-
1 wykuć
wyku|ć\wykućty сов. 1. выковать;2. выбить, выдолбить, продолбить; 3. разг. вызубрить; \wykuć na pamięć (na blachę) вызубрить назубок+2. wydrążyć 3. wykuć się
* * *wykuty сов.1) вы́ковать2) вы́бить, вы́долбить, продолби́ть3) разг. вы́зубритьwykuć na pamięć (na blachę) — вы́зубрить назубо́к
Syn:wydrążyć 2), wykuć się 3) -
2 wykuć na blachę
разг. вы́зубрить; знать назубо́к -
3 obkuć
obku|ć\obkućty сов. 1. обтесать (камень};2. шк. вызубрить; być \obkućtym z czegoś знать назубок что-л.+1. obciosać 2. wykuć (się)
* * *obkuty сов.1) обтеса́ть ( камень)2) шк. вы́зубритьbyć obkutym z czegoś — знать назубо́к что́-л.
Syn:obciosać 1), wykuć 2), wykuć się -
4 blacha
сущ.• жесть• олово• таблица* * *жесть, листовое железо* * *bla|cha♀ 1. жесть;\blacha stalowa листовое железо; kuty \blachachą обитый жестью; pod \blachacha крытый железом (о доме);
2. плита;postawić garnek na \blachasze поставить кастрюлю на плиту;
3. противень ♂;4. собир. муз. духовые инструменты; 5. бляха, бляшка;\blacha metalowa металлическая бляха;
● wykuć na \blachachę разг. вызубрить; знать назубок+2. płyta 3. brytfanna
* * *ж1) жестьblacha stalowa — листово́е желе́зо
kuty blachą — оби́тый же́стью
pod blachą — кры́тый желе́зом ( о доме)
2) плита́postawić garnek na blasze — поста́вить кастрю́лю на плиту́
3) про́тивень m4) собир., муз. духовы́е инструме́нты5) бля́ха, бля́шкаblacha metalowa — металли́ческая бля́ха
•Syn: -
5 wkuć
-
6 wykuwać
глаг.• выдумывать• выковывать• изобретать• ковать* * *wykuwa|ć\wykuwaćny несов. 1. выковывать;2. выбивать, выдалбливать, продалбливать; 3. перен. вызубривать, зубрить; ср. wykuć+2. wydrążać 3. wykuwać się
* * *wykuwany несов.1) выко́вывать2) выбива́ть, выда́лбливать, прода́лбливатьSyn:wydrążać 2), wykuwać się 3) -
7 obkuć się
-
8 obkuć\ się
сов. шк. вызубрить, выучить назубок+wykuć, obkuć
См. также в других словарях:
wykuć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wykuwać {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wykuć {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}na blachę {{/stl 13}}{{stl 7}} opanować coś doskonale, bez pomyłek; nauczyć się czegoś na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykuć — coś na blachę zob. blacha … Słownik frazeologiczny
wykuć — dk Xa, wykućkuję, wykućkujesz, wykućkuj, wykućkuł, wykućkuty wykuwać ndk I, wykućam, wykućasz, wykućają, wykućaj, wykućał, wykućany 1. «kując zrobić, uformować coś» Wykuć zbroję. Misy, dzbany wykute z brązu. 2. «kując, krusząc (np. skałę, kamień) … Słownik języka polskiego
wykuwać — → wykuć … Słownik języka polskiego
wykuwać — Wykuć coś na blachę zob. blacha … Słownik frazeologiczny
blacha — pot. Nauczyć się czegoś, wykuć coś itp. na blachę «nauczyć się czegoś świetnie, doskonale»: Aby żołnierz mógł pełnić służbę wartowniczą musi zdać egzamin z prawa użycia broni. Jest to osiem punktów, które trzeba wykuć na blachę (...). P.… … Słownik frazeologiczny
przebić — dk Xa, przebićbiję, przebićbijesz, przebićbij, przebićbił, przebićbity przebijać ndk I, przebićam, przebićasz, przebićają, przebićaj, przebićał, przebićany 1. «przekłuć coś czymś ostrym, spiczastym; przedziurawić» Przebić sobie nogę, rękę… … Słownik języka polskiego
wykuwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wykuwaćam, wykuwaća, wykuwaćają, wykuwaćany {{/stl 8}}– wykuć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, wykuwaćkuję, wykuwaćkuje, wykuwaćkuty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kując, nadawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
blacha — ż III, CMs. blasze; lm D. blach 1. «wyrób metalowy walcowany, dostarczany w arkuszach lub kręgach» Blacha cynkowa, miedziana, żelazna. Blacha dachowa, kotłowa, ślusarska. Drzwi okute blachą. ◊ Dom pod blachą «dom o dachu krytym blachą» ◊ uczn.… … Słownik języka polskiego
głaz — m IV, D. u, Ms. głazie; lm M. y «bardzo duży kamień; skała» Coś roztrzaskało się o głazy. Wykuć coś w głazie. ∆ geol. Głaz narzutowy «fragment skalny różnej wielkości przyniesiony przez lądolód; eratyk» ◊ Ktoś jest zimny, niewzruszony, twardy jak … Słownik języka polskiego
odkuć — dk Xa, odkućkuję, odkućkujesz, odkućkuj, odkućkuł, odkućkuty odkuwać ndk I, odkućam, odkućasz, odkućają, odkućaj, odkućał, odkućany 1. «kując sformować, nadać czemuś określony kształt; wykuć» Odkuć pierścień z kruszcu. 2. «kując odbić, odłączyć… … Słownik języka polskiego
