-
1 zadośćuczynienie
zadośćuczynienie n (-a) Genugtuung f; Wiedergutmachung f -
2 zadośćuczynienie
zadośćuczynienie [zadɔɕʨ̑uʧ̑ɨɲɛɲɛ] ntGenugtuung f -
3 satysfakcja
złośliwa satysfakcja Schadenfreude f;satysfakcja seksualna sexuelle Befriedigung f;mieć satysfakcję zufrieden sein, befriedigt sein;dawać satysfakcję k-u jemanden befriedigen, jemanden zufrieden machen;mieć satysfakcję z pracy mit seiner Arbeit zufrieden sein, von seiner Arbeit erfüllt sein -
4 odszkodowanie
odszkodowanie [ɔtʃkɔdɔvaɲɛ] nt -
5 Genugtuung
-
6 Schmerzensgeld
zadośćuczynienie nt pieniężne za ból -
7 Sühne
Sühne ['sy:nə] <-, -n> f\Sühne auferlegen zadać pokutę\Sühne [für etw] leisten zadośćuczynić [za coś] -
8 Trostpflaster
См. также в других словарях:
zadośćuczynienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zadośćuczynić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} wynagrodzenie za wyrządzoną krzywdę, szkodę; także:… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadośćuczynienie — n I 1. rzecz. od zadośćuczynić. 2. «moralne lub materialne odszkodowanie, wynagrodzenie za coś; rekompensata» Zadośćuczynienie za krzywdę moralną. Dać komuś, uzyskać zadośćuczynienie. Wymagać, żądać zadośćuczynienia … Słownik języka polskiego
ekspiacja — ż I, DCMs. ekspiacjacji zwykle blm «okupienie winy; pokuta, zadośćuczynienie, przebłaganie» Ekspiacja za grzechy. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nawiązka — ż III, CMs. nawiązkazce; lm D. nawiązkazek 1. przestarz. «to, co się daje ponad należność; naddatek; to, co przekracza przewidywany zysk, dochód; nadwyżka» dziś zwykle w wyrażeniu: z nawiązką. 2. praw. «kara pieniężna stanowiąca rodzaj… … Słownik języka polskiego
okupić — dk VIa, okupićpię, okupićpisz, okup, okupićpił, okupićpiony okupywać ndk VIIIa, okupićpuję, okupićpujesz, okupićpuj, okupićywał, okupićywany 1. «opłacić coś jakimś, zwykle wielkim kosztem» Okupić coś życiem. Drogo okupił chwilę nieuwagi.… … Słownik języka polskiego
pokuta — ż IV, CMs. pokutakucie, blm «kara za jakieś wykroczenie; także: odbywanie tej kary; w wielu religiach: kara mająca stanowić moralne zadośćuczynienie za grzech» Pokuta za lekkomyślność, za lenistwo, za pychę. Ciężka, szczera pokuta. Odbyć pokutę.… … Słownik języka polskiego
satysfakcja — ż I, DCMs. satysfakcjacji, blm 1. «uczucie przyjemności, zadowolenia (np. z dokonania czegoś)» Całkowita, prawdziwa satysfakcja. Satysfakcja z przeprowadzenia, z uzyskania czegoś. Odczuwać, sprawiać satysfakcję. Stwierdzić coś z satysfakcją.… … Słownik języka polskiego
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
zmazać — dk IX, zmażę, zmażesz, zmaż, zmazaćał, zmazaćany zmazywać ndk VIIIa, zmazaćzuję, zmazaćzujesz, zmazaćzuj, zmazaćywał, zmazaćywany «zetrzeć coś napisanego lub namalowanego; zatrzeć coś, aby się stało niewidoczne» Zmazać gąbką napis z tablicy.… … Słownik języka polskiego
ekspiacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} pokuta, zadośćuczynienie za popełnione grzechy; okupienie winy, przebłaganie <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nawiązka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. nawiązkazce; lm D. nawiązkazek {{/stl 8}}{{stl 7}} kara pieniężna nakładana sądownie jako odszkodowanie za wyrządzone krzywdy; zadośćuczynienie {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oddać [odpłacić i in.] … Langenscheidt Polski wyjaśnień