wykorzeniać

См. также в других словарях:

• wykorzeniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wykorzeniaćam, wykorzeniaća, wykorzeniaćają, wykorzeniaćany {{/stl 8}}– wykorzenić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wykorzeniaćnię, wykorzeniaćni, wykorzeniaćeń, wykorzeniaćniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wykorzenić — dk VIa, wykorzenićnię, wykorzenićnisz, wykorzenićeń, wykorzenićnił, wykorzenićniony wykorzeniać ndk I, wykorzenićam, wykorzenićasz, wykorzenićają, wykorzenićaj, wykorzenićał, wykorzenićany «wyrwać, wykopać rośliny z korzeniami» Wykorzenić chwasty …   Słownik języka polskiego

• narów — m IV, D. narówrowu, Ms. narówrowie; lm M. narówrowy «przywara, zły nawyk» Koń z narowami. Mieć narowy. Wykorzeniać złe narowy …   Słownik języka polskiego

• narów — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. narówrowu, Mc. narówrowie, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} złe przyzwyczajenie, negatywna skłonność; przywara : {{/stl 7}}{{stl 10}}Koń mający swoje narowy. Narowy małych dzieci. Tępić, wykorzeniać narowy. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wypleniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wypleniaćam, wypleniaća, wypleniaćają, wypleniaćany {{/stl 8}}– wyplenić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wypleniaćnię, wypleniaćni, wypleniaćpleń, wypleniaćniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyssać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wysysać {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wyssać {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}z mlekiem matki {{/stl 13}}{{stl 7}} mieć coś wrodzonego, wpojonego od dzieciństwa : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień