Перевод: с польского на все языки

zaślubiać

1 zaślubiać

impf ⇒ zaślubić
* * *

(-biam, -biasz); perf; - bić; vt

książk to wed

* * *

zaślubiać

ipf.

zaślubić pf. lit. wed.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaślubiać
2 zaślubiać

zaślubiać (-am) < zaślubić> (-ię) lit (A) sich mit jemandem vermählen

Słownik polsko-niemiecki > zaślubiać
3 zaślubiać

zaślubiać [zaɕlubjaʨ̑], zaślubić [zaɕlubiʨ̑]

vt, vt perf ( książk) ehelichen, heiraten

Nowy słownik polsko-niemiecki > zaślubiać
4 zaślubiać

глаг.

• женить

• жениться

Słownik polsko-rosyjski > zaślubiać
5 zaślubiać

épouser

Słownik Polsko-Francuski > zaślubiać
6 zaślubiać

одружуватися

Praktyczny słownik polsko-ukraiński > zaślubiać
7 zaślub|ić

pf — zaślubiać impf vt książk. [osoba] to wed [mężczyznę, kobietę]
- zaślubić kogoś z kimś to wed sb to sb

- nowo zaślubiona żona a newly wedded wife

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaślub|ić
8 zaślubić

zaślubiać (-am) < zaślubić> (-ię) lit (A) sich mit jemandem vermählen

Słownik polsko-niemiecki > zaślubić

zaślubić — dk VIa, zaślubićbię, zaślubićbisz, zaślubićślub, zaślubićbił, zaślubićbiony zaślubiać ndk I, zaślubićam, zaślubićasz, zaślubićają, zaślubićaj, zaślubićał, zaślubićany, książk. «wziąć z kimś ślub, zawrzeć z kimś małżeństwo; poślubić» Zaślubić… … Słownik języka polskiego