego
popłakać — dk IX, popłakaćpłaczę, popłakaćpłaczesz, popłakaćpłacz, popłakaćał «spędzić chwilę na płaczu, płacząc trochę» Popłakać na filmie. Popłakać po stracie kogoś bliskiego. popłakać się «wzruszyć się aż do płaczu; rozpłakać się, zapłakać» Popłakać się… … Słownik języka polskiego
uronić — dk VIa, uronićnię, uronićnisz, uroń, uronićnił, uronićniony 1. książk. «dać wypaść, upuścić; zgubić coś małego, drobnego» Nie uronił ani kropli płynu ze szklanki. Zbierać pióra uronione przez gęsi. ◊ Uronić łzę (łzy) «zapłakać» 2. książk. zwykle… … Słownik języka polskiego
zabeczeć — dk VIIb, zabeczećczę, zabeczećczysz, zabeczećbecz, zabeczećczał, zabeczećczeli 1. «o niektórych zwierzętach, zwłaszcza o owcy, kozie: wydać głos» Gdzieś daleko zabeczały kozice. przen. a) «brzydko zaśpiewać» Uczniowie zabeczeli fałszywie jakąś… … Słownik języka polskiego
zabuczeć — dk VIIb, zabuczećczę, zabuczećczysz, zabuczećbucz, zabuczećczał, zabuczećczeli 1. «wydać niski, przeciągły dźwięk» Głośno zabuczała syrena alarmowa. Chrząszcz zabuczał mi nad uchem. 2. pot. «głośno zapłakać» Dzieci zabuczały ze strachu … Słownik języka polskiego