wyklinać

См. также в других словарях:

• wyklinać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyklinaćam, wyklinaća, wyklinaćają wyklinaćany {{/stl 8}}– wykląć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, wyklinaćklnę, wyklinaćklnie, wyklinaćklnij, wyklinaćklął, wyklinaćklęli, wyklinaćklęty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyklinać — → wykląć …   Słownik języka polskiego

• ciskać — Ciskać, miotać (na kogoś) bluźnierstwa, klątwy, przekleństwa, obelgi itp.; ciskać, miotać bluźnierstwami, przekleństwami, obelgami itp. «przeklinać, wyklinać, wyzywać kogoś, ubliżać, złorzeczyć komuś»: Lokalni urzędnicy zgrzytają zębami i miotają …   Słownik frazeologiczny

• ciskać — ndk I, ciskaćam, ciskaćasz, ciskaćają, ciskaćaj, ciskaćał, ciskaćany cisnąć dk Va, ciskaćnę, ciśniesz, ciśnij, ciskaćnął, ciskaćnęła, ciskaćnęli, ciśnięty, ciskaćnąwszy 1. «rzucać, miotać» Ciskać kamienie a. kamieniami. Cisnąć czapkę na stół a.… …   Słownik języka polskiego

• ekskomunikować — ndk a. dk IV, ekskomunikowaćkuję, ekskomunikowaćkujesz, ekskomunikowaćkuj, ekskomunikowaćował, ekskomunikowaćowany «rzucać, rzucić ekskomunikę; wyklinać, wykląć» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• wykląć — dk Xc, wykląćklnę, wykląćklniesz, wykląćklnij, wykląćklął, wykląćklęła, wykląćklęty, wykląćkląwszy wyklinać ndk I, wykląćam, wykląćasz, wykląćają, wykląćaj, wykląćał, wykląćany 1. «wyrzec się kogoś, potępić go przeklinając» Wykląć własne dziecko …   Słownik języka polskiego

• wykląć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wyklinać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień