-
1 Vorhaltung
jdm [wegen etw] \Vorhaltungen machen robić komuś wymówki [z powodu czegoś] -
2 wymówka
wymówki pl (wyrzuty) Vorwürfe pl -
3 wymówka
wymówka [vɨmufka] frobić komuś wymówki jdm Vorhaltungen [ lub Vorwürfe] machen
См. также в других словарях:
wymówka — ż III, CMs. wymówkawce; lm D. wymówkawek 1. «wymówienie się od czegoś, usprawiedliwienie, wytłumaczenie, zwłaszcza wykrętne; wykręt, wybieg, pretekst» Użyć choroby jako wymówki od pracy. Zgodzić się na coś bez wymówek. □ Paluszek i główka to… … Słownik języka polskiego
wymówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. wymówkawce; lm D. wymówkawek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wymyślony powód, którym ktoś tłumaczy swą rzekomą niemożność zrobienia czegoś, wykrętne usprawiedliwienie; pretekst … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciosać — 1. Ciosać komuś kołki na głowie, posp. na łbie «robić komuś ciągłe wymówki, zadręczać kogoś psychicznie»: Czytał dużo, a jak czytał, to nic nie robił. Babka mu za to ciągle ciosała kołki na głowie. A. Michnik, J. Tischner, J. Żakowski, Między. 2 … Słownik frazeologiczny
powiedzieć — 1. Jeśli (jak) się powiedziało a, (to) trzeba powiedzieć b «jeśli się coś rozpoczęło, to trzeba to doprowadzić do końca»: Musisz jej pomóc przy załatwianiu tych formalności, sam ją namawiałeś do wyjazdu, a jak się powiedziało a, to trzeba… … Słownik frazeologiczny
bura — ż IV, CMs. burze; lm D. bur pot. «ostre napomnienie; nagana, łajanie, wymówki, wyrzuty» Dać komuś burę. Dostać burę … Słownik języka polskiego
gorzki — 1. «mający ostry, nieprzyjemny smak, taki jak piołun, gorczyca, lub kojarzący się z takim smakiem, przeciwstawiany słodkiemu, zawierający gorycz, goryczkę; także o zapachu: odczuwany jako gorycz, gorzkawy» Gorzkie lekarstwa, ziółka. Gorzkie… … Słownik języka polskiego
małżeński — «odnoszący się do małżeństwa, małżonków» Para małżeńska. Stadło małżeńskie. Stan małżeński. Pożycie małżeńskie. Węzeł, związek małżeński. ◊ Trójkąt małżeński «mąż, żona i kochanek albo kochanka» ◊ pot. Scena małżeńska «ostra wymiana zdań między… … Słownik języka polskiego
marny — marnyni, marnyniejszy 1. «nie mający wymaganej, istotnej wartości, mało wart; lichy, nędzny» Marna gospodarka, gospodyni. Marna pensja, płaca. Marne sto, dwieście itp. złotych. Marny grosz. Marny los. Marne życie, zdrowie, jedzenie. Marny… … Słownik języka polskiego
odpyskować — dk IV, odpyskowaćkuję, odpyskowaćkujesz, odpyskowaćkuj, odpyskowaćował odpyskowywać ndk VIIIa, odpyskowaćowuję, odpyskowaćowujesz, odpyskowaćowuj, odpyskowaćywał, pot. «odpowiedzieć arogancko, hardo, zuchwale» Odpyskować burkliwie. Na wymówki… … Słownik języka polskiego
pora — ż IV, CMs. porze; lm D. pór 1. «okres, w którym coś się dzieje lub coś jest wykonywane; czas trwania czegoś» Pora wiosenna, zimowa. Pora wieczorna, ranna, popołudniowa. Wczesna, późna pora. Pora obiadowa. Pora godowa, lęgowa. Pora obiadu, kolacji … Słownik języka polskiego
trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki … Słownik języka polskiego