-
1 złorzeczyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > złorzeczyć
-
2 urągać
(-am, -asz); vi* * *ipf.+ Dat.1. pot. (= złorzeczyć, obrażać) curse; offend, hurl abuse at (sb).2. lit. (= wyszydzać) mock, deride.3. przen. urągać zdrowemu rozsądkowi defy common sense; to urąga wszelkim zasadom it's against all rules.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urągać
-
3 kl|ąć
impf (klnę, klęła, klęli) Ⅰ vi 1. (złorzeczyć) to swear, to curse- zaczął kląć na wszystkich, którzy go oszukali he started cursing everybody who had deceived him- psiakrew, klął bez ustanku ‘damn it!’, he kept cursing- klął z cicha, że to wszystko niepotrzebne he swore under his breath that it was all a waste of time ⇒ zakląć2. (rzucać klątwę) to curse- klnąc własną córkę, kazał jej się wynosić z domu cursing his own daughter he told her to get out of the houseⅡ kląć się (przysięgać) to swear- klnę się słowem honoru, że nic nie wiedziałem I swear (that) I had no idea- klęli się na wszystkie świętości they swore by all that was sacred- to wszystko są podłe kalumnie, klęła się ‘this is all just slander’, she sworeThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kl|ąć
-
4 przekl|ąć
pf — przekl|inać impf (przeklnę, przeklęła, przeklęli — przeklinam) Ⅰ vt 1. (złorzeczyć) to curse [los, własną głupotę, warunki życia]- przeklinał godzinę, w której dał się namówić na ten interes he cursed the hour when he let himself be persuaded to get involved in this business2. (rzucić klątwę) to curse- przeklął swoich wrogów he cursed his enemiesⅡ vi (wypowiedzieć przekleństwo) to swear- przeklął siarczyście i trzasnął drzwiami he swore vehemently and slammed the door- słychać było głośne przeklinania loud swearing could be heard■ przeklinać na czym świat stoi pot. to swear vehemently- przeklinać, aż uszy więdną a. puchną pot. to swear like a trooperThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przekl|ąć
-
5 urąg|ać
impf vi książk. 1. (łajać, złorzeczyć) to revile vt (komuś sb) książk.; to shower abuse (komuś on sb) 2. (przynosić ujmę) to be an affront to- to urąga wszelkiej przyzwoitości it’s an affront to common decency- urągać zdrowemu rozsądkowi książk. to be an insult to common sense, to go against all common senseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urąg|ać
-
6 złorzecze|nie
Ⅰ sv ⇒ złorzeczyć Ⅱ n imprecation książk.; curse- mamrotać pod nosem złorzeczenia to utter imprecations a. curses under one’s breathThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > złorzecze|nie
-
7 złorzecz|yć
impf vi (życzyć złego) to invoke evil (komuś/czemuś against sb/sth); to imprecate vt przest.; (przeklinać) to curse vt- złorzeczyła swoim prześladowcom she cursed her persecutors- złorzeczyć Bogu to blaspheme against God- złorzeczył swemu losowi he cursed his luckThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > złorzecz|yć
См. также в других словарях:
złorzeczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, złorzeczyćczę, złorzeczyćczy {{/stl 8}}{{stl 7}} życzyć komuś czegoś złego, wymyślać komuś albo na coś; pomstować, przeklinać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złorzeczył całemu światu. Złorzeczył swojemu wrogowi. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
złorzeczyć — ndk VIb, złorzeczyćczę, złorzeczyćczysz, złorzeczyćrzecz, złorzeczyćczył «życzyć złego, kląć, przeklinać kogoś, coś; wymyślać, pomstować» Złorzeczyć swemu losowi. Złorzeczył swoim prześladowcom … Słownik języka polskiego
ciskać — Ciskać, miotać (na kogoś) bluźnierstwa, klątwy, przekleństwa, obelgi itp.; ciskać, miotać bluźnierstwami, przekleństwami, obelgami itp. «przeklinać, wyklinać, wyzywać kogoś, ubliżać, złorzeczyć komuś»: Lokalni urzędnicy zgrzytają zębami i miotają … Słownik frazeologiczny
bluzgać — ndk I, bluzgaćam, bluzgaćasz, bluzgaćają, bluzgaćaj, bluzgaćał bluznąć dk Va, bluzgaćnę, bluźniesz, bluźnij, bluzgaćnął, bluzgaćnęła, bluzgaćnęli, bluzgnąć dk Va, bluzgaćnę, bluzgaćniesz, bluzgaćnij, bluzgaćnął, bluzgaćnęła, bluzgaćnęli «o płynie … Słownik języka polskiego
chlustać — ndk I, chlustaćam, chlustaćasz, chlustaćają, chlustaćaj, chlustaćał, chlustaćany a. IX, chluszczę, chluszczesz, chluszcz chlusnąć dk Va, chlustaćnę, chluśniesz, chluśnij, chlustaćnął, chlustaćnęła, chlustaćnęli, chluśnięty, chlustaćnąwszy 1.… … Słownik języka polskiego
ciskać — ndk I, ciskaćam, ciskaćasz, ciskaćają, ciskaćaj, ciskaćał, ciskaćany cisnąć dk Va, ciskaćnę, ciśniesz, ciśnij, ciskaćnął, ciskaćnęła, ciskaćnęli, ciśnięty, ciskaćnąwszy 1. «rzucać, miotać» Ciskać kamienie a. kamieniami. Cisnąć czapkę na stół a.… … Słownik języka polskiego
kląć — ndk Xc, klnę, klniesz, klnij, klął, klęła, klęli «używać wyrazów obelżywych, zwykle w zdenerwowaniu, w złości na kogoś lub coś; złorzeczyć, wymyślać» Kląć brzydko, ordynarnie, straszliwie, szpetnie. Klął na złą pogodę. Złościł się i klął przez… … Słownik języka polskiego
pomstować — ndk IV, pomstowaćtuję, pomstowaćtujesz, pomstowaćtuj, pomstowaćował pot. «przeklinać, wymyślać głośno; złorzeczyć komuś lub czemuś» Pomstować na nieporządek. Pomstować na nieuczciwych sprzedawców a. przeciwko nieuczciwym sprzedawcom … Słownik języka polskiego
urągać — ndk I, urągaćam, urągaćasz, urągaćają, urągaćaj, urągaćał 1. pot. «złorzeczyć, wymyślać komuś, okazywać głośno niezadowolenie; łajać» Ciągle urąga mi o byle głupstwo, za byle głupstwo. 2. książk. «przynosić ujmę, uchybiać» Takie postępowanie… … Słownik języka polskiego
złorzeczenie — n I rzecz. od złorzeczyć Daremne żale próżny trud, bezsilne złorzeczenia! Przeżytych kształtów żaden cud nie wróci do istnienia. (Asnyk) … Słownik języka polskiego
kląć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Va, klnę, klnie, klnij, klął, klęli {{/stl 8}}{{stl 7}} w zdenerwowaniu, w złości, bądź z przyzwyczajenia używać wyrazów obelżywych, wulgarnych, przekleństw, przeklinać kogoś lub coś, wymyślać, złorzeczyć, obrażać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień