wyspać

См. также в других словарях:

• wyspać się — na wszystkie, na cztery boki zob. bok 8 …   Słownik frazeologiczny

• wyspać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wysypiać się I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyspać się — dk, wyśpię się, wyśpisz się, wyśpij się, wyspać sięspał się wysypiać się ndk I, wyspać sięam się, wyspać sięasz się, wyspać sięają się, wyspać sięaj się, wyspać sięał się 1. «po przespaniu pewnego czasu poczuć się wypoczętym, przestać odczuwać… …   Słownik języka polskiego

• wysypiać się — Wyspać się na wszystkie, na cztery boki zob. bok 8 …   Słownik frazeologiczny

• bok — 1. pot. Coś wychodzi, wyłazi komuś bokiem «coś bardzo dokucza komuś, przysparza kłopotów, czegoś ma się dość»: Już te poprawki bokiem mi wyłażą, teraz mnie czeka ostateczne polerowanie francuskiego przekładu (...). W. Gombrowicz, Walka. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• czas — 1. Ciężkie czasy «okres kryzysu, niedostatku, trudności materialnych, kłopotów»: (...) dzięki stałemu zajęciu – umożliwiała przeżycie całej rodzinie w tych ciężkich czasach. R. Antoszewski, Kariera. 2. Coś jest kwestią czasu «coś musi… …   Słownik frazeologiczny

• wszystek — Komuś się zdaje, wydaje, ktoś myśli, że pozjadał, zjadł, posiadł wszystkie rozumy zob. rozum 3. Mieć wszystkie klepki (w głowie, na miejscu) zob. klepka 2. (Najeść się, wyspać się, wypocząć itp.) za wszystkie czasy zob. czas 13. Nie mieć… …   Słownik frazeologiczny

• bok — m III, D. u, N. bokkiem; lm M. i 1. «prawa albo lewa strona tułowia człowieka lub zwierzęcia» Położyć się na prawym boku. Przewracać się z boku na bok. Wziąć się pod boki. Zawiesić miecz u boku. ◊ Coś jest pod bokiem «coś jest bardzo blisko, do… …   Słownik języka polskiego

• czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

• cztery — + ż. rzecz.; czterej, czterech, m. os.; DMs. czterech, C. czterem, B. m. os. czterech, ż. rzecz. cztery, N. czterema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 4» Czterech mężczyzn idzie. Czterej mężczyźni idą. Cztery jabłka leżą na stole.… …   Słownik języka polskiego

• za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… …   Słownik języka polskiego