-
1 wykręcić numer telefonu
набра́ть но́мер телефо́на -
2 wykręcić
глаг.• вывернуть• вывинтить• выкрутить• выкручивать• скрутить• скручивать* * *wykręc|ić\wykręcićę, \wykręcićony сов. 1. вывернуть;\wykręcić żarówkę вывернуть (вывинтить) лампочку; \wykręcić rękę вывернуть руку;
2. выжать;3. повернуть;\wykręcić w lewo повернуть влево; ● \wykręcić kota ogonem извратить, переиначить, передёрнуть;
\wykręcić numer telefonu набрать номер телефона+2. wyżąć 3. zakręcić, skręcić
* * *wykręcę, wykręcony сов.1) вы́вернутьwykręcić żarówkę — вы́вернуть (вы́винтить) ла́мпочку
wykręcić rękę — вы́вернуть ру́ку
2) вы́жать3) поверну́тьwykręcić w lewo — поверну́ть вле́во
•- wykręcić numer telefonuSyn: -
3 nabrać
глаг.• вытягивать• затягивать• набрать• назреть• нарисовать• начертить• обжулить• обратить• получить• преисполнить• преисполниться• привлечь• притягивать• притянуть• рисовать• стягивать• тянуть• черпать* * *1) (np. jakichś cech) приобрести, получить2) pot. nabrać (oszukać) разг. кинуть, надуть, обмануть, одурачить, разыграть3) nabrać (zaczerpnąć) набрать, черпнуть, зачерпнуть4) nabrać (nałożyć, np. jedzenie) набрать, наложить5) nabrać (czego?) набрать (чего?)dostać, otrzymać (np. głosy) набрать (напр. голоса)nazbierać, uzbierać набрать (насобирать)wykręcić (numer telefonu) набрать (номер)napisać, przepisać набрать (текст)* * *nab|rać\nabraćiorę, \nabraćierze, \nabraćrany сов. 1. набрать;\nabrać w płuca powietrza набрать воздуха в лёгкие; \nabrać szybkości (pędu) набрать скорость;
2. набухнуть, вздуться;wrzód \nabraćrał нарыв созрел;
3. наложить, положить;\nabrać na talerz наложить на тарелку;
4. разг. кинуть, надуть, обмануть;● \nabrać chęci захотеть; \nabrać otuchy ободриться; \nabrać przekonania прийти к убеждению; \nabrać rozgłosu стать известным; нашуметь; \nabrać wagi приобрести вес; \nabrać wprawy приобрести навык, наловчиться; \nabrać tchu (oddechu) а) перевести дух;
б) передохнуть, отдохнуть+2. wezbrać 3. nałożyć 4. naciągnąć
* * *nabiorę, nabierze, nabrany сов.1) набра́тьnabrać w płuca powietrza — набра́ть во́здуха в лёгкие
nabrać szybkości (pędu) — набра́ть ско́рость
2) набу́хнуть, взду́тьсяwrzód nabrał — нары́в созре́л
3) наложи́ть, положи́тьnabrać na talerz — наложи́ть на таре́лку
4) разг. ки́нуть, наду́ть, обману́ть•- nabrać otuchy
- nabrać przekonania
- nabrać rozgłosu
- nabrać wagi
- nabrać wprawy
- nabrać tchu
- nabrać oddechuSyn: -
4 nume|r
Ⅰ m pers. (N pl numery) pot., żart. rascal- niezły z niego numer! he’s an old rascalⅡ m inanim. (G numeru) 1. (liczba, ciąg liczb) number- numer telefonu a telephone number- proszę zadzwonić pod numer 695 44 70 please call 695 44 70- mieszkał pod numerem siedemnastym he lived at number 17- autobus numer sześć the number 6 bus- piłkarz z numerem cztery na koszulce player number 4- numer rejestracyjny samochodu registration number- numer kierunkowy do Warszawy the dialling code for Warsaw- numer wewnętrzny an extension (number)- na każdym domu wisi numer each house is numbered2. (rozmiar) size- jaki numer butów nosisz? what size shoe do you take?- te buty są o dwa numery za duże these shoes are two sizes too big3. (egzemplarz czasopisma) number, issue- lipcowy numer „Elle” the July number of ‘Elle’- numer specjalny a special issue4. (część widowiska) number, act- numery cyrkowe circus acts- program składał się z kilku numerów the show was made up of several acts a. numbers- numer solowy a solo number- ten czardasz był jej popisowym numerem this csardas was her special number5. pot. (zaskakujący postępek) stunt- wyciął mi numer i wyjechał za granicę he pulled a fast one on me when he went abroad- nie ze mną takie numery pull the other one- ten numer nie przejdzie nothing doing6. pot. (stosunek płciowy) trick pot.- za numer bierze 150 zł she takes 150 zlotys for a trick7. przest. (pokój hotelowy) room- posiłki przynoszono jej do numeru she ordered all her meals to her room- gość z numeru dwunastego dzisiaj wyjechał the guest in room 12 left todayThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nume|r
См. также в других словарях:
tarcza — ż II, DCMs. tarczaczy; lm D. tarcz 1. «uzbrojenie w kształcie okrągłej lub podłużnej płyty (z metalu lub drewna pokryte skórą albo blachą) służące do osłaniania się przed nieprzyjacielem, używane w starożytności i średniowieczu oraz dziś przez… … Słownik języka polskiego
