zabronić

См. также в других словарях:

• zabronić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zabraniać;{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}być zabronionym pod odpowiedzialnością sądową [i in.] {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zabronić — dk VIa, zabronićnię, zabronićnisz, zabronićbroń, zabronićnił, zabronićniony zabraniać ndk I, zabronićam, zabronićasz, zabronićają, zabronićaj, zabronićał, zabronićany «nie pozwolić komuś na coś; nie dać komuś zrobić czegoś; zakazać komuś czegoś»… …   Słownik języka polskiego

• zabraniać — → zabronić …   Słownik języka polskiego

• uziemić — Zabronić dziecku wychodzenia z domu za karę Eng. To prevent a child from going out as a punishment …   Słownik Polskiego slangu

• zabraniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zabraniaćam, zabraniaća, zabraniaćają, zabraniaćany {{/stl 8}}– zabronić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zabraniaćnię, zabraniaćni, zabraniaćbroń, zabraniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} zakazywać robienia czegoś; nie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• drzwi — 1. Chodzić od drzwi do drzwi «żebrać»: Skarżyć się Bogu na głód będziemy mieć prawo dopiero wtedy, gdy wszyscy zaczniemy chodzić od drzwi do drzwi, prosząc o chleb (...). Z. Kossak, Pożoga. 2. Drzwi się gdzieś nie zamykają «gdzieś jest duży ruch …   Słownik frazeologiczny

• kaganiec — Nałożyć komuś kaganiec «ograniczyć czyjąś swobodę, zabronić czegoś»: Mamy do czynienia z próbą nałożenia kagańca ludziom zabiegającym o respektowanie ich praw (...). Życie 07/01/2000. Nieść, zapalić kaganiec oświaty zob. oświata …   Słownik frazeologiczny

• siła — 1. Co sił, co siły, ile sił, z całej siły, z całych sił «jak najszybciej, jak najmocniej»: (...) ile sił w nogach wybiegłam z mieszkania na ulicę. Cosm 10/2000. 2. Ktoś (jest) w sile wieku «o kimś dorosłym, dojrzałym, będącym w pełni sił… …   Słownik frazeologiczny

• dom — m IV, DMs. u; lm M. y 1. «budynek przeznaczony na mieszkania, na pomieszczenia dla zakładów pracy, instytucji itp.» Dom murowany, parterowy, piętrowy, narożny. Dom nowoczesny, stylowy, staroświecki, zabytkowy. Dom jednorodzinny, wielorodzinny,… …   Słownik języka polskiego

• drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na …   Słownik języka polskiego

• granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… …   Słownik języka polskiego