zębowa

См. также в других словарях:

• Tongue-twister — A tongue twister is a phrase that is designed to be difficult to articulate properly. Tongue twisters may rely on similar but distinct phonemes (e.g., s IPA| [s] and sh IPA| [ʃ] ), unfamiliar constructs in loanwords, or other features of a… …   Wikipedia

• Casse-langue — Virelangue Un virelangue (ou casse langue ou fourchelangue) est une locution (ou une phrase ou un petit groupe de phrases) à caractère ludique, caractérisée par sa difficulté de prononciation ou de compréhension orale, voire des deux à la fois.… …   Wikipédia en Français

• Casse langue — Virelangue Un virelangue (ou casse langue ou fourchelangue) est une locution (ou une phrase ou un petit groupe de phrases) à caractère ludique, caractérisée par sa difficulté de prononciation ou de compréhension orale, voire des deux à la fois.… …   Wikipédia en Français

• Virelangue — Un virelangue (ou casse langue ou fourchelangue) est une locution (ou une phrase ou un petit groupe de phrases) à caractère ludique, caractérisée par sa difficulté de prononciation ou de compréhension orale, voire des deux à la fois. On parle… …   Wikipédia en Français

• brona — ż IV, CMs. bronanie; lm D. bron 1. «narzędzie rolnicze o różnorodnej budowie, konne lub ciągnikowe, przeznaczone do płytkiej uprawy roli i innych prac agrotechnicznych» Brona żelazna, drewniana. Brona leśna, łąkowa. Lekka, ciężka brona. ∆ Brona… …   Słownik języka polskiego

• c — 1. «litera odpowiadająca spółgłosce c» ◊ A b c «rzeczy podstawowe, elementarne wiadomości z jakiejś dziedziny» 2. «spółgłoska bezdźwięczna, przedniojęzykowo zębowa, zwarto szczelinowa, twarda» 3. muz. «pierwszy dźwięk w diatonicznym szeregu… …   Słownik języka polskiego

• d — 1. «litera alfabetu odpowiadająca spółgłosce d» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, twarda, zwarta, dźwięczna» 3. muz. «drugi stopień gamy C dur» ∆ D dur «nazwa tonacji albo skali durowej (majorowej)» Koncert D dur. ∆ d moll «nazwa tonacji… …   Słownik języka polskiego

• f — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę f» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, bezdźwięczna» 3. muz. «czwarty dźwięk w diatonicznym szeregu podstawowym; w systemie solmizacyjnym: fa» ∆ F dur «gama i tonacja durowa z jednym bemolem» ∆ f… …   Słownik języka polskiego

• ł — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę ł (lub niezgłoskotwórcze u)» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, sonorna, płynna, dźwięczna, twarda (lub niezgłoskotwórcze u)» …   Słownik języka polskiego

• miazga — ż III, CMs. miazgazdze, blm «bezkształtna, spoista masa powstała zwykle na skutek rozbicia, zgniecenia, stłuczenia czegoś» Miazga owocowa. Zbić, rozbić, zgnieść, zgruchotać coś na miazgę. ∆ anat. Miazga zęba a. miazga zębowa «miękka, silnie… …   Słownik języka polskiego

• n — 1. «litera alfabetu odpowiadająca spółgłosce n» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, zwarta, nosowa, dźwięczna» …   Słownik języka polskiego