Перевод: с польского на русский

с русского на польский

wynająć

  • 21 zgodzić

    глаг.
    • нанять
    • принимать
    • соответствовать
    * * *
    zgodz|ić
    \zgodzićę, zgódź, \zgodzićony сов. уст. нанять;

    \zgodzić do pracy нанять на работу

    + (wy)nająć

    * * *
    zgodzę, zgódź, zgodzony сов. уст.
    наня́ть

    zgodzić do pracy — наня́ть на рабо́ту

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zgodzić

  • 22 zgodzić się

    сов.
    1) согласи́ться

    zgodzić się się na coś — согласи́ться (дать согла́сие) на что́-л.

    2) ( okazać się prawidłowym) оказа́ться пра́вильным (ве́рным)

    obliczenia( rachunki) zgodziły się подсчёты оказа́лись пра́вильными

    3) уст. наня́ться

    zgodzić się się do koszenia siana — наня́ться коси́ть се́но

    zgodzić się się za parobka — наня́ться в батраки́ (батрако́м)

    4) помири́ться
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zgodzić się

  • 23 nająć\ się

    сов. do czego наняться на что;

    \nająć\ się się do żniw наняться на уборку хлебов

    + wynająć się, zgodzić się

    Słownik polsko-rosyjski > nająć\ się

  • 24 zgodzić\ się

    zgodzi|ć się
    сов. 1. согласиться;
    \zgodzić\ się się na coś согласиться (дать согласие) на что-л.; 2. (okazać się prawidłowym) оказаться правильным (верным);

    obliczenia (rachunki) \zgodzić\ sięły się подсчёты оказались правильными;

    3. уст. наняться;

    \zgodzić\ się się do koszenia siana наняться косить сено; \zgodzić\ się się za parobka наняться в батраки (батраком);

    4. помириться
    +

    1. przystać 3. wynająć się 4. pojednać się, pogodzić się

    Słownik polsko-rosyjski > zgodzić\ się

См. также в других словарях:

  • wynająć — dk Xc, wynająćjmę, wynająćjmiesz, wynająćjmij, wynająćjął, wynająćjęła, wynająćjęli, wynająćjęty, wynająćjąwszy wynajmować ndk IV, wynająćmuję, wynająćmujesz, wynająćmuj, wynająćował, wynająćowany 1. «wziąć w najem, w czasowe płatne użytkowanie… …   Słownik języka polskiego

  • wynająć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wynajmować (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wynajmować się – wynająć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} podejmować płatną pracę u kogoś, zwykle na krótko, np. pracę sezonową : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wynajmować się do zbioru truskawek. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wynajmować — → wynająć …   Słownik języka polskiego

  • lato — n III, Ms. lecie; lm D. lat 1. «najcieplejsza pora roku, trwająca na naszej półkuli od 24 czerwca do 23 września; okres upałów» Gorące, skwarne, upalne, chłodne, deszczowe lato. Wyjechać na lato. Wynająć pokój na lato. W lecie a. latem dni są… …   Słownik języka polskiego

  • podnająć — dk Xc, podnająćjmę, podnająćjmiesz, podnająćjmij, podnająćjął, podnająćjęła, podnająćjęli, podnająćjęty, podnająćjąwszy podnajmować ndk IV, podnająćjmuję, podnająćjmujesz, podnająćjmuj, podnająćował, podnająćowany «wynająć, wydzierżawić coś komuś …   Słownik języka polskiego

  • wyżywienie — n I 1. rzecz. od wyżywić. 2. «to, co służy do utrzymania życia, do jedzenia; pożywienie» Całodzienne wyżywienie. Coś (np. mleko) jest podstawą wyżywienia. ∆ Wynająć (komuś, od kogoś) pokój z wyżywieniem «wynająć pokój, którego cena obejmuje… …   Słownik języka polskiego

  • Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

  • ciupka — ż III, CMs. ciupkapce; lm D. ciupkapek «małe, ciasne pomieszczenie, ciasna izdebka; klitka» Wynająć tanią ciupkę w hotelu …   Słownik języka polskiego

  • dorożka — ż III, CMs. dorożkażce; lm D. dorożkażek «lekki pojazd konny odkryty lub ze składanym daszkiem, wynajmowany za opłatą; jeden z miejskich środków lokomocji (dziś mało używany)» Jednokonna, dwukonna dorożka. Dorożka na gumach, z budą. Jechać… …   Słownik języka polskiego

  • fiakier — m IV, D. fiakierkra, Ms. fiakierkrze 1. reg. B.=D. a. M.; lmMB.fiakierkry «dorożka» Jechać fiakrem. Wynająć fiakra. 2. reg. B.=D.; lm M. ci fiakierkrzy, te fiakierkry, DB. fiakierkrów «dorożkarz» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»