-
1 Это ...
-
2 gegen
prp (A) 1. əks (əkslik mənasında); \gegen meinen Willen istəyimin əksinə (əleyhinə); 2. istiqamət bildirir; mein Zimmer geht \gegen Süden otağım cənuba baxır; 3. əlaqə, münasibət mənasında; er ist gut \gegen mich onun mənə münasibəti yaxşıdır; dein Verdienst ist nichts \gegen das seinige sənin gördüyün iş onun gördüyünün müqabilində heçdir; 4. üçün; \gegen besondere Bezahlung xüsusi ödəmədən ötrü; 5. yaxın, təxminən; das Zimmer ist \gegen 3 Meter hoch otağın hündürlüyü 3 metrə yaxındır -
3 Mitte
f (11) 1. orta ortalıq; 2. mərkəz; \Mitte Januar yanvarın ortalarında; in der \Mitte der Nacht gecə yarısında; er ist \Mitte Vierzig onun yaşı 45-ə yaxındır; 3. ara, mühit; aus unserer \Mitte aramızdan
См. также в других словарях:
yaxın — sif. 1. Məsafə etibarilə çox uzaqda olmayan; yovuq (uzaq qarşılığı). Yaxın çay. Yaxın yer. Evimizə yaxın mağaza. Yaxın aptekdən dərman al. // Zərf mənasında. Yaxın otur. Yaxın gəl. – Keşikçi yaxına gəlcək Telli xanım onun təpəsindən bir əmud… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kirvəlik — is. 1. Kirvə olma. <Xudaverdi:> Bir kirvəlik paltarı keçiribdir əyninə, <Orucun> gözü ayağının altını görmür. Ə. Vəl.. Kirvəlik hər hansı yaxın qohumdan daha yaxındır. P. M.. 2. Dostluq, tanışlıq, yaxınlıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəmsiz — sif. və zərf Heç bir qəmi, dərdi, kədəri, qayğısı olmayan. Qəmsiz adam. – O qəmsiz, qüssəsiz, o xoşbəxt üzü; Mənim ilhamıma yaxındır, düzü. . . S. V.. Axirəti olanların dünyası qəmsiz olmayıb; Seldi, gələr, axar, keçər, amma gərək aşıb daşa.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
toy-düyün — Toy, toy məclisi. // Təntənə, şadyanalıq, şadlıq. İnandım ki, uzaq deyil, vüsal günüm yaxındır; Arazın o tayında da toy düyünüm yaxındı. S. Rüst … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
var — 1. 1. sif. Olan, mövcud olan. Var qüvvə ilə çalışmaq. Var gücünü sərf etmək. Var gücü (qüvvəsi) ilə – bütün qüvvəsini gərginləşdirərək, sərf edərək. Var qüvvəmizlə işləməliyik. – Elə bu zaman maşından düşən zurnaçılar ordlarını doldurub, var… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əqrəb — 1. is. <ər.> 1. zool. Quyruğunun ucunda zəhərli iynəsi olan onurğasız həşərat. Əqrəb sancması. Hər daşı qaldırırsan, altından əqrəb çıxır. Əqrəb zəhərli olur. – Hər kəs məndən sənə yaman qandırsa; Ya əqrəb dişləsin, ya ilan, pərim! A. A.. 2 … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
