wykrztusić

См. также в других словарях:

• wykrztusić — dk VIa, wykrztusićkrztuszę, wykrztusićsisz, wykrztusićkrztuś, wykrztusićsił, wykrztusićkrztuszony wykrztuszać ndk I, wykrztusićam, wykrztusićasz, wykrztusićają, wykrztusićaj, wykrztusićał, wykrztusićany 1. «krztusząc się, chrząkając wykaszlać,… …   Słownik języka polskiego

• wykrztuszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wykrztuszaćam, wykrztuszaća, wykrztuszaćają, wykrztuszaćany {{/stl 8}}– wykrztusić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wykrztuszaćkrztuszę, wykrztuszaćsi, wykrztuszaćkrztuś, wykrztuszaćkrztuszony {{/stl 8}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odcharknąć — dk Va, odcharknąćnę, odcharknąćniesz, odcharknąćnij, odcharknąćnął, odcharknąćnęła, odcharknąćnęli, odcharknąćnąwszy; rzad. odcharkać dk I, odcharknąćam, odcharknąćasz, odcharknąćają, odcharknąćaj, odcharknąćał odcharkiwać ndk VIIIb,… …   Słownik języka polskiego

• przestrach — m III, D. u, blm «nagle powstały strach, przerażenie» Spojrzeć na kogoś z przestrachem. Krzyknąć z przestrachu. Przestrach ogarnia, paraliżuje kogoś. Z przestrachu nie mógł wykrztusić słowa …   Słownik języka polskiego

• słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… …   Słownik języka polskiego

• żaden — + żadna, żadne odm. jak przym. 1. «zaimek określający występujący w zdaniach przeczących jako przydawka, oznaczający całkowity brak osoby, przedmiotu, właściwości; ani jeden» Nie przyszedł żaden interesant. Nie było żadnego telefonu. Nie mieć… …   Słownik języka polskiego

• tak — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na pewien sposób robienia czegoś, istnienia czegoś, określony dla rozmówców na tle danej sytuacji lub wcześniejszego tekstu; w ten sposób, w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień