-
1 extirpate
wyniszczyćwytępić -
2 изнуриться
( о многих) pomordować się, wycieńczyć się, ( wycieńczyć się) wyniszczyć się, zamęczyć się, zamordować się, zmordować się -
3 искоренять
глаг.• eksterminować• niszczyć• trzebić• tępić• wykorzeniać• wykorzenić• wyniszczyć• wytępić* * *karczować перен., plewić, trzebić, wykorzeniać, wypleniać, wytępiać -
4 истощиться
глаг.• wycieńczyć• wyjałowieć* * *sterać się книжн., wycieńczyć się, wyczerpać się, wyjałowieć, wyniszczyć się -
5 истреблять
глаг.• burzyć• demolować• dziesiątkować• eksterminować• konsumować• niszczyć• pochłaniać• pożerać• pożreć• rozwalać• spożywać• spustoszyć• trawić• trzebić• tępić• unicestwiać• unicestwić• uśmiercać• wykorzeniać• wykorzenić• wyludniać• wyniszczać• wyniszczyć• wytracać• wytępić• zburzyć• zdziesiątkować• zniszczyć• zniweczyć• zużywać* * *przetrzebiać, unicestwiać, tępić, ( zwierzynę) trzebić, wybijać, wyniszczać, wypleniać, wytępiać, zwalczać -
6 удалять
глаг.• kasować• likwidować• obcinać• obciąć• oddalać• oddalić• skasować• skracać• skreślać• uchylać• usuwać• wycierać• wydalać• wydalić• wyganiać• wygnać• wykasować• wykreślić• wymazać• wymazywać• wyniszczyć• wypędzać• wypędzić• wysiedlać• wytępić• zdejmować• zdjąć• zmazać• zmniejszać• zwalniać• zwolnić• ścierać* * *oddalać, wydalać, (воду и т. п.) ściągać, usuwać, wywabiać -
7 уничтожать
глаг.• anulować• burzyć• demolować• dziesiątkować• eksterminować• eliminować• kasować• kruszyć• likwidować• miażdżyć• niszczyć• pochłaniać• pożerać• pożreć• przytłaczać• rozbijać• rozgnieść• rozwalać• skasować• spustoszyć• trzebić• tępić• tłumić• uchylać• unicestwiać• unicestwić• unieważniać• unieważnić• usuwać• uśmiercać• wyabstrahować• wycierać• wyeliminować• wykorzeniać• wykreślić• wymazać• wyniszczyć• wytrzeć• wytępić• zacierać• zburzyć• zdziesiątkować• zetrzeć• zgniatać• zgnieść• zgładzić• zmiażdżyć• zniszczyć• zniweczyć• znosić• ścierać* * *burzyć, druzgotać, kruszyć, miażdżyć, likwidować, niszczyć, ( wyniszczać) przetrzebiać, unicestwiać, trzebić, wyniszczać, wytępiać, zwalczać -
8 винищити
wynyszczytyдієсл. -
9 выморить
глаг.• eksterminować• niszczyć• trzebić• tępić• wykorzeniać• wykorzenić• wymorzyć• wyniszczyć• wytępić -
10 истребить
глаг.• burzyć• demolować• eksterminować• likwidować• niszczyć• rozwalać• spustoszyć• trzebić• tępić• unicestwiać• unicestwić• usuwać• wygubić• wykreślić• wyniszczyć• wytracić• wytępić• zburzyć• zniszczyć• zniweczyć -
11 уничтожить
глаг.• anulować• burzyć• demolować• eksterminować• likwidować• naniszczyć• niszczyć• przetrzebić• rozwalać• skasować• spustoszyć• trzebić• tępić• unicestwiać• unicestwić• unieważniać• unieważnić• usuwać• wykreślić• wyniszczyć• wytępić• zburzyć• zlikwidować• zniszczyć• zniweczyć -
12 détruire
1. burzyć2. niszczyć3. rozbijać4. rujnować5. tępić6. wyniszczyć7. zburzyć8. zniszczyć -
13 exterminer
1. eksterminować2. niszczyć3. trzebić4. tępić5. wyniszczać6. wyniszczyć7. wytępić8. zgładzić -
14 supprimer
1. anulować2. kasować3. likwidować4. niweczyć5. oddalić6. skreślać7. skreślić8. tłumić9. usunięcie10. usuwać11. wykreślić12. wyniszczyć13. wytępić14. zlikwidować15. zniweczyć16. znosić -
15 hugutin
1 eksterminować2 ekstrakt3 klucz4 niszczyć5 skręt6 trzebić7 tępić8 wyciąg9 wyciągać10 wydobywać11 wyjątek12 wyniszczyć13 wypis14 wytępić -
