-
1 wykroczenie
offence (BRIT), offense (US)* * *n.prawn. (minor) offense; wykroczenie drogowe traffic violation; kolegium do spraw wykroczeń hist. magistrate court.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykroczenie
-
2 wykroczenie
сущ.• вина• грех• нарушение• преступление• проступок• трансгрессия* * *wykroczeni|e☼ проступок ♂, правонарушение;popełnić \wykroczenie drogowe, dopuścić się \wykroczeniea drogowego нарушить правила дорожного движения
+ przewinienie* * *спросту́пок m, правонаруше́ниеpopełnić wykroczenie drogowe, dopuścić się wykroczenia drogowego — нару́шить пра́вила доро́жного движе́ния
Syn: -
3 wykroczenie
wykroczenie [vɨkrɔʧ̑ɛɲɛ] ntOrdnungswidrigkeit f, Vergehen nt\wykroczenie przeciw prawu Rechtsverletzung f -
4 wykroczenie
-
5 wykroczenie
1. contravention2. faute3. manquement4. transgression -
6 wykroczenie
n juris.Vergehen n -
7 wykroczenie
1 coir 2 círéib 3 míchleachtas 4 míghníomh -
8 wykroczenie
с порушення; правопорушення -
9 wykroczenie
1 paglabag2 pagsalangsang3 pagsway -
10 wykroczenie
nadyllyk; öýke -
11 wykroczenie
ofensiva -
12 wykroczenie
הריבע -
13 wykroczenie
تاوز ; تطي ; تلفواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > wykroczenie
-
14 проступок
сущ.• brak• błąd• defekt• feler• naruszenie• niedostatek• omyłka• przekroczenie• przestępstwo• przywara• usterka• wada• wykroczenie• występek* * *przekroczenie, obraza, przewinienie, ( wykroczenie) uchybienie, wykroczenie, występek -
15 wykrocze|nie
Ⅰ sv ⇒ wykroczyć Ⅱ n 1. (działanie sprzeczne z normą) violation, transgression- wykroczenie przeciwko normom współżycia społecznego a transgression against the norms of social coexistence- wykroczenie przeciwko przyjętym konwenansom the violation of accepted social conventions2. Prawo offence, misdemeanour- popełnić wykroczenie to commit an offenceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykrocze|nie
-
16 przekroczenie
сущ.• избыток• излишек• излишество• нарушение• переход• превышение• преступление• проступок• эксцесс* * *☼ проступок ♂* * *cпросту́пок mSyn: -
17 uchybienie
сущ.• авария• нарушение• небрежность• недостаток• неудача• нехватка• преступление• провал* * *uchybie|nie☼, мн. Р. \uchybienień 1. упущение, погрешность ž; недочёт ♂;2. (wykroczenie) проступок ♂, провинность ž, нарушение* * *с, мн Р uchybień1) упуще́ние, погре́шность ż; недочёт m2) ( wykroczenie) просту́пок m, прови́нность ż, наруше́ние -
18 drogow|y
adj. [mapa, sieć, tłuczeń, transport, warunki, wypadek] road attr.; [wykroczenie, zator] traffic attr.- policja drogowa traffic police- funkcjonariusz/funkcjonariuszka policji drogowej a traffic policeman/policewoman- roboty a. prace drogowe roadworks- ruch drogowy (road) traffic- światła drogowe full beam headlights GB, high beams US- walec drogowy a road roller- węzeł drogowy an intersection; (bezkolizyjny) an interchange- wykroczenie drogowe a driving a. traffic offence- znaki drogowe traffic a. road signsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > drogow|y
-
19 grzech
m (G grzechu) 1. Relig. sin- grzech ciężki a cardinal sin- grzech pychy/gnuśności the sin of pride/sloth- grzech przeciw czemuś a sin against sth- popełnić grzech to commit a sin- wyznać swoje grzechy to confess one’s sins- żałować za grzechy to repent one’s sins- odpuścić komuś grzechy to absolve sb’s sins- zmazać czyjeś grzechy to cleanse sb of their sins- to grzech mówić o kimś złe rzeczy it’s a sin to speak ill of somebody2. przen. sin- grzech zaniedbania a sin of omission przen.- grzech przeciw dobremu smakowi an affront to good taste- □ grzech pierworodny Relig. original sin- grzech powszedni Relig. venal sin- grzech śmiertelny Relig. mortal sin- grzechy główne Relig. deadly sins■ ona jest grzechu warta she’s a real stunner pot.- za jakie grzechy…? why on earth…?* * *-u; -y; mpopełniać (popełnić perf) grzech — to sin, to commit a sin
