-
1 zadźwięczeć
глаг.• зазвучать• прозвенеть* * *сов. зазвучать, прозвучать+rozbrzmieć, zabrzmieć
* * *сов.зазвуча́ть, прозвуча́тьSyn: -
2 rozbrzmieć
глаг.• раздать• раздаться* * *сов. 1. раздаться, разнестись, прозвучать;2. (napełnić się dźwiękami) огласиться+1. zabrzmieć, zadźwięczeć, rozlec się
* * *сов.1) разда́ться, разнести́сь, прозвуча́ть2) ( napełnić się dźwiękami) огласи́тьсяSyn: -
3 zadzwonić
глаг.• зазвенеть• зазвонить• звонить• позвонить• прозвонить* * *сов. 1. зазвонить;2. зазвенеть; 3. do kogo позвонить кому (по телефону)+2. zadźwięczeć 3. zatelefonować
* * *сов.1) зазвони́ть2) зазвене́тьSyn:zadźwięczeć 2), zatelefonować 3) -
4 odezwać się
odezwę się, odezwie się, odezwij się сов.1) сказа́ть, произнести́odezwać się się do kogoś — заговори́ть с ке́м-л., обрати́ться к кому́-л.
2) разда́ться, послы́шаться3) перен. отозва́тьсяodezwać się się o kimś lekceważąco — пренебрежи́тельно отозва́ться о ко́м-л.
odezwała się w kimś ambicja — в ко́м-л. заговори́ло самолю́бие
4) отозва́ться, пода́ть весть5) карт. объяви́ть ( масть)odezwać się się w piki — объяви́ть пи́ки
Syn: -
5 odezwać
глаг.• беседовать• высказывать• выступать• говорить• заговорить• звучать• перейти• поговаривать• разговаривать• сказать* * *odezw|aćsię, \odezwaćę się, \odezwaćie się, \odezwaćij się сов. 1. сказать, произнести;\odezwać się do kogoś заговорить с кем-л., обратиться к кому-л.; 2. раздаться, послышаться; 3. перен. отозваться; \odezwać się о kimś lekceważąco пренебрежительно отозваться о ком-л.; \odezwaćała się w kimś ambicja в ком-л. заговорило самолюбие; 4. отозваться, подать весть; 5. карт. объявить (масть); \odezwać się w piki объявить пики+1. powiedzieć 2. rozlec się, zabrzmieć, zadźwięczeć 4. przesłać wiado-mość 5. zgłosić
См. также в других словарях:
zadźwięczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIa, zadźwięczećczy, zadźwięczećczał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydać, zacząć wydawać charakterystyczny metaliczny dźwięk; zadzwonić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zadźwięczały… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadźwięczeć — dk VIIb, zadźwięczećczy, zadźwięczećczał 1. «wydać metaliczny dźwięk; zadzwonić» Zadźwięczał dzwonek u drzwi. Zadźwięczały szyby. 2. «dać się słyszeć jako pewien dźwięk lub zespół dźwięków; odezwać się, zabrzmieć, rozbrzmieć» Jej głos zadźwięczał … Słownik języka polskiego
rozbrzmieć — dk VIIa, rozbrzmiećmi, rozbrzmiećmiał rozbrzmiewać ndk I, rozbrzmiećwa, rozbrzmiećają, rozbrzmiećał 1. «o dźwiękach, odgłosach: dać się słyszeć, rozlec się; zabrzmieć, zadźwięczeć» W lesie rozbrzmiewały nawoływania. Rozbrzmiał krzyk, śmiech,… … Słownik języka polskiego
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
zabrzęczeć — dk VIIb, zabrzęczećczę, zabrzęczećczysz, zabrzęczećbrzęcz, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli 1. «wydać brzęk; zadźwięczeć» Zabrzęczały naczynia, szyby w oknach. Zabrzęczały muchy. Dzwonek zabrzęczał. 2. rzad. «spowodować powstanie brzęku,… … Słownik języka polskiego
zabrzmieć — dk VIIa, zabrzmiećbrzmi, zabrzmiećbrzmij, zabrzmiećbrzmiał 1. «dać się słyszeć; rozlec się, odezwać się» Zabrzmiały ciche dźwięki fortepianu. Zabrzmiał śmiech, śpiew. Zabrzmiała pieśń. Echo zabrzmiało w oddali. Zabrzmiała głośna komenda. przen. W … Słownik języka polskiego
zadzwonić — dk VIa, zadzwonićnię, zadzwonićnisz, zadzwonićdzwoń, zadzwonićnił 1. «poruszyć dzwonem lub dzwonkiem, nacisnąć guzik dzwonka, wywołując dźwięczenie; dać znać o czymś dzwonkiem, dzwonieniem» Zadzwonić do drzwi, do bramy. Zadzwonić na obiad. ∆… … Słownik języka polskiego
zajęczeć — dk VIIb, zajęczećczę, zajęczećczysz, zajęczećczał, zajęczećczeli «wydać jęk, głos podobny do jęku; powiedzieć coś z jękiem, płaczliwie, żałośnie» Chory zajęczał głośno. Dziecko zajęczało marudnie. przen. «zabrzmieć, zadźwięczeć żałośnie, smutnie» … Słownik języka polskiego
zabrzęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zabrzęczećczę, zabrzęczećczy, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydać brzęk; zacząć brzęczeć; zadzwonić, zadźwięczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabrzęczały … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadudnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zadudnićnię, zadudnićni, zadudnićnij {{/stl 8}}{{stl 7}} wydać głuchy odgłos, dudnienie; też: zacząć dudnić; zadźwięczeć głucho : {{/stl 7}}{{stl 10}}Koła zadudniły po bruku. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIc, zawyćwyję, zawyćwyje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o niektórych zwierzętach: wydać przeciągły, długi, jękliwy dźwięk, odezwać się wyciem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psy zawyły. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