16 lipulin
1 burzyć2 dewastować3 eksterminować4 niszczyć5 pustoszyć6 spustoszyć7 trzebić8 tępić9 wycierać10 wykorzeniać11 wymazywać12 wyniszczyć13 wytrzeć14 wytępić15 zacierać16 zdewastować17 zetrzeć18 zmazywać19 zniszczyć20 ścierać
См. также в других словарях:
wyniszczyć — dk VIb, wyniszczyćczę, wyniszczyćczysz, wyniszczyćniszcz, wyniszczyćczył, wyniszczyćczony wyniszczać ndk I, wyniszczyćam, wyniszczyćasz, wyniszczyćają, wyniszczyćaj, wyniszczyćał, wyniszczyćany 1. «unicestwić, wyplenić, wytępić, wytrzebić» Grad… … Słownik języka polskiego
wyniszczać się – wyniszczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyniszczać samego siebie, niszczyć własne zdrowie, siły itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strasznie się wyniszczasz, paląc tak dużo papierosów. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zużyć — dk Xa, zużyćżyję, zużyćżyjesz, zużyćżyj, zużyćżył, zużyćżyty, zużyćżywszy zużywać ndk I, zużyćam, zużyćasz, zużyćają, zużyćaj, zużyćał, zużyćany 1. «zniszczyć coś lub wyczerpać zasób czegoś przez dłuższe używanie» Zużyć zapas węgla. Zużyć deski… … Słownik języka polskiego
powyżerać — dk I, powyżeraćam, powyżeraćasz, powyżeraćają, powyżeraćaj, powyżeraćał, powyżeraćany 1. «o zwierzętach, wulgarnie o ludziach: wyżreć wiele, wszystko, do szczętu, wyżreć w wielu miejscach, powyjadać» Kot powyżerał mięso ze spiżarni. 2. «wypalić,… … Słownik języka polskiego
przetrzebić — dk VIa, przetrzebićbię, przetrzebićbisz, przetrzebićtrzeb, przetrzebićbił, przetrzebićbiony rzad. przetrzebiać ndk I, przetrzebićam, przetrzebićasz, przetrzebićają, przetrzebićaj, przetrzebićał, przetrzebićany 1. «w odniesieniu do roślin,… … Słownik języka polskiego
wygubić — dk VIa, wygubićbię, wygubićbisz, wygubićgub, wygubićbił, wygubićbiony książk. «wyniszczyć kogoś biologicznie, wybić, wymordować, zgładzić; w stosunku do zwierząt: wytępić» Epidemie wygubiły całe miasta. Wygubić insekty domowe … Słownik języka polskiego
wytępić — dk VIa, wytępićpię, wytępićpisz, wytępićtęp, wytępićpił, wytępićpiony 1. «zgładzić, wybić, wymordować wielu (wiele), wszystkich» Wytępili podbitą ludność. Wytępić zwierzynę leśną. Wytępić muchy. 2. «usunąć, zlikwidować coś całkowicie» Wytępić zło … Słownik języka polskiego
wytrzebić — dk VIa, wytrzebićbię, wytrzebićbisz, wytrzebićtrzeb, wytrzebićbił, wytrzebićbiony 1. «powycinać, wykarczować rośliny (zwłaszcza drzewa), a także pozbawić częściowo roślinności jakiś teren» Wytrzebić las, dęby. przen. Wytrzebić zło. 2. «w… … Słownik języka polskiego
zamordować — dk IV, zamordowaćduję, zamordowaćdujesz, zamordowaćduj, zamordowaćował, zamordowaćowany «pozbawić kogoś życia w sposób przestępczy, dokonać na kimś mordu, zabić kogoś» Zamordować kogoś bestialsko, skrytobójczo, z premedytacją, z zimną krwią.… … Słownik języka polskiego
zdziesiątkować — dk IV, zdziesiątkowaćkuję, zdziesiątkowaćkujesz, zdziesiątkowaćkuj, zdziesiątkowaćował, zdziesiątkowaćowany 1. «rozstrzelać, zabić co dziesiątego» Oprawcy zdziesiątkowali zakładników. 2. «wymordować, wybić, wyniszczyć masowo; uśmiercając… … Słownik języka polskiego
zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… … Słownik języka polskiego
