załamanie

См. также в других словарях:

• załamanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}}, od cz. załamać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}załamanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. załamanieań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• załamanie — n I 1. rzecz. od załamać. 2. lm D. załamanieań «miejsce, w którym coś jest zgięte pod pewnym kątem, załamane; zagięcie, załom, wgłębienie» Załamanie tkaniny. Załamania skały. Załamania linii brzegowej. Załamania dachu. ∆ fiz. Załamanie fal… …   Słownik języka polskiego

• krach — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieprzewidziany i gwałtowny spadek oczekiwanych zysków, prowadzący do katastrofalnych strat finansowych; nagłe załamanie ekonomiczne;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ПЕРЕЛОМ ПРОФИЛЯ — точки пересечения прямых участков продольного профиля дороги в местах изменения продольных уклонов (Болгарский язык; Български) чупка на профил (Чешский язык; Čeština) lom nivelety (Немецкий язык; Deutsch) Neigungswechsel (Венгерский язык;… …   Строительный словарь

• brzask — m III, D. u, N. brzaskkiem; lm M. i 1. «jasność dzienna o słabym nasileniu wytworzona przez załamanie w powietrzu promieni słońca będącego pod widnokręgiem; świt» Brzask poranny. Brzask jutrzenki. Wyjść o (pierwszym) brzasku na polowanie. 2.… …   Słownik języka polskiego

• dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… …   Słownik języka polskiego

• jonosfera — ż IV, CMs. jonosferaerze, blm «warstwa atmosfery położona na wysokości od 50 60 do 600 1000 km nad powierzchnią Ziemi, w której występuje znaczna ilość swobodnych elektronów i jonów, powodująca załamanie, odbicie, pochłanianie i polaryzację fal… …   Słownik języka polskiego

• kant — m IV, D. u, Ms. kancie; lm M. y 1. «brzeg ostro załamany; krawędź, załamanie» Ostre kanty. Kant stołu, biurka. Kanty spodni. Spodnie uprasowane na kant. ◊ pot. Uprasować, wyprasować coś, zwykle spodnie, na kant «prasując utrwalić, usztywnić… …   Słownik języka polskiego

• kogut — m IV, DB. a, Ms. kogutucie; lm M. y 1. «samiec kury domowej; także samiec bażanta, cietrzewia i większości innych kuraków» Barwnie upierzony kogut. Pianie koguta. Walki kogutów. Zaperzyć się jak kogut. przen. pot. lm DB. ów a) «mężczyzna… …   Słownik języka polskiego

• kolano — n III, Ms. kolanonie; lm D. kolanoan 1. «część nogi przednia dolna okolica uda i górna podudzia, leżąca przy stawie kolanowym; także sam ten staw» Woda do kolan, po kolana. Klęknąć na jedno kolano. Stłuc sobie kolano. Zapaść się w śnieg po kolana …   Słownik języka polskiego

• krach — m III, D. u; lm M. y «nagłe załamanie się ekonomiczne, katastrofa gospodarcza, upadek firmy; bankructwo, upadłość» Krach gospodarczy, finansowy, giełdowy. Krach spółki handlowej. Nastąpił krach przedsiębiorstwa. przen. «niepowodzenie jakiegoś… …   Słownik języka polskiego