* * *mi1. rel. sin; odpokutować za grzechy atone for one's sins; grzech pierworodny original sin; grzech śmiertelny mortal sin; grzech powszedni venial sin; siedem grzechów głównych (seven) deadly sins; kobieta warta grzechu gorgeous woman; za jakie grzechy what have I done?, what for?2. (= wykroczenie, błąd) sin, transgression.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > grzech
-
20 obraza
* * *f.1. (= zniewaga) insult, offense.2. (= obrażenie się) resentment, grudge; kamień obrazy rock of offense.3. ( wykroczenie przeciw czemuś) offense, outrage; obraza munduru disgrace to the uniform; obraza moralności indecency; obraza majestatu lese majesty l. lèse majesté; obraza sądu prawn. contempt of court; uznać kogoś winnym obrazy sądu prawn. hold sb in contempt of court; bez obrazy no offense; (toż) to obraza boska! pot. it's outrageous!The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obraza
См. также в других словарях:
wykroczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wykroczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wykroczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. wykroczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} postępek społecznie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykroczenie — n I 1. rzecz. od wykroczyć. 2. lm D. wykroczenieczeń «czyn społecznie niebezpieczny, nie będący przestępstwem, zagrożony w Polsce karą aresztu lub ograniczenia wolności do trzech miesięcy, grzywny lub nagany; orzekany przez władze… … Słownik języka polskiego
wina — ż IV, CMs. winanie; lm D. win 1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech» Drobna, wielka wina. Nieumyślna wina oskarżonego. Niezbite dowody winy. Kara za winy. Dowieść… … Słownik języka polskiego
cywilny — cywilnyni 1. «nie będący wojskowym, nie odnoszący się do wojska» Ludność cywilna. Cywilny zawód. Lotnictwo cywilne. ◊ Cywilne ubranie, cywilna czapka itp. «ubranie nie będące mundurem, czapka nie wchodząca w skład umundurowania» 2. «odnoszący się … Słownik języka polskiego
czarny — czarnyni, czarnyniejszy 1. «mający barwę właściwą węglowi, sadzom, odpowiadającą brakowi odbitych promieni świetlnych» Czarne włosy. Czarne oczy. Czarny jak węgiel, jak sadze. ∆ Czarna skrzynka «urządzenie zapisujące rozmowy pilotów oraz… … Słownik języka polskiego
delikt — m IV, D. u, Ms. deliktkcie; lm M. y praw. «przewinienie, wykroczenie przeciw prawu» Dopuścić się deliktu. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
eksces — m IV, D. u, Ms. ekscessie; lm M. y zwykle w lm, książk. «naruszenie porządku publicznego, zakłócenie spokoju; wybryk, wyskok, wykroczenie» Ekscesy chuliganów. Sprawca ekscesu. Położyć kres ekscesom. Doszło do ekscesów. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
koniczek — m III, DB. koniczekczka, N. koniczekczkiem; lm M. koniczekczki zdr. od konik □ Od rzemyczka do koniczka «małe wykroczenie prowadzi do większego» … Słownik języka polskiego
nakazowy — przym. od nakaz w zn. 1 ∆ praw. Postępowanie nakazowe a) «orzeczenie obowiązku zapłaty należności na wniosek powoda, z prawem zgłoszenia zarzutów przez pozwanego» b) «postępowanie w sprawie o wykroczenie, w której z uwagi na małą szkodliwość… … Słownik języka polskiego
nieprawość — ż V, DCMs. nieprawośćści 1. blm książk. «niezgodność czegoś z obowiązującymi normami prawnymi i etycznymi; nielegalność, występność» Nieprawość postępowania. 2. lm MD. nieprawośćści książk. «czyn nielegalny, nieszlachetny, zły; błąd, występek,… … Słownik języka polskiego
obraza — ż IV, CMs. obrazazie zwykle blm 1. «obelżywe wyrażenie się o kimś, zachowanie się względem kogoś, uchybienie czyjejś godności osobistej; zniewaga» Obraza czynna, słowna. Śmiertelna obraza. Darować komuś obrazę. Ścierpieć obrazę, nie ścierpieć… … Słownik języka polskiego