-
1 zaczarować
глаг.• заворожить• заколдовать• заколдовывать• зачаровать• зачаровывать• обворожить• околдовать• околдовывать• очаровывать -
2 uroczyć
urocz|yć\uroczyćony сов. 1. уст. сглазить;2. перен. очаровать, обворожить, заворожить+1. rzucić urok, zaczarować 2. zachwycić
* * *uroczony сов.1) уст. сгла́зить2) перен. очарова́ть, обворожи́ть, заворожи́тьSyn: -
3 urzec
urze|c\urzecknę, \urzecknie, \urzeckł, \urzecczony сов. 1. очаровать, заворожить, заколдовать;jak \urzec czony как заворожённый;
2. сглазить+1. oczarować, olśnić, zachwycić 2. zaczarować, uroczyć
* * *urzeknę, urzeknie, urzekł, urzeczony сов.1) очарова́ть, заворожи́ть, заколдова́ть2) сгла́зитьSyn: -
4 zaklasyfikować
глаг.• классифицировать* * *zaklasyfikowa|ć\zaklasyfikowaćny сов. классифицировать, отнести к какому-л. разряду (к какой-л. категории) żaki|ąć, \zaklasyfikowaćnę, \zaklasyfikowaćnie, \zaklasyfikowaćnij, \zaklasyfikowaćety сов. 1. выругаться;2. (zaczarować) заклясть, заколдовать* * *zaklasyfikowany сов.классифици́ровать, отнести́ к како́му-л. разря́ду (к како́й-л. катего́рии) -
5 zakląć
глаг.• выругать• выругаться• заколдовать• заколдовывать• зачаровывать• обворожить• околдовывать• очаровывать• приворожить• ругнуть• ругнуться* * *zaklnę, zaklnie, zaklnij, zaklęty сов.1) вы́ругаться2) ( zaczarować) закля́сть, заколдова́ть
См. также в других словарях:
zaczarować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zaczarowaćruję, zaczarowaćruje, zaczarowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} według dawnych wierzeń, dziś w baśniach i legendach: rzucić na kogoś lub na coś czar; obdarzyć coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaczarować — Zaczarowany krąg, zaczarowane koło zob. krąg 2 … Słownik frazeologiczny
zaczarować — dk IV, zaczarowaćruję, zaczarowaćrujesz, zaczarowaćruj, zaczarowaćował, zaczarowaćowany «w dawnych wierzeniach, w baśniach: rzucić na kogoś lub na coś czary, nadać komuś lub czemuś magiczne właściwości» Wróżka zaczarowała księcia w kruka.… … Słownik języka polskiego
rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
urzec — dk Vc, urzeknę, urzekniesz, urzeknij, urzekł, urzekła, urzekli, urzekłszy, urzeczony urzekać ndk I, urzecam, urzecasz, urzecają, urzecaj, urzecał 1. «według dawnych wierzeń: rzucić na kogoś urok; zaczarować» 2. «wzbudzić podziw, zachwyt, olśnić,… … Słownik języka polskiego
zaczarowany — zaczarowanyani imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zaczarować (p.) zaczarowany w użyciu przym. «niezwykle, urzekająco piękny; czarowny, bajkowy» Zaczarowany świat. Zaczarowana kraina … Słownik języka polskiego
zakląć — dk Xc, zakląćklnę, zakląćklniesz, zakląćklnij, zakląćklął, zakląćklęła, zakląćklęli, zakląćklęty zaklinać ndk I, zakląćam, zakląćasz, zakląćają, zakląćaj, zakląćał, zakląćany 1. tylko dk «wypowiedzieć przekleństwo, przekląć» Zakląć brzydko,… … Słownik języka polskiego
zauroczyć — dk VIb, zauroczyćczę, zauroczyćczysz, zauroczyćocz, zauroczyćczył, zauroczyćczony «rzucić na kogoś, na coś urok; zaczarować» Nie mówił o swych planach, żeby nie zauroczyć … Słownik języka polskiego
zauroczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zauroczyćoczę, zauroczyćczy, zauroczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oczarować kogoś, wprawić kogoś w zachwyt, podziw; urzec, zafascynować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zauroczyła… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
