wytępiony

См. также в других словарях:

• dront — m IV, DB. a, Ms. drontncie; lm M. y zool. «Raphus, ptak z rodziny o tej samej nazwie, z rzędu gołębi, ciężki, duży, o uwstecznionych skrzydłach, niezdolny do lotu; żył na Maskarenach, wytępiony w XVII XVIII w.» ‹indonezyjskie› …   Słownik języka polskiego

• krowa — ż IV, CMs. krowawie; lm D. krów 1. «dorosła samica ssaków rogatych przeżuwających, z gromady parzystokopytnych; przeważnie o samicy bydła domowego» Krowa holenderka. Krowa dojna, cielna. Stado krów. Paść krowy. ∆ Krowa mleczna «krowa dająca dużo… …   Słownik języka polskiego

• kuguar — m IV, DB. a, Ms. kuguararze; lm M. y zool. «Pantera (puma) concolor, drapieżnik z rodziny kotów, zamieszkujący lasy i stepy Ameryki Płn. i Płd., szkodnik owiec i bydła, w dużym stopniu wytępiony; puma» ‹z jęz. Indian brazylijskich› …   Słownik języka polskiego

• morski — morskiscy przym. od morze Brzeg, pejzaż morski. Kąpiele morskie. Fale morskie. Flora, fauna morska. Plankton morski. Ptactwo morskie. Piasek morski …   Słownik języka polskiego

• mustang — m III, DB. a, N. mustanggiem; lm M. i «zdziczały koń żyjący w preriach północnoamerykańskich; obecnie prawie wytępiony» ‹ang. z hiszp.› …   Słownik języka polskiego

• tarpan — m IV, DB. a, Ms. tarpannie; lm M. y zool. «Equus gmelini, dziki koń z rodziny koniowatych, jeden z przodków konia domowego; charakteryzował się maścią myszatą, czarną pręgą wzdłuż grzbietu, czarną, stojącą grzywą i czarnym ogonem; najdłużej… …   Słownik języka polskiego

• doszczętnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} o czynności prowadzącej do zniszczenia: całkowicie, zupełnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Doszczętnie spalony, zrujnowany dom. Doszczętnie wytępiony gatunek ptaków. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień