-
1 zamknąć
1) закрыть2) zamknąć (bilans) составить, подвести3) zamknąć (na klucz) запереть4) zamknąć (np. nawias) заключить5) zamknąć (np. powieki) сомкнуть6) zamknąć (np. przejazd) перекрыть7) zamknąć (skończyć) закончить8) zamknąć (usta komuś) зажать (рот кому-л.)9) zamknąć (w więzieniu) заключитьzłączyć, spoić (końce) замкнуть (соединить концы)techn. uziemić техн. замкнуть (на землю)techn. zewrzeć техн. замкнуть (накоротко)* * *zamkn|ąć\zamknąćięty сов. 1. закрыть;\zamknąć na klucz (na kłódkę) запереть на ключ (на замок); \zamknąć oczy закрыть глаза; \zamknąć sklep закрыть магазин; \zamknąć radio, telewizor выключить радио, телевизор; \zamknąć zebranie, posiedzenie закрыть собрание, совещание (заседание);
2. разг. заключить, посадить (в тюрьму etc.);● \zamknąć nawias закрыть скобки;
\zamknąć w nawiasy заключить в скобки+1. zawrzeć 2. uwięzić
* * *zamknięty сов.1) закры́тьzamknąć na klucz (na kłódkę) — запере́ть на ключ (на замо́к)
zamknąć oczy — закры́ть глаза́
zamknąć sklep — закры́ть магази́н
zamknąć radio, telewizor — вы́ключить ра́дио, телеви́зор
zamknąć zebranie, posiedzenie — закры́ть собра́ние, совеща́ние (заседа́ние)
2) разг. заключи́ть, посади́ть (в тюрьму и т. п.)•- zamknąć w nawiasySyn:
См. также в других словарях:
zamknąć — dk Va, zamknąćnę, zamknąćniesz, zamknąćnij, zamknąćnął, zamknąćnęła, zamknąćnęli, zamknąćnięty, zamknąćnąwszy zamykać ndk I, zamknąćam, zamknąćasz, zamknąćają, zamknąćaj, zamknąćał, zamknąćany 1. «zasłonić, zakryć czymś wejście, wlot, otwór do… … Słownik języka polskiego
usta — blp, D. ust «otwór naturalny w twarzy człowieka prowadzący do przewodu pokarmowego i oddechowego, od przodu zamknięty wargami; także same wargi» Grube, mięsiste, pełne, wydatne usta. Koralowe, karminowe, malinowe usta. Drobne, ładnie wykrojone… … Słownik języka polskiego
zamknąć — 1. Zamknąć komuś (czyjeś) oczy, powieki «będąc przy czyjejś śmierci, przysłonić jego oczy powiekami»: (...) proszę bardzo zwolnić mojego syna, zanim oczy zamknę, żeby go jeszcze ujrzały i żeby on zamknął moje oczy i żebym umarła w spokoju za moją … Słownik frazeologiczny
usta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. ust {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zamykany (wargami) otwór w dolnej części twarzy, wewnątrz przechodzący w jamę (ustną), stanowiący część (początek) układu oddechowego oraz … Langenscheidt Polski wyjaśnień
usta — 1. Być na ustach wszystkich «być powszechnie wspominanym, być przedmiotem rozmów»: Najwyższy czas dowiedzieć się czegoś o słodkiej Penelope Cruz, bo już niedługo będzie na ustach wszystkich. Cosm 7/2000. 2. Coś przechodzi z ust do ust «coś jest… … Słownik frazeologiczny
zamknąć się — 1. Koło, kółko się zamyka a) «jakieś sytuacje, czynniki wzajemnie się warunkują, uniemożliwiając rozwiązanie problemu»: Polskich piosenek jest też coraz mniej w polskich radiach, bo słuchacze nie chcą ich słuchać (a rządzi prawo rynku). Inżynier… … Słownik frazeologiczny
zamykać się – zamknąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odgradzać się od kogoś, czegoś, zamykając drzwi pomieszczenia; odseparowywać się, unikać kogoś, czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zamykać się w pokoju. Zamknąć się w mieszkaniu. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zamykać – zamknąć usta — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} zmuszać kogoś do milczenia; uciszać kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie można zamykać ust opinii publicznej. Swoim wystąpieniem zamknął usta oponentom. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zamykać — 1. Zamknąć komuś (czyjeś) oczy, powieki «będąc przy czyjejś śmierci, przysłonić jego oczy powiekami»: (...) proszę bardzo zwolnić mojego syna, zanim oczy zamknę, żeby go jeszcze ujrzały i żeby on zamknął moje oczy i żebym umarła w spokoju za moją … Słownik frazeologiczny
morda — Drzeć mordę zob. gęba 3. Drzeć, rozedrzeć, wydrzeć (na kogoś) mordę; skoczyć, rzucić się, wyjechać (na kogoś) z mordą, doskakiwać do kogoś z mordą zob. gęba 4. Morda w kubeł zob. kubeł. Nakłaść komuś po mordzie zob. nakłaść 2. Padać na mordę zob … Słownik frazeologiczny
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego