wyprzeć

См. также в других словарях:

• wyprzeć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}wypierać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wyprzeć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk IIIa, wyprzećeje, wyprzećprzał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyprzeć — I dk XI, wyprzećprę, wyprzećprzesz, wyprzećprzyj, wyprzećparł, wyprzećparty, wyprzećparłszy wypierać ndk I, wyprzećam, wyprzećasz, wyprzećają, wyprzećaj, wyprzećał, wyprzećany «prąc, pchając usunąć coś skądś, usunąć siłą kogoś lub coś; wypchnąć»… …   Słownik języka polskiego

• wyprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wypierać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wypierać się – wyprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odsuwać od siebie jakieś zarzuty, utrzymując, że nie jest się sprawcą czegoś, zapewniać, że się nie zrobiło, nie powiedziało czegoś, o co jest się posądzonym; odżegnywać się od… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powypierać — I dk I, powypieraćam, powypieraćasz, powypieraćają, powypieraćaj, powypieraćał, powypieraćany «wyprać wiele czegoś, jedno po drugim» Powypierać brudne rzeczy. powypierać się «o wielu plamach lub barwach, deseniach tkaniny: zostać wywabionym po… …   Słownik języka polskiego

• odżegnać — [wym. od żegnać] dk I, odżegnaćam, odżegnaćasz, odżegnaćają, odżegnaćaj, odżegnaćał, odżegnaćany odżegnywać [wym. od żegnywać] ndk VIIIa, odżegnaćnuję, odżegnaćnujesz, odżegnaćnuj, odżegnaćywał, odżegnaćywany, przestarz. «w wierzeniach ludowych:… …   Słownik języka polskiego

• umyć — dk Xa, umyję, umyjesz, umyj, umył, umyty «usunąć brud, kurz itp. za pomocą wody, zwykle z mydłem lub z innymi środkami pomocniczymi (płynami, pastami)» Umyć dziecko przed snem. Umyć wannę, podłogę. Umyć ręce, twarz w miednicy. Umyć naczynia,… …   Słownik języka polskiego

• wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… …   Słownik języka polskiego

• wypierać — I → I wyprzeć II → wyprać …   Słownik języka polskiego

• wyrugować — dk IV, wyrugowaćguję, wyrugowaćgujesz, wyrugowaćguj, wyrugowaćował, wyrugowaćowany «usunąć kogoś z zajmowanego miejsca, pozbawić kogoś nieruchomości; wysiedlić, wydalić, wypędzić» Wyrugować brata z rodzinnej posiadłości. Wyrugować kogoś z jakiejś …   Słownik języka polskiego

• wyrzec — dk Vc, wyrzecrzeknę, wyrzecrzekniesz, wyrzecrzeknij, wyrzecrzekł, wyrzecrzeczony, wyrzecrzekłszy wyrzekać ndk I, wyrzecam, wyrzecasz, wyrzecają, wyrzecaj, wyrzecał, wyrzecany 1. tylko dk «wyrazić coś słowami, mówiąc zakomunikować coś; wymówić,… …   Słownik języka polskiego