-
1 wytłuc
(-kę, -czesz); vt perf(pot: pozabijać) to wipe out (pot)* * *pf.1. zob. wytłukiwać.2. pot. (= zbić kogoś) beat sb up, give sb a thrashing.3. pot. (= zamordować) kill off, murder.pf.1. (= stłuc się doszczętnie) get broken; wszystkie talerze się wytłukły all the plates got broken.2. pot. (= pozabijać się) wipe out.3. pot. (= pobić się z wieloma) beat sb up, give sb a thrashing.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytłuc
-
2 wytłu|c
pf — wytłu|kiwać impf (wytłukę, wytłuczesz, wytłucze, wytłukł, wytłukła, wytłukli — wytłukuję) Ⅰ vt 1. (wybić) to smash, to break [szybę, lustro] 2. (potłuc) to smash [naczynia] 3. (połamać) to crush- grad wytłukł zboże hailstones crushed the crops4. pot. (zbić) to give [sb] a thrashing 5. pot. (zabić wielu) to kill off Ⅱ wytłuc się 1. (zabić jeden drugiego) to wipe one another out 2. (zostać rozbitym) to get broken 3. (pobić się z wieloma) to beat [sb] upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytłu|c
См. также в других словарях:
wytłuc — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, wytłuctłukę, wytłuctłucze, wytłuctłucz, wytłuctłukł, wytłuctłukli, wytłuctłuczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzeniem wybić coś, wypchnąć (zazwyczaj szybę) : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytłuc — dk XI, wytłuctłukę, wytłuctłuczesz, wytłuctłucz, wytłuctłukł, wytłuctłuczony, wytłuctłukłszy rzad. wytłukiwać ndk VIIIb, wytłuckuję, wytłuckujesz, wytłuckuj, wytłuciwał, wytłuciwany 1. «uderzeniem wypchnąć, wysadzić skądś, wybić» Wytłuc szybę… … Słownik języka polskiego
wytłuc się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zostać wytłuczonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytłukły nam się wszystkie talerze. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obić — dk Xa, obiję, obijesz, obij, obił, obity obijać ndk I, obićam, obićasz, obićają, obićaj, obićał, obićany 1. «uderzeniem spowodować uszkodzenie, wyszczerbienie, odpadnięcie czegoś; obtłuc, obtrącić» Obić dzbanek, filiżankę. Obić tynk ze ściany. 2 … Słownik języka polskiego
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego
wygrzmocić — dk VIa, wygrzmocićcę, wygrzmocićcisz, wygrzmocićgrzmoć, wygrzmocićcił, wygrzmocićcony «obić kogoś mocno; wytłuc, wyłomotać, wyłoić» Wygrzmocić kijem, pięściami. □ Jak się Mazur rozochoci, co na drodze, to wygrzmoci … Słownik języka polskiego